دلنوشته‌ای برای غم‌های آرتین

سلام آرتین
از غم درون قلبت خبر دارم. این داغ آنقدر جگرسوز است که کمر آدم بزرگ‌ها را خم می‌کند چه برسد به تو که کودکی بی‌آزار هستی و با چشمان غمگینت به تماشای آسمانی‌شدن عزیزانت نشستی.
در چشم بر هم زدنی آرزوهای رنگی‌ات خاکستری شد و سایه پر از مأمن عزیزانت را از دست دادی.
نمی‌دانم برای تسکین غمت چه بگویم و چه کنم.
گلوله‌ها رویاهایت را تکه تکه کردند و قصه تو را پر غصه.
قلبم آزرده شده از دلتنگی تو و غبار غمی که بر روی قلبت سنگینی می‌کند.
کاش من به جای پدر و مادر و برادرت به خون غلطیده بودم ولی تو در اوج آرزوهای رنگی و کودکانه‌ات تنها و دلتنگ نمی‌شدی.
دلم عجیب برایت گرفته است.
خدا لعنت کند کسانی را که خواسته و ناخواسته در این رویداد خونین دست داشته‌اند.
آرتین! همشهری خوبم برایت از خداوند صبر طلب می‌کنم.

*دانش آموز خبرنگار