پانا گزارش می‌دهد؛
بی‌دندانی به سن جوانی رسید؛ چند درصد ایرانی‌ها بی‌دندان هستند
تهران (پانا) - شیوع بی‌دندانی کامل بعد از ۳۵ سالگی در ایران بین ۱۹ تا ۳۸ درصد است، کسی که حتی یک دندان هم از دست داده باشد جزو افراد بی‌دندان محسوب می‌شود که آمار آن هم حدود ۶۰ درصد است.
درد تازه‌ای نیست. مدت‌هاست که هزینه‌های بالای دندانپزشکی باعث شده بسیاری از مردم با درد همیشگی دندان کنار بیایند یا وقتی درد به ریشه رسید بی‌دندانی را انتخاب کنند. این روزها تعداد کسانی که بی‌دندانی را انتخاب می‌کنند بیشتر شده است. حسن سمیاری، یک دندانپزشک آماری از شیوع بی‌دندانی در کشور می‌دهد و می‌گوید: «شیوع بی‌دندانی کامل بعد از ۳۵ سالگی را در ایران بین ۱۹ تا ۳۸ درصد است، کسی که حتی یک دندان هم از دست داده باشد جزو افراد بی‌دندان محسوب می‌شود که آمار آن هم حدود ۶۰ درصد است.»
او با بیان اینکه بی‌دندانی موجب کاهش کیفیت زندگی و کاهش امید به زندگی می‌شود، می‌گوید: «متأسفانه خیلی بیماران بی‌دندانی کامل دارند و خیلی افسرده هستند اما وقتی دندان‌های آنها بازسازی می‌شود امید به زندگی آنها هم افزایش می‌یابد.کاهش هزینه‌های دندانپزشکی و حمایت‌های بیمه‌ای از خدمات دندانپزشکی می‌تواند تعداد بی دندان‌ها را در کشور کاهش دهد بهترین راه حمایت از مردم در بخش هزینه‌های دندانپزشکی و هزینه‌های درمان استفاده از بیمه هاست و با وجود اینکه بیمه‌ها به عنوان سودآورترین صنعت کشور حضور دارند اما خدمات خوبی ارائه نمی‌دهند. بیمه‌ها مانند برخی شرکت‌ها از جمله شرکت نفت حدأقل می‌توانند بخشی از هزینه‌های دندانپزشکی بیمه شدگان خود را تقبل کنند.»
این دندانپزشک به بیمه‌ها پیشنهاد می‌کند که تا قبل از پرهزینه شدن کار دندان (مانند به عصب رسیدن و نیاز به روکش) مردم را به ترمیم دندان‌هایشان و جرم‌گیری دندان‌ها تشویق کرده و این هزینه‌های پایین و کارهای ساده دندان را تقبل کنند.
بی‌دندانی کامل یک پدیده شایع در میان افراد مسن بوده که شیوع آن از شاخص‌های سلامت جامعه است. از دست دادن دندان‌ها منجر به بیماری‌های دستگاه گوارش، لطمه به زیبایی و کاهش توانایی های سایکولوژیک و اجتماعی افراد می‌شود.
بی‌دندانی می‌تواند به‌عنوان شاخصی در تعیین وضعیت بهداشتی افراد جامعه محسوب شود. به‌طوری که افزایش میزان بی‌دندانی می‌تواند نشانه‌ای از بهداشت پایین باشد. تاکنون پژوهش‌های زیادی در مورد میزان شیوع بی دندانی در کشور صورت نگرفته است. اما هزینه‌های بالا درمان دندان اصلی یکی از دلایل اصلی شیوع بی‌دندانی است.
حسینعلی شهریاری، رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای در رابطه با هزینه بالای دندانپزشکی می‌گوید: هزینه‌های دندانپزشکی به قدری بالاست که بیمه‌ها هم اکثراً این هزینه‌ها را پوشش نمی‌دهند. معمولاً آنچه که تحت پوشش بیمه‌ها قرار می‌گیرد خدمات اولیه مانند جرم گیری و کشیدن دندان است و کارهای مهم تر تحت پوشش بیمه‌ای نیست.
عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس با بیان اینکه بهداشت دهان و دندان افراد معمولاً از کودکی رعایت نمی‌شود، می‌گوید: «اگر بهداشت دهان و دندان و پیشگیری از پوسیدگی دندان برای کودکان زیر ۱۴ سال انجام شود هزینه‌های بالا هم کاهش پیدا خواهد کرد.»
این نماینده مجلس با انتقاد از عدم ارائه خدمات پیشگیری و بهداشت دهان و دندان به روستاییان هم می‌گوید: «اکنون خدمات دندانپزشکی بر خلاف سال‌های اول انقلاب که در مراکز بهداشت و درمانی روستاها، افرادی با عنوان بهداشت کار دهان و دندان داشتیم، محدود شده و فقط در برخی مراکز دندانپزشک داریم. مجلس در تلاش است تا وزارت بهداشت را ملزم به اجرای قانون کند و بحث پزشک خانواده و سیستم ارجاع اجرایی شود و به همین دلیل هم کمیته ویژه‌ای تشکیل داده است.»
عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس تاکید می‌کند: «سهمی که بیمه‌گذار باید برای هزینه‌های دندانپزشکی اختصاص دهد جوابگوی دستمزد دندانپزشک نیست ضمن اینکه مواد اولیه دندانپزشکی هم وارداتی و گران هستند و لذا دو راهکار بیشتر نداریم اول اینکه دولت به این حوزه یارانه اختصاص دهد و راهکار دوم هم رعایت بهداشت دهان و دندان از کودکی و زیر ۱۴ سال است.»
علی کاظمیان، دندانپزشک هم معضل بیماری‌های دهان و دندان را یک موضوع جهانی می‌داند و می‌گوید: «پوسیدگی دندانی در همه کشورها به‌عنوان یکی از پرهزینه‌ترین بیماری‌ها از نظر پرداخت مستقیم هزینه‌های آن ازسوی بیماران شناخته شده است و این مساله تنها به ایران اختصاص ندارد. آنچه تفاوت دارد، پوشش‌های بیمه‌ای مربوط به بیماری‌های دندانی است. به‌طوری‌که پوشش بیمه‌ای خدمات دندانپزشکی در کشورهای اروپای شمالی و غربی حمایتگر و برای کودکان زیر ۱۸ سال نیز رایگان بوده است؛ در برخی از کشورها نیز از گروه‌هایی با درآمد پایین، محروم یا گروه‌های پرخطر حمایت می‌شود.»
این عضو هیات‌علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد پرداخت هزینه‌های دندانپزشکی را برای طبقات متوسط به پایین و محروم بسیار بالا ارزیابی می‌کند و می‌گوید: «وقتی صحبت از هزینه‌های ضروری می‌شود دیگر کاری به روکش دندان و ایمپلنت نداریم. هزینه‌های اصلی و پایه مثل ترمیم پوسیدگی دندانی مدنظر است. این پوسیدگی می‌تواند به بافت زنده دندان آسیب زده و تولید عفونت کند به همین دلیل بسیاری از متخصصان تأکید دارند که لازم است تدبیری برای خدمات پایه و ضروری دندانپزشکی به‌ویژه برای طبقات محروم و کم‌درآمد اندیشیده شده و میان پوشش بیمه‌ای خدمات ضروری و غیرضروری دندانپزشکی تفکیک قائل شویم تا شرایط دسترسی به خدمات ضروری و پایه دندانپزشکی برای طبقات اجتماعی با درآمد پایین فراهم شود اما متأسفانه در بخش خدمات دندانپزشکی با جلوه‌هایی از نابرابری در دسترسی به خدمات سلامت روبه‌رو هستیم.»
ارسال دیدگاه