برخی به دنبال این موضوع هستند که نشان دهند ما سینمای دینی نداریم

به گزارش خبرنگار فرهنگی پانا؛ در بخش گفتگوی ویژه که به مهندسی سینما اختصاص داشت راهکارهای رسیدن به سینمای دینی با حضور مجید شاه حسینی مورد بررسی قرار گرفت.

بر اساس این گزارش مجید شاه حسینی در ابتدای سخنانش با اشاره به این مطلب که هنوز تکلیف ما با سینمای دینی مشخص نشده، گفت: متاسفانه برخی آنقدر با تشکیک درباره این مسئله صحبت می کنند و صراحتا عنوان می کنند که ما در کشورمان سینمای دینی نداریم و احتیاجی هم به آن نیست. برخی با کج فهمی سخنان شهید آوینی را انتقال می دهند و می خواهند عنوان کنند که مفهوم سینمای دینی در ایران محقق نشود. بنابراین محتوا و مفهوم زدایی از سینما کرده اند و تنها به مقوله فرم پرداختند. وقتی این سینمای فرم گرا در جشنواره ها مطرح و مورد پسند مسئولان قرار گرفت نگاه تکنوکراسی نیز به آثار فیلمسازان وارد شد.

وی خاطرنشان کرد: حتی در آثار فیلمسازان دیگر کشورهای جهان چون آلفرد هیچکاک، کارل تئودور درایر ، روبر برسون و فرانکو زفیرلی سینمای دینی مطرح می شود. حتی جشنواره های خارجی هم به این موضوع می پردازند. ما در کشورمان از دین به معنای شریعت صحبت می کنیم و با دینی که در زندگی روزمره مردم جاری است روبرو هستیم. اگر شیوه زندگی دینی را به عنوان یک واقعیت عینی نشان دهیم داریم فیلم دینی را به نمایش می گذاریم. بنابراین فیلم های متافیزیکی که در سینمای معناگرای ما عنوان می شود نباید به عنوان سینمای دینی شناخته شود.

شاه حسینی در بخش دیگری از سخنان خود با طرح این موضوع که آیا در جامعه دینی مثل ایران این توقع بزرگی است که بخواهیم شیوه زندگی دینی را به مردم نشان دهیم ؛اظهار کرد: دنیا سینمای دینی را به رسمیت شناخته پس چرا در جمهوری اسلامی ایران چنین مفهومی محقق نشده است و از سینمای دینی به عنوان فیلم های شعاری و کلیشه ای نام می برند. مرد سنتی ، متدین، متعصب و مستبد کاراکترهایی در سینمای ما هستند که طراحی شده اند و به عنوان افراد دینی معرفی می شوند. این کاراکترها کلیشه هستند و باید آن را شکست. متاسفانه این چالش در سینمای ما جدی است.

این کارشناس سینما متذکر شد: وقتی افرادی که ظاهری متدین دارند در آثارشان از این الگو تبعیت می کنند این مسائل به وجود می آید. باید بپذیریم که سینمای ما با این انقلاب بیعت کرد تا ماند. وقوع دفاع مقدس یک اتفاق فرهنگی مهم بود و باید تصویر درستی از اتفاقاتی که در جنگ افتاد ارائه می دادیم که متاسفانه سینمای داستانی ما از تحقق این تصویر عقب مانده است. از اولین سال پذیرش قطعنامه ما با آثاری ضد جنگ مواجه شدیم مثل فیلم " عروسی خوبان" و فیلم هایی مثل " مهاجر" و " دیده بان" نیز که آثار قابل توجهی بودند دیده نشدند چون انگیزه های این جوانان از طرف مدیریت حمایت نشد.

وی با اشاره به این مطلب که اگر به سراغ این نوع سینما می رفتیم با انتقاد مواجه می شدیم؛افزود:چون فکر می کنیم که این سوژه ها قدیمی شده است. چون از دریچه فردی کسانی که فکر می کنند سینمای دفاع مقدس تمام شده و دین در زندگی مردم جامعه جایی ندارد با این اتفاقات روبرو شده ایم. در حالی که دین نیاز مردم جامعه است. سینمای دینی یک تفنن نبوده که ما منکرش شویم.

شاه حسینی ادامه داد: برخی دوستان به واسطه باوری که در آنها نیست کارشناس شده اند . همه فیلمسازان ما هم پاتالوژیست هستند و فکر می کنند باید مشکلات را بدون ارائه راه حل نشان دهند. اما مفهوم سینمای دینی در بحثی تئوکراتی و آکادمیک باید مطرح شود اما در سینمای ما و برنامه هفت بیشتر مسائل تکنوکرات سینما مطرح می شود.

وی در ادامه با اشاره به مراسم اسکار امسال عنوان کرد: اسکار به همان دلیلی به " آرگو" تعلق گرفت که به فیلم " جدایی نادر از سیمین" . پیام هر دو فیلم این است که ایران جهنمی است برای زیستن و باید از آن گریخت. پس نباید بگوییم که اسکار سال گذشته خوب بوده و اسکار امسال بد. فهم این مسئله اصلا دشوار نیست.

شاه حسینی یادآور شد: چون مفهوم می گوید سوژه هر دو فیلم یکی است پس اسکار دچار تناقض نشده است. این مفهوم تکنوکراسی است. مصلحت اندیشی های کمیت گرایانه یکی دیگر از مسائلی است که در تکنوکراسی مطرح می شود. باید به رویکردهای مصلحانه نگاه کنیم و نباید فقط به مشکلات و دردهای اجتماعی بپردازیم و راه حلی ارائه ندهیم.

وی در پایان سخنان خود افزود: صرف نشان دادن آسیب های جامعه به معنای نگاه مصلحانه نیست. نگاه مصلحانه نگاهی عیب جویانه نیست که راه حلی را نشان ندهد. پس برای ورود به سینمای دینی باید نگاه مصلحانه داشته باشیم. اگر ما فیلم های دینی قوی بسازیم با ریزش مخاطب روبرو نمی شویم . سال گذشته فیلم "ملک سلیمان" جزء پرفروش ترین آثار سینمای ایران بود پس این یک تابو است که در ذهن فیلمساز و تهیه کننده ایجاد کرده اند که نباید فیلم دینی بسازند.