کارزاری اجتماعی برای آزمون زدائی از مدرسه 

به گزارش کانال جامعه شناسی حوزه عمومی، محمد امین قانعی راد، رئیس سابق انجمن جامعه شناسی ایران طی یاداشتی با عنوان «کارزاری اجتماعی برای آزمون زدائی از مدرسه» نوشت:

یکی از موفقیت‌های نظام آموزش مدرسه ای در سال روبه پایان، تصمیم غیر منتظره اما هوشمندانۀ وزارت آموزش و پرورش در مورد عدم برگزاری هر نوع آزمون در دوره ابتدایی و حذف آزمون ورودی پایه هفتم مدارس غیردولتی بود.

در سال‌های گذشته همواره بر پیامدهای ویرانگر روانی و اجتماعی برگزاری آزمون های متعدد در نظام مدرسه‌ای وهمچنین طبقه بندی فرزندان ملت بر اساس نوع مدرسه و با عناوین گمراه کنندۀ استعداهای درخشان و مدارس ویژه و کودکان نخبه تاکید داشته ام.

با چنین دستگاه عظیم و هولناک امتحانات و آزمون های مدرسه ای باید گفت که «در مدرسه اکنون کودک از دست می رود».

اکنون این سخن مسئولین آموزش و پرورش که «حجم آزمون ها نباید کودکی را از کودکان بگیرد» مسرور کننده و امیدوار کننده است.

این تصمیم اثر گذار ،اما، با مخالفت دیدگاه‌های سنتی در مورد آموزش و همچنین مخالفت صاحبان منافع و بنگاه های نشر و دکان های آموزشی که بر اضطراب کودکان ما سکه می زنند مواجه می باشد.

برخی نیز به دلیل فهم نامناسب از کیفیت آموزش مدرسه ای با این تصمیم مخالفت می کنند.موضع نمایندگان مجلس و همچنین شورای عالی انقلاب فرهنگی غیر کارشناسی و سطحی است و برای توسعۀ گفتگوی کارشناسی در این زمینه، متخصصین ،پژوهشگران و فعالین آموزشی باید در این زمینه ورود پیدا کنند ودیدگاه های خود را برای ایضاح جنبه های گوناگون موضوع بیان کنند.

شخصاٌ و به عنوان یک جامعه شناس آشنا به مسائل آموزش و پرورش و علاقمند به سرنوشت کودکان و نوجوانان این مرز و بوم، این تصمیم را گام بسیار موثری در بهبود کیفیت زندگی کودکانمان می دانم و بر این باورم که این اقدام در بلندمدت نیز در بهبود کیفیت آموزش دبیرستانی و آموزش دانشگاهی تاثیر گدار خواهد بود.

به کودکان خود اجازه دهید که آموزش به معنای واقعی آن را تجربه کنند:یادگیری به عنوان فرصتی شیرین و دوست داشتنی برای زندگی،گفتگو و هم اندیشی و نه فرایند تلخ خواندن برای نمره و روندی آمیخته با اضطراب و دلشوره های دائمی و هر روزه. کودکان خود را از زیر فشار روانی آزمون های مکرر نجات دهید ؛بگذارید آنان تصور ات و تصاویر آزاردهنده از کتاب و درس و یادگیری در ذهن و دل رمیدۀ خود را با لذت یادگیری در کنار همبالان و مربیان خود جایگزین کنند.

باید امیدوار بود که این تصمیم بنیادی به دلیل اهمیت آن برای بهبود فرایندهای آموزشی ماندگار باشد.شاید این ماندگاری نیازمند ورود اولیاء دلسوز و مربیان با سابقه نیز باشد آنان به خاطر کمک به ارتقاء سلامت روانی کودکان و شاگردان شان می توانند در یک گفتگوی اچتماعی برای آزمون زدائی از مدرسه مشارکت کنند.