درباره بنیانگذار رسمی کشتی با چوخه خراسان
شیروان (پانا) - مرحوم منوچهر لطیف شیروانی نویسنده و مفسر بین‌المللی کشتی، غنی‌ترین آرشیو خبری و تصویری را در کشتی جهان داشت و بنیانگذار رسمی کشتی با چوخه خراسان بود.
منوچهر لطیف در سوم فروردین ماه سال ۱۳۱۷ در شیروان متولد و در ۲ دی ماه سال ۸۷ بر اثر عارضه سرطان در سن ۷۰ سالگی پس از ۵۰ سال کار خبرنگاری با مجله کیهان ورزشی و عرصه قلمزنی در مطبوعات کشوری در بیمارستان فیاض‌بخش تهران به دیار باقی شتاف و در قطعه نام‌آوران بهشت زهرا پایتخت به خاک آرامید.
گوش‌های شکسته و گونه‌های برآمده، گردن برافراشته، سینه ستبر، انگشتان درشت و بازوهای قوی از اهلیت و تخصص وی در کشتی حکایت می‌کرد.
استاد لطیف در دوران قهرمانی کشتی‌گیر‌ی قابل اعتنا و شاخص بود و مبارزه‌های وی با محمدعلی صنعتکاران قهرمان جهان محمود معزی‌پور عضو تیم ملی و قهرمانی دوگانه وی در رقابت‌های قهرمانی آموزشگاه های کشور و پیروزی بر داریوش ذاکری قهرمان محبوب و خوش‌فیزیک کشور، قهرمان بازی‌های آسیایی و با نمایش فن و قدرت مقابل ملی‌پوش ژاپنی ساساکی در دیدار دوستانه با خراسانی‌ها بر فهم و درک و شعور وی برای تحلیل پیچیده‌ترین ورزش روی زمین صفحه می‌گذاشت. در مسابقه کشتی خراسانی‌ها با تیم ملی ژاپن دو کشتی‌گیر معروف شیروانی حسین داوودی و زنده یاد اختری هم مبارزه جانانه‌ای با ژاپنی‌ها داشتند.
استاد لطیف جزو داوران متقدم بین‌المللی کشتی ایران هم بود که در سال ۱۹۷۱ در رقابت‌های قهرمانی جوانان جهان در توکیو‌ی ژاپن حتی جلوتر از رافی مارتینی رئیس فدراسیون بین‌المللی کشتی به درجه داوری بین‌المللی رسید و در این عرصه هم صاحب نظر بود.
لیکن همه این کوشش‌ها در مقابل هنر اصلی او که نویسندگی و تحلیل و تفسیر رویدادهای کشتی جهان بود در حجاب ماند. چرا که لطیف در این عصر آنچنان درخشان و با صلابت ظاهر شد که شاید هیچ کشتی‌نویسی دیگری را نتوان با چنین خصوصیاتی پیدا کرد.
استاد منوچهر لطیف نویسنده و مفسر بین‌المللی کشتی شاید تنها کشتی نویس ایرانی بود که در کشوری دیگر هم کشتی می‌نوشت. روزنامه معروف و پرتیراژ حریت ترکیه به او کارت افتخاری داده بود و لطیف در رقابت‌های جهانی سال ۱۹۷۴ در استانبول برای این روزنامه کشتی نوشت. لطیف ساده و روان و قابل فهم می‌نوشت در سراسر مطالب او حتی یک کلمه‌ای که نیاز به مراجعه به لغت‌نامه با فرهنگ لغات داشته باشد وجود نداشت. نوشته‌های او برای همه قابل فهم بود لطیف خوش خط و خوانا و بی‌غلط می‌نوشت و این نوع نگارش از دقت و حوصله و البته از اشراف او به ادبیات حکایت می‌کرد. وی شیرین و پر مغز شفاف و منطقی، مستند و کامل و دقیق می‌نوشت.
منوچهر لطیف شجاع بود چه در نوشتن و چه در رفتارها و برخوردهای اجازه نمی‌داد کسی پایش را از گلیمش درازتر کند یا حق او را نادیده بگیرد. او اجازه نمی‌داد کسی به او زور بگوید و حاضر نبود به کسی هم زور بگوید.
وی یک عمر با عزت زندگی کرد و الگویی برای شجاع بودن و پاک بودن روزنامه‌نگاران ورزشی در ایران شد.
خبرنگار: غلامرضا مینا
ارسال دیدگاه