در کلاس درس ما درس اول همیشه اخلاق و مهربانی است

زهره رجب‌زاده، دبیر ادبیات دبیرستان شاهد طیبه شهرستان شهریار، ضمن تبریک هفته ارزشمند معلم به تمامی معلمان، در گفت‌وگو با پانا اظهار کرد: «در ذهن و قلب ما همیشه برای دانش آموزانمان جایگاه ویژه ای وجود دارد. همیشه در کلاس های درس ما، درس اول اخلاق و مهربانی است. تلاش می‌کنیم که دانش آموزان بدانند، عاشقانه پله‌های مدرسه را یکی پس از دیگری قدم می گذارم تا به کلاس درس برسم. قلبم با دیدن صورت‌های معصوم و دلنشینشان به آرامش می رسد. آینده و سرنوشت یکایک دانش‌آموزانم برایم مهم است و از آنها می‌خواهم خوب درس بخوانند؛ نمره بیست گرفتن در درس و در بین دانش آموزان اول شدن خوب است اما عالی نیست، عالی این است که به اهداف بزرگتری فکر کنند، یاد بگیرند هرگز کسی را قضاوت نکنند. این است که زنجیره نیکی و خوب بودن را در جهان هستی گسترده‌تر کنند. از آنها می‌خواهم، چشمان زیبایشان را به دوردست ها بازکنند تا مرهمی برای دردمندان باشند. رسمِ عاشقی و اول بودن اولویت کلاس درس است.»

وی افزود: «حس من به دانش‌‌آموزانم مانند مادری دلسوز و نگران و عاشق است، مانند یک مادر برای موفقیت و پیشرفت دانش‌آموزانم تلاش می‌کنم و از اعماق وجودم عاشق آنها هستم. از اینکه معلمی و دبیری رو به عنوان شغل‌ام انتخاب کردم خیلی خوشحال و خرسند و راضی هستم. اگر هزاران بار دیگر هم بخواهم انتخاب رشته کنم و شغلی را انتخاب کنم باز هم معلمی را انتخاب می‌کنم.»

رجب‌زاده اضافه کرد: «گاهی خودم را جای دانش‌آموزان می‌گذارم و روی صندلی های چوبی آنان می‌نشینم تا لحظه های زیبا و قشنگ و خاطره انگیز زندگی برایم تداعی شوند، تا دوباره یاد روزهایی که خودم پشت این میزها می‌نشستم بیوفتم و از این حس قشنگ و دلنشین لذت ببرم. من همیشه سعی می‌کنم از دانش‌آموزانم چیزهای زیادی یاد بگیرم تا رابطه بهتر و مفیدتری با آنها داشته باشم. همچنین این رابطه دوستانه باعث پیشرفت دانش‌آوزان در موقعیت‌های مختلف می‌شود و دیدن موفقیت آنان یکی از لذت‌بخش‌ترین اتفاقاتی است که برای هر معلم می‌تواند رخ دهد.»

دبیر ادبیات دبیرستان شاهد طیبه در رابطه با سختی های معلم بودن گفت: «همانطور که هر شغلی سختی‌های خودش را دارد، معلم بودن هم سختی‌هایی دارد. یکی از سختی‌هایی که همه معلم‌ها درگیر آن هستیم و واقعا برای ما ناراحت‌کننده است، دیدن ناراحتی دانش‌آموزان یا دیدن شکست‌های آنها است. همه تلاشمان را می‌کنیم تا لبخند را بر روی لب‌های آنها بنشانیم و ناراحتی و غم آنها را نبینیم. این که می‌بینیم دانش‌آموزان بخاطر نمره یا نرسیدن به اهدافشان ناراحت هستند واقعا باعث ناراحتی ما معلمان می‌شود و همیشه دوست داریم آنها خوشحال و شاد باشند.»

خبرنگار دانش‌آموز: ریحانه وحدت جوان