صدای سکوت، تصویر حقیقت و البته کیارستمی، نولان و فرهادی

به گزارش خبرنگار فرهنگی پانا؛ فریدون صدیقی روزنامه‌نگار و مدرس ارتباطات در یادداشتی آورده است:
صدای سکوت در سینما را باید شنید، حق با استاد است؛ هیچکاک.
در نمای پایانی «زیر درختان زیتون» استاد کیارستمی، صدای سکوت، زمزمه درونی مشترک ما با بازیگران است. بیژن نجدی می‌گوید؛
بوی انار را بدون انار
و سرخی انار را بدون انار
باور کن
حضور صدا را بی‌آنکه صدایی شنیده شود
با دست‌های بسته دور انار
باور کن
۱ـ زندگی، روی پرده راه می‌رود، درست مثل خود ما که در شفقت و ستیز با رؤیاها، آرزوها و کابوس‌های ناتمام در زندگی‌مان هستیم. وظیفه فیلم سینمایی عینی کردن غیرواقعی‌های زندگی ماست؛ رؤیاها، آرزوها و کابوس‌ها (در میان ستارگان، کریستوفر نولان)
مفهوم را ساده کنیم فیلم سینمایی می‌باید حقیقت را تصویر کند نه واقعیت را، چرا که واقعیت عینی و مشهود است، آنچه که نامشهود است حقیقت است، صدایی که شنیده اما دیده نمی‌شود.
۲ـ آیا دراماتیزه کردن حقیقت وظیفه فیلم‌های سینمایی است؟ بی‌تردید، چون تصویر واقعیت عریان، مستند کردن واقعیت است. فیلم سینمایی، روایی و داستانی است و البته هیچ روایت و داستانی غیردراماتیک نیست و می‌دانیم هیچ داستانی بی‌پایان نیست، حتی پایان باز.
۳ـ شک ندارم عینی کردن سینمایی آرزوها، رؤیاها، کابوس‌ها و تخیلات قایل بودن به یک موجود با رفتار مستبدانه است. همین‌طور است اساساً فیلم سینمایی ـ با داشتن مؤلفه‌های فیلم سینمایی ـ دستور می‌دهد، دستور نمی‌پذیرد. سکوت نمای پایانی جدایی نادر از سیمین، پرسشگری ـ صدای درونی بیننده ـ از خود است. پرسش کردن، فرمان دادن است. آیا فرمان دادن یک خصلت مستبدانه نیست؟ اگر هست، پس کار فیلم سینمایی استدلال کردن نیست. توضیح دادن است. آیا «درباره الی»، «جدایی نادر از سیمین» و «گذشته» اصغر فرهادی توضیح می‌دهد یا پرسش می‌کند؟ پاسخ روشن است؛توضیح. چون ما با فیلم سینمایی روبه رو هستیم با درامی به نام زندگی.
۴ـ جشنواره‌های فیلم ـ اینجا فیلم فجر ـ بازنمایی عینی آرزوها و رؤیاهای نوبه‌نو جوانانی است که در مکاشفه خود و پیرامون خود، جسورانه تن به آزمون و خطا می‌دهند و اساساً وظیفه جشنواره‌ها فرصت دادن به آزمون و خطاهاست. عینت‌هایی که امکان دیگری به ما برای دیدن مضامینی را می‌دهند که اگر بار اول هم با آنها آشنا شده‌ایم این بار ممکن است امکان ملاقات با یک دوست را فراهم کنند. فیلم‌اولی‌ها، فیلم دومی‌ها و حتی سومی‌ها.
۵ـ امیدوار باشیم به سینمای جوانان، امیدوار باشیم و نگران نباشیم کسی برای فرار از دود وارد آتش شود. سینما زندگی است و هیچ زندگی بدون آتش و دود نیست. بیژن نجدی می‌گوید:
دستی از من
در آغوش آب
دستی، دور گردن باران است