اعتراض های اجتماعی سهیلی در «گشت ۲» شیرین از آب در نیامده است

به گزارش خبرنگار فرهنگی پانا؛در متن یادداشت این منتقد آمده است؛ آنچه که بیشتر از هرچیز دیگر در آخرین اثر سینمایی سعید سهیلی آزار دهنده است به یقین نداشتن فیلنامه ای منسجم، پرداخت شده و دارای روابط علت و معمولی است .

اساسا باید گفت که در "گشت ۲ "شما نه تنها با هیچ خط اصلی داستانی در فیلم مواجه نمی گردید، بلکه خورده داستان هایی که نویسنده برای پیش بردن روایت خود در فیلمنامه به کار گرفته است نیز در سطح لیطفه هایی کاملا سطحی و دم دستی باقی مانده است‌ و یقینا اگر بعد از پایان فیلم قرار باشد یک روایت دو خطی از داستان فیلم را ارائه دهیم با این سردرگمی شدید مواجه خواهیم شد که حقیقتا این اثر چه چیزی را دنبال می کند و نه تنها مخاطب خود را از نقطه الف به نقطه ب نمی رساند بلکه در همان نقطه الف نیز سرگردان به دور خود می چرخاند.

"گشت ۲" به لحاظ فیلمنامه همانطور که چندان هم دور از ذهن نبود از قسمت اول خود یعنی "گشت ارشاد ۱ " نیز اثری نازل تر و ضعیف تر از آب در آمده است چرا که در "گشت ارشاد ۱" حداقل مخاطب با یک روایت نصفه و نیمه از سه کاراکتر اصلی فیلم رو به رو بود و موقعیت های خلق شده در آن به مراتب جدی تر و از چفت و بست های محکم تری برخوردار بود اما در "گشت۲" انگار فقط با لطیفه هایی رو به رو هستیم که قرار است مخاطب را به هرشکل ممکن بخنداند بدون آن که هیچ کمکی در پیش برد روایت اصلی داستان داشته باشد.

اعتراض های اجتماعی سهیلی در خلال فیلمنامه و از زبان کاراکتر های اصلی فیلم نیز چندان دلنشین از آب در نیامده است و در حد و اندازه شعار و مانیفست باقی می ماند، چرا که اساسا موقعیت های ایجاد شده در فیلم هیچ گاه جدی نمی شوند و مخاطب قرار نیست بفهمد این همه از این شاخه به آن شاخه پریدن ها در فیلم، چه کمکی به روح محتوایی اثر می کند.

"گشت۲" در حقیقت باید گفت کلاژی است از قطعاتی که به درستی هم در کنار یکدیگر چیده نشده است و هیچ گاه پیوند دراماتیک این قطعات در کنار یکدیگر را در نمی یابیم. این آشفتگی، عدم پرداخت و شخصیت پردازی را می توان هم در زنانی که در فیلم به عنوان همسایه سه کاراکتر اصلی فیلم حضور دارند دریافت ،هم در جدال رینگ مسابقه و هم در صحنه ای که کاراکتر ها به عنوان هنرور در پشت صحنه تولید یک فیلم حضور پیدا می کنند.

انگار که هیچ روند اصولی و ساختار مندی حتی در انتخاب این موقعیت ها وجود نداشته است و فیلمساز فقط به این نکته توجه داشته است که چگونه می تواند پریشان گویی های ذهن خود را از آسمان و زمین به هم ببافد.

باید اعتراف کرد "گشت۲" به لحاظ شخصیت پردازی نیز اثری ضعیف تر از ورژن اولیه خود می باشد و کاراکتر ها به شدت کم رمق و نپخته تر از قبل از آب در آمده اند و جز بازی حمید فرخ نژاد که در لحظاتی معقول تر از دیگر شخصیت ها به آن پرداخت شده است ، بقیه در لایه های کم عمق و در سطح باقی مانده اند‌.

در پایان توجه به این نکته را ضروری می دانم که اکنون که در حال نگارش این یادداشت بر فیلم "گشت۲" می باشم، فیلم به فروش چند میلیاردی دست یافته و قطعا به سانس های فوق العاده در پردیس های سینمایی رسیده است ، اما ترجیح بر این دادم که هرگز اسیر هیاهوهای کاذب گیشه نشوم و همچون یادداشت های قبلی خود بر این قسم از این فیلم ها، این نکته را مجددا یادآور می شوم که نیاز مخاطب ایرانی به خنده ،سرگرمی و تجربه یک تفریح دسته جمعی را هیچ گاه به پای عیار یک فیلم نگذاریم.

حمیدرضا کاظمی پور-منتقد سینما و تاتر