مزرعه‌های کاغذی و ماندگارِ هویت

کشورها هم زیستی شبیه درخت ها دارند. کهن تاریخ ترین‌ها، هم سرشاخه هایی تازه و پر ثمر دارند هم هر برگ شان سندی است که سجلِ تاریخی آن را غنایی بیشتر می بخشد. با این نگاه است که با افتخار می گوئیم، ما ایران هستیم. ریشه در هزاره های طولانی داریم.

میراث دار کهن بوم و بری دوست داشتنی که دوست داران را هویتی ارزشمند می‌بخشد. ما ایران هستیم، اسنادِ متقن چون برهانِ قاطع، واقعیتِ ما را، حقیقتِ ما را و حقانیت ما را ثابت می کند. ما ایران هستیم.

"میراث"مان نه فقط در اذهان که در "کلمه زارِ" کاغذها، "مکتوب" شده است. عناصر هویتی ما، سندهایی است که عظمت ایران و ایرانی را سرمه چشم تاریخ می کند. ما گذشته ای افتخارآمیز و مستند داریم.

امروزِمان روشن است. روزهای پیش رو نیز از پُلِ امروز به دیروز وصل می شود تا تاریخی رفیع و سندسازی شده پیش روی مان باشد. ما بی "سند" حرف نمی زنیم. فرهنگ ما را امضاهای نورانی در هزاره های طولانی، تائید کرده اند. ما ایران هستیم، ما جمهوری اسلامی ایران.

روحی تازه و جانی جوان در کالبد ایرانِ کهن. اقتدارِ 7 هزار ساله مان را، جغرافیایِ سرفرازِمان را، تاریخِ متالهِ‌مان را، فرهنگِ جاودانِ مان را، دینِ نورآفرینِ مان را، تمدنِ مولدِمان را در جهانِ امروز، پرچمداریم.

ما به سند و مدرک و کتاب، عظمت ایرانِ عزیز را شهادت می دهیم. "روز اسناد ملی و میراث مکتوب" نوروزی است در تقویمِ تحریرِ شکوه و عظمتِ ایران. روزهای دیگر را هم به همین قاعده باید دید. میراث ها را مکتوب کرد. از آن سند ساخت و مستند به آن از عظمت وطن دفاع کرد. از این منظر، کار تلاش گران این عرصه، مرزبانی از هویت ملی و سربازی برای عظمت ایران است. عظیم شأنی که می سزد خود را با آن تعریف و بدان افتخار کرد.