نظامیان رژیم صهیونیستی سزای جنایاتشان را می‌بینند

با صدای مهیب انفجار بیمارستان، بغض کودکان فلسطینی ترکید.
اتفاق جدیدی نبود، اما وحشیانه ترینِ آن ها در خاطر غزه است.
این بار کودکی زخمی نبود، کبوترها برای همیشه از قفس بیگانگان به آسمان عشق پرواز کردند.
قدس، صحنه ایست پر از رنج ها و دردها؛دردهایی که نوشتن از آن قلم را عاجز و زبان را قاصر می‌کند.
اما می‌توان از گرگ های شغال صفت سخن گفت.
دزدان بی اصل و نسب اسرائیل؛
آن هایی که در مقابل صاحبخانه، ادعای مالکیت می‌کنند.
دهه هاست که موریانه های وحشی خانه مقدس غزه را اشغال کرده اند.
موریانه هایی که فرش های ابریشمی را جویدند و برگ برگ کتاب تاریخ را به نابودی می‌کشند.
سنگدلانی در نقش انسان که بویی از انسانیت نبرده اند.
گرچه رسانه ها ساز موافق بر وفق مراد اسرائیل می‌زنند، اما این صریح است که فرزندان شیطان آنهایی هستند که در ذهن جهان کودک کشی را به طرز وحشیانه ای به تصویر می‌کشند.
قول امان نامه و بی امانی یزیدیان در سیر زمان سفر می‌کند.
رژیم وحشی و در عین حال ضعیف صهیونیزم، ضعفی که باعث می‌شود قول بشکنند و شکستن مرزهای جنگی، همان شکست خودشان است.
به پندارشان، تا ابد در قدرتند ولی عمری کوتاه با موشکی که به مقصد رسید، به پایان می‌رسد.
ما به خونخواهی کودکان بی گناه، تا پای جان برای داغ دل مادران، در برابر مارهای هزار چهره می ایستیم. چون ما،ملت امام حسینیم.