کوثر حسنی*
شهریار، نگین درخشان آذربایجان و ایران
روز بیست و هفتم شهریور ماه هر ساله بهانهای است تا بیشتر از همیشه اتفاقات این روز را در ذهن خود تجسم کرده و تداعی کنیم. آری این روز، روز بزرگداشت شاعر گرانقدر کشور از خطه آذربایجان سید محمد حسین بهجت تبریزی و روز شعر و ادب فارسی است.
زبان و ادبیات فارسی به عنوان دومین زبان جهان اسلام و زبان حوزه فرهنگ و تمدن ایرانی با هزاران آثار ارزشمند در زمینه های مختلف ادبی، عرفانی، فلسفی، کلامی، تاریخی، هنری و مذهبی همواره از دیرباز مورد توجه و اعتقاد ایرانیان و مردم سرزمین های دور و نزدیک بوده است.
زبان و ادبیات فارسی به حدی معانی بلند و مضامین دلنشین علمی، ادبی، اخلاقی و انسانی را دارا است که هر انسان با اطلاع و آگاهی از آنها، خود به خود به فارسی و ذخایر معنوی نهفته در آن دل میسپارد.
شعر شهریار با زندگی وی در آمیخته و با عقایدش جان گرفته است. به گونهای که شاهکارهای جاودانه او در قالبهای غزل، قصیده، مثنوی، رباعی و شعر آزاد به دو زبان فارسی و ترکی به یاد آورنده روزگاری است که معنای واقعی زندگی در آن دوره جریان داشته است به طوری که رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز در مورد این شاعر گرانقدر می فرمایند: برای ما ایرانی ها و اهالی حوزه شعر و ادبیات، استاد شهریار مایه افتخار ادبی است.
سید محمدحسین بهجت تبریزی اسطوره ای بوده که هم در دوران خود و هم بعد از آن شاعر نامدار شعر معاصر و در واقع قهرمان شکست ناپذیر این سبک بوده است. قهرمانی که با روحیه انقلاب گرایی خود پرده ای از شعر های معاصر و احساسی را تداعی کرده و مردم را با دنیایی دیگر آشنا کرد و هدیه ای ارزنده ای به جامعه ادبی تقدیم کرد.
این استاد شهریار بود که عشق به شعر و ادب را در جامعه ادبی پایه گذاری کرد، شاعری که جریان احساس و عشق را در وجود مردم به قلیان انداخت و پاکی عشق را از زبان شعر های احساسی و عارفانه خود به مردم معرفی کرد، مجموعه پرشکوه و پرافتخار شهریار پیوسته از فکر و اندیشه والا همواره جلوه گاه پاکی احساس بوده و سنگ تمدن عشق را بیش از پیش پر رنگ ساخته است.
شعرهای شهریار با شور و نشاطی که با هیجان و شگفتی و اندوه و ناراحتی و افت و خیز هایی که به همراه داشته، همواره صحنه ای احساسی را برای مردم رقم زده است.
استاد شهریار کسی بوده که با اشعار ترکی و فارسی خود معنای واقعی شاعر را برای همه و دوستداران حوزه شعر و ادبیات شرح کرد و توانمندی های یک شاعر را در اشعار خود به نمایش گذاشت.
محمد حسین بهجت تبریزی شاعری عاشق بود که شعر های او جلوهای از پاکی وجود و تبلور حقیقی احساس را نمایان میکند، شهریاری که تاریخ و ادبیات این سرزمین را ساخت و جلوهگاه تجلی عشق، پاکی و احساس در این سرزمین شد.
ارسال دیدگاه