چهل سال چشم براهی

می‌نویسم به یاد مادرانی که کم و بیش چهل سال چشم براه خبری از فرزندان شجاع خود هستند و در بیابان های غربت و گمنامی پیکرهای آنان انیسی جز حضرت زهرا(س) ندارد.

مادرانی که تنها دلخوشی آنها قاب عکسی از یوسف گم گشته شان است و هر لحظه در حال درد و دل کردن با او هستند و هنوز هم بعد سالها به یاد او بشقاب غذا بر سر سفره قرار می دهند، لباس هایش را اتو می کنند. حتی برایش خواستگاری می روند که نکند یک موقع پسرم از راه برسد و کارها عقب بیفتد.

در گلوی آنها بغضی فرو خفته و قلب هایشان در تلاطم است. روز و شب ها در انتظار گنج های پنهان خود که زیر خروار ها خاک خوابیده اند به سر می‌برند. غم و انتظاری دیرین قلب آنها را فرا گرفته و سالهاست بر دل آنها نشسته است. ورد و ذکرشان لحظه شماری برای دیدار رخسار یوسف شان است.

روز مادر است و این مادران همواره غیور و شجاع در انتظار جگر گوشه های خود هستند، مادرانی که تاریخ و نسل ما همه مدیون آنهاست. سطرها و واژه ها برای واگویه غم این مادران کم است و معنی انتظار را فقط آنها چشیده اند. مادرانی که از جنس استقامت و غیرت هستند و میهن را آنها با پر جا و اسلامی نگه داشتند.

آنها از لاله های خود گذشتند تا یک وجب از خاک ایران به دست بیگانه نیفتد و ایران همیشه پایدار و سربلند باشد. مادرانی که وجودشان معطر به عطر بهشت است. انتظار و دلتنگی برای آنها مفهومی عمیق و نامحدود دارد و درک آنها از آن بسیار دردناک است.

تبریکی از سوی ما دهه هشتاد و نودی ها برای همه این مادران که چون زینب زمان هستند و مانند فاطمه زهرا(س) و فرزند برومندش حضرت امام خمینی(ره) که سالروز میلاد آن شخصیت جهانی نیز هست، از دار و ندارشان برای اسلام مایه گذاشتند. درود حضرت حق بر آنها باد که در دریای خروشان انتظار به سر می‌برند.

دانش آموز خبرنگار-قم