متفکران و اندیشه ورزان دلسوز...!!!

از ترس هوشیاری و افشاگری آنهاست که قدرتها مراقب رفتار خود هستند. برخلاف آنچه اغلب تصور میشود، رهبران یک جامعه، اهل سیاست و حکومت نیستند؛ بلکه اهل اندیشه و قلماند.
در یک جامعه، «مردم در یکسو» و «رهبران سیاسی در سوی دیگر» قرار ندارند، بلکه «مردم و رهبران فکری» در یک سو و «سیاستمداران در سوی دیگر» قرار دارند.
طبیعی است که اهل فرهنگ و قلم هم از خطا و اشتباه مصون نیستند و مردم هستند که باید به نقد و داوری آنان بپردازند و این خود نیازمند توجه به قلم و اندیشه در میان مردم است.
به جوامع دنیا نگاه کنید. خواهید دید هرقدر اهل قلم، مورد حمایت و پشتیبانی مردماند، اهل سیاست هم مراقب رفتار و کردار خود هستند.
سیاستمداران، تابع سطح فرهنگ و اخلاقیات و اندیشه مردم هستند، اندیشهای که آن را اهل قلم باغبانی میکند و رشد میدهد.
هر قدر مردمی، با مطالعه و اندیشه مأنوس است، داناتر و آگاهتر و محترمتر است و حکومت هم خواهناخواه در مقابل این فهم و آگاهی، سر تعظیم فرود میآورد و به خود جرأت حقکشی و بیحرمتی به مردم را نمیدهد.
در هر جایی که قلم دربند است، جامعه دربند است و هرجا که قلم، محترم و آزاد است، جامعه، محترم و آزاد است. به میزانی که مردمی به جایگاه بزرگ قلم و اهل قلم آگاه شود، سرزمینشان رو به آزادی و پیشرفت خواهد بود و اگر از این عامل حیاتی غفلت بورزد، تحقق آزادی و عدالت، در حد آرزویی دوردست خواهد ماند.
محمد راعی فرد/ کارشناس رسانه

امروز خراسان جنوبی