بررسی برنامه هفتم توسعه در گفت‌وگوی پانا با عضو هیات علمی مرکز پژوهش‌های سازمان برنامه:
برنامه هفتم توسعه و ابرچالش‌های کشور؛ برنامه‌ریزی‌ها چگونه باید باشد؟
تهران (پانا) - عضو هیات علمی مرکز پژوهش‌های توسعه و آینده‌نگری سازمان برنامه‌وبودجه کشور با اشاره به ابرچالش‌هایی که کشور با آن روبه‌رو است، عنوان کرد که با توجه به موضوع برنامه هفتم توسعه، ضروری است شرایط لازم برای ایجاد نظام برنامه‌ریزی مطلوب فراهم شود و در نظام برنامه‌ریزی مطلوب باید محدودیت‌ها و قیود کشور مدنظر قرار گیرد.
الهام وفائی، عضو هیات علمی مرکز پژوهش‌های توسعه و آینده‌نگری سازمان برنامه و بودجه کشور در گفت‌وگو با پانا درباره ابرچالشی که در برنامه هفتم توسعه باید اولویت اول باشد، عنوان کرد: «کشور با چالش‌های مختلف در تمامی ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی نظیر؛ تک‌محصولی بودن و وابستگی به نفت و خام‌فروشی آن، تصدی‌گری دولت و بنگاه‌های شبه‌دولتی در اقتصاد، اقتصاد رانت‌محور، رشد تورم و بحران معیشت مردم، عدم ثبات اقتصادی، ناکارآمدی نظام تأمین مالی، سرمایه‌گذاری و بحران نظام بانکی، رشد بی‌سابقه مالی‌سازی اقتصاد، رکود اقتصادی و تشدید فقر و نابرابری، بحران حاشیه‌نشینی، بحران صندوق‌های بازنشستگی، چالش‌های نظام سلامت کشور، کاهش سرمایه اجتماعی، مشکلات تأمین اجتماعی فراگیر، بحران کم‌آبی و توجه ناکافی به حفظ، نگهداشت و پایداری محیط زیست، عدم تفویض اختیارات به سطوح منطقه‌ای و محلی مواجه است.»
مهم‌ترین ابرچالش برنامه توسعه هفتم
وفائی اظهار کرد: «از نظر من، از ابرچالش‌های کنونی که کشور با آن روبه‌رو است می‌‌توان به عدم ثبات اقتصادی ناشی از رشد تورم و نوسانات نرخ ارز، ساختار نامناسب اقتصاد، بحران معیشت مردم و کاهش رفاه عمومی، ناکارآمدی نظام تأمین مالی، سیستم ناکارآمد نظام بانکی، عدم توجه به ظرفیت‌ها و مزیت‌های منطقه‌ای، خروج سرمایه‌ها (اعم از انسانی و مالی) از کشور و بحران کم‌آبی و توجه ناکافی به حفظ، نگهداشت و پایداری محیط‌زیست اشاره داشت.»
بسترهای ایجاد نظام برنامه‌ریزی مطلوب
عضو هیات علمی مرکز پژوهش سازمان برنامه‌وبودجه کشور درباره اصلاحات الزامی که برنامه توسعه هفتم را واقع‌بینانه می‌کند، گفت: «با توجه به اینکه در آستانه تدوین برنامه هفتم توسعه هستیم، ضروری است شرایط لازم برای ایجاد نظام برنامه‌ریزی مطلوب فراهم شود. در نظام برنامه‌ریزی مطلوب باید محدودیت‌ها و قیود کشور مدنظر قرار گیرد.»
وی افزود: «در برنامه‌های توسعه گاهی اهدافی انتخاب می‌شود که دستیابی به آن‌ها در طول برنامه توسعه، به دلیل قابل تأمین نبودن انواع منابع (اعم از مالی، فیزیکی و انسانی) امکان‌پذیر نبوده است. در حقیقت، ندیدن محدودیت‌ها و قیود هم‌زمان مسائل مختلف برای بهینه‌سازی اهداف یکی از آسیب‌های نظام برنامه‌ریزی است. ازاین‌رو، پیش‌بینی‌های درست نسبت به منابع، ابزارها و امکانات برای پیاده‌سازی موفق برنامه‌های توسعه امری ضروری است.»
اهمیت استفاده از ظرفیت‌های نهادهای غیردولتی در برنامه هفتم
وفائی با اشاره به اینکه برای اجرای برنامه‌های توسعه، نیاز است علاوه بر استفاده از ظرفیت‌های دولتی، از ظرفیت‌های نهادهای غیردولتی نیز استفاده کرد، گفت: «با توجه به وضعیت منابع کشور، لازم است در برنامه هفتم از ظرفیت‌های نهادهای غیردولتی چه از حیث منابع انسانی و چه از حیث منابع مالی برای افزایش کارایی و بهره‌وری بهره جست.»
وی افزود: «بنابراین در برنامه هفتم توسعه پیشنهاد می‌شود فرآیندهای نظام برنامه‌ریزی با تأکید بر برنامه‌ریزی مسئله‌محور و مأموریت‌گرا و نیز با طراحی سازوکارهای لازم برای برنامه‌ریزی مشارکتی و تعاملی برای تقسیم‌کار و ایفای نقش متناسب دولت، بخش خصوصی، حوزه مدنی، عمومی، مناطق و استان‌ها طراحی شود. همچنین، سازوکاری اتخاذ شود که در تدوین برنامه‌های توسعه، برنامه‌های عملیاتی سنجش‌پذیر و خروجی‌محور بر اساس پیش‌بینی منابع لازم تهیه شود.»
ارسال دیدگاه