انیمیشن‌های کوتاه غیر از جنبه آموزشی قابلیت‌های دیگری نیز دارند

حمیده تیموری درباره اکران باکس (جعبه) انیمیشن «رؤیاهای رنگی» در سینماهای کشور به خبرنگار پانا گفت: «قطعاً با توجه به اینکه ما معمولاً انیمیشن کوتاه را نمی‌بینیم و در دسترس نیست، خیلی اهمیت دارد که چه فرآیندی در انیمیشن کوتاه رقم می‌خورد. به همین دلیل خیلی اتفاق خوبی خواهد بود که این اکران‌ها بیشتر باشد. چون گاهی اکران صرفاً به هفته انیمیشن یا دوسالانه و ایونت‌های این‌چنینی ختم می‌شود که طبیعتاً همه نمی‌توانند به دیدن انیمیشن‌ها بروند. این اکران‌ها باید تداوم داشته باشند تا ببینیم، این فرهنگ وجود دارد که انیمیشن‌ها اکران شوند و از این طریق هنرمندان و کسانی که در این رشته تحصیل می‌کنند و همچنین افراد علاقه‌مند، بتوانند به تماشای انیمیشن‌ها بنشینند که اتفاق خیلی خوبی خواهد بود.»

وی در مورد فضای انیمیشن کوتاه در ایران توضیح داد: «فضای آکادمیک بسیار زیاد در حال پیشرفت است. یعنی هفته انیمیشن که در دانشگاه هنرهای زیبا در جریان‌اش بودم یا پایان‌نامه‌هایی که شاهدشان هستم، خیلی باانگیزه دنبال می‌شوند. اما ازلحاظ بودجه، واقعاً انیمیشن کوتاه در مضیقه است. یعنی یک فضایی شده است برای افرادی که خودشان استطاعت مالی دارند و احتیاجی به این ندارند که بخواهند بودجه تأمین کنند. به دلیل اینکه سرمایه‌گذار انتظار بازگشت سرمایه دارد و شاید برگشت بودجه از طریق انیمیشن کوتاه به‌سرعت اتفاق نیفتد.»

تیموری ادامه داد: «بودجه‌های مراکزدولتی همچون مرکز گسترش خیلی خوب است اما بیشتر برای یک کار انفرادی و تک‌نفره مناسب است. یعنی برای اینکه تیم تولید انیمیشن کوتاه تشکیل شود و کار خلاقانه‌‌ای شکل بگیرد، واقعاً دچار مشکل هستیم. مثلاً الان من دوست دارم یک انیمیشن کوتاه بسازم اما همچنان توانایی‌اش را ندارم، واقعاً یک بخش عمده‌ای از این موضوع مالی است. من مایلم با تکنیک اکسپریمنتال کار کنم و به عوامل و کارگاه نیاز دارم تا بتوانم کارم را باکیفیت مدنظرم ارائه دهم و این واقعاً مساله اتفاق نمی‌افتد و خیلی سخت اتفاق میفتد. به همین دلیل همه‌مان مجبور می‌شویم یک زمانی را بگذاریم و یک سری کارهایی در حوزه تبلیغات و... را انجام دهیم که علاقه نداریم تا بتوانیم به سمت انیمیشن‌سازیِ کوتاه یا مستقل که علاقه‌مندیم، برگردیم.»

وی گفت: «انیمیشن کوتاه می‌تواند یک پلتفرم کاملاً آرتیستیک باشد که غیر از جنبه آموزشی، خیلی قابلیت دارد و به هر شکلی می‌تواند تولید شود. انیمیشن کوتاه هم می‌تواند برای گروه سنیِ بزرگ‌سال مناسب باشد و هم کودک یا اینکه خیلی آرتیستیک و اکسپریمنتال باشد اما متأسفانه این‌طور نیست.»

کارگردان انیمیشن «بلوک» ادامه داد: «به نظرم در دسترس نبودن‌ انیمیشن‌ها معضل بزرگی است. چون انیمیشن‌های کوتاهِ خارجی به‌سرعت در دسترس قرار می‌گیرند و همه می‌بینند. حتی گاهی در میان عموم مردم هم اگر جذابیت داستانی داشته باشند، مورد استقبال قرار می‌گیرند. اما انیمیشن‌های کوتاهی که در ایران ساخته می‌شوند، بعد از دو یا چند سال، اصلاً دسترسی به آن‌ها وجود ندارد. به‌خصوص انیمیشن‌هایی که تهیه‌کننده‌شان مرکز است، اگر به شکلی باشند که در پلتفرم‌ها قرار بگیرند، حداقل بعد از چند سال که از آن روند جشنواره‌ای‌شان می‌گذرد، می‌توانیم آن‌ها را ببینیم. شاید سرمایه‌گذاران هم از این طریق اعتمادشان جلب شود و با این فضا بیشتر آشنا شوند. چون معمولاً اطلاعی ندارند و زمانی که باکسی برای سرمایه‌گذاری صحبت می‌کنیم، اصلاً نمی‌دانند که انیمیشن‌های کوتاه چه قابلیت‌هایی دارند و چه اتفاقاتی می‌تواند برایشان رقم بخورد.»

تیموری همچنین توضیح داد: «بنابراین اگر انیمیشن‌ها در قالب یک پلتفرم معرفی شوند، خیلی جذاب خواهد بود. همچنین بتوانیم برای‌ انیمیشن‌ها با توجه به تکنیک‌شان، جذب سرمایه بیشتری داشته باشیم که باکیفیت مدنظر کارگردان، تولید شوند و به این شکل خیلی اتفاق خوبی خواهد بود. مخصوصاً در مورد یک سری از کارها که فضای‌ اکسپریمنتال دارند و قطعاً هزینه‌شان بالاتر است. همچنین اگر مرکز گسترش این امکان را داشت که یک جایی را در اختیار تیم تولید انیمیشن‌ها قرار دهد؛ هرچقدر با امکانات محدود اما جایی باشد که بشود یک تیم یا چند تیم بتوانند بروند آنجا و از امکانات‌اش استفاده کنند، اتفاقات خوبی رقم می‌خورد. با این روش امکان تعامل در میان افراد زیاد می‌شد و همچنین دغدغه فضا برای تولید نداشتیم.»

وی در پایان در مورد اهمیت اکران باکس «رؤیاهای رنگی» گفت: «قطعاً ایجاد فضایی که هنرمند بتواند با جامعه هنری، همکاران، مردم و دانشجویان تعامل داشته باشد و آثار انیمیشن دیده شوند و بازخوردهایی که دست‌اندرکاران انیمیشن می‌گیرند، به نظرم خیلی اتفاق مثبتی خواهد بود. فکر می‌کنم این اکران‌ها می‌تواند محدود به ایونت‌ها هم نباشد و در طول سال بیشتر شاهدشان باشیم. یعنی اکران‌هایی برگزار شود که کارها دیده شوند و همچنین هنرمندان هم بتوانند کارهای هم دوره‌هایشان را ببینند و به‌طورکلی متوجه شویم که چه اتفاقی در این فضا می‌افتد..»