در گفتوگوی پانا با بازیگر نمایش «بنکسی بزرگ» و برگزیده جشنوارههای تئاتر دانشآموزی مطرح شد:
شهلا رحیمی: جشنوارههای فرهنگیوهنری دانشآموزی از اقدامات قابل تقدیر آموزشوپرورش در هنر است
هیچ ابزاری مؤثرتر از آموزش و پرورش در هنر وجود ندارد/ متاسفانه برخی از اقدامات انجام شده توسط آموزشوپرورش، آنگونه که باید دیده نشده است
تهران (پانا) - بازیگر نمایش «بنکسی بزرگ»، با تأکید بر این مفهوم که امروز، هیچ نهادی نمیتواند به اندازۀ آموزشوپرورش در شناسایی، جذب و پرورش استعدادهای هنری و معرفی آنان به جامعۀ آینده مؤثر باشد، گفت آموزشوپرورش باید بکوشد تا کمکاریهای صورت گرفته در حوزۀ هنر جبران شود زیرا هیچ ابزاری مؤثرتر از آموزشوپرورش در هنر وجود ندارد.
نمایش «بنکسی بزرگ»، بر اساس متنی از «فرشید ذوالفقاریفرد»، با هدایت و کارگردانی «ویدا قراگوزلو»، و با ایفای نقش حامد خسروی، محمد حداد کاشانی، شهلا رحیمی، آزیتا ابریشمیموحد، مریم راجع، سعید پارسا و فرشید ذوالفقاریفرد در تهران به روی صحنه رفته است. این اثر نمایشی، همه روزه به جز شنبهها از ساعت ۱۹:۰۰ به مدت ۷۰ دقیقه در تماشاخانۀ «شانو»، به نشانی تهران، خیابان وصال شیرازی بالاتر از تقاطع طالقانی، کوچه فرهنگی بهنام، پلاک ۳، میزبان عموم علاقهمندان به هنر نمایش است.
جشنوارههای فرهنگیوهنری دانشآموزی از اقدامات قابل تقدیر آموزشوپرورش در هنر است
شهلا رحیمی، بازیگر نمایش «بنکسی بزرگ»، که به کارگردانی «ویدا قراگوزلو»، در تماشاخانۀ «شانو» در تهران به روی صحنه رفته است، ضمن تقدیر از فعالیت بازیگران و عوامل گروههایی که خودشان در تبلیغات اثری که روی صحنه دارند تلاش میکنند، با تأکید بر این مفهوم که امروز به جز فضای مجازی امکان تبلیغات گستردهتری در رسانهها برای هنر تئاتر وجود ندارد، گفت: «تصور میکنم که روند فعالیت آموزشوپرورش در ترغیب دانشآموزان به هنر مطلوب بوده است جشنوارههایی که در این سالها، برای ترغیب دانشآموزان به رشتههای هنری برگزار میشود، از جمله اقداماتی است که میتوان از آنها، به عنوان نقاط قابل ذکر در حوزه فعالیتهای آموزشوپرورش در جذب و شناسایی استعدادهای هنری در مدارس یاد کرد.»
رحیمی، ضمن ابراز تاسف از این که امروز برخی از اقدامات انجام شده توسط آموزشوپرورش، آن گونه که باید دیده نشده است و تأکید بر این مفهوم که برخی از هنرها، مانند موسیقی از جمله هنرهایی هستند که توجه کمتری نسبت به دیگر هنرهای موجود در مدارس به آنها میشود، اضافه کرد: «متاسفانه رفتار ما با هنر در مدارس اختیاری است اما باید از خود بپرسیم که امروز چند درصد از جامعهای که افراد هنری تشکیل دادند اثرات مدرسه برخواستند و چند درصد است افراد جامعه ما که موزیک کار میکنند، بازیگری میکنند یا خواننده هستند، از سطح مدارس برآمدهاند؟»
وی با تأکید بر این مفهوم که امروز هنر در سطح مدارس بسیار بیشتر از آن چیزی که رویدادهای خارجی به نمایش گذاشته میشود میتواند مورد توجه قرار بگیرد، اظهار داشت: «امروز میتوان در مدارس زمینههایی را ایجاد کرد که دانش آموزان خودشان یاد بگیرند تا بتوانند خود را نشان بدهند و پیشرفت کنند و میتوان گفت اقدامات آینده دولت، میتواند به گونهای برنامهریزی شود تا کمکاریهای چندین سال گذشته در حوزه توجه به هنر در مدارس، جبران شود.»
بازیگر نمایش «بنکسی بزرگ»، ضمن ابراز تأسف از این امر که در دو سال شیوع بیماری کرونا، بسیاری از هنرمندان دوسال بیکار بودند و در خانه نشسته بودند، تصریح کرد: «باید پرسید که دولتها پس از گذران دوسال از بیماری کرونا چه اقداماتی انجام دادند و چه کارهایی کردند تا دلسردی هنرمندان تئاتر، پس از دوسال و خود فعالیتشان جبران شود و آیا سالن رایگانی در اختیار تئاتریها قرار گرفت، تبلیغات گسترش یافت و یا با ارائه تخفیفات ویژه از هنر تئاتر حمایت کرد؟»
اثر نمایشی باید چیزی را به مخاطب خویش اضافه کند
رحیمی در پاسخ به این سؤال که امروز ضرورتهایی پیش روی تولید کنندگان آثار نمایشی وجود دارد، بابیاناینکه اگر این سؤال چند سال پیش از او پرسیده میشد، حتماً به این نکته اشاره میکرد که تولیدکننده یکی از اثر نمایشی، میبایست با ارائه اثر خویش، چیزی را به مخاطب اضافه کند، تصریح کرد: «من معتقدم که یک اثر نمایشی،باید چیزی را به مخاطب اضافه کند که تا چند روز بعد بر روی او تأثیری داشته باشد، و فکر او را درگیر کرده باشد، یا اطلاعاتی را به مخاطب داده باشد و یا یک مشکل اجتماعی را بررسی کرده باشد و در نهایت میبایست اثری آموزنده باشد، اما امروز به این دلیل که امروز جامعه ما، جامعهای غمگین است و آنقدر در حوزههای روزمره خوبش گیر کرده است و درگیر کارهای روزمره خویش است که کمتر میخندد و انرژی کمتری برای خودش میگذارد، بنابراین مخاطب امروز تئاتر، میبایست در درجه اول شاد باشد و در ادامه دیدن یک اثر نمایشی، بتواند مطالبی آموزنده را دریافت کند.»
هیچ ابزاری مؤثرتر از آموزشوپرورش در هنر وجود ندارد
این بازیگر تئاتر ضمن تأکید بر این مفهوم که امروز مخاطبان فعلی جامعه ما هم به این موضوع نیاز دارند که فارغ از تمام اتفاقات دنیای بیرونی خویش، چند ساعت به دیدن یک نمایش بنشینند و به دور از روزمرگیها و غم و غصههای روزانه خوش بگذرانند، خاطرنشان کرد: «من فکر میکنم که آنقدر آموزشو پرورش در پیدا کردن استعدادهای هنری و پرورش دادن آن مؤثر هستند، که هیچ ابزار دیگری نمیتواند چنین تاثیری را داشته باشد و چون خود من، به شخصه از آموزشوپرورش، در مدرسه و از حضور در کارهای اجرایی و جشنوارههای تئاتر دانشآموزی علاقه خود را شناختم، امروز استعداد خویش را شناخته و به دنبال حرکت در مسیر هدف و انتخاب راه آینده خویش هستم.»
وی با تأکید بر این مفهوم که اگر بستری برای شناسایی و جذب و همچنین نشان دادن استعدادهای فرهنگی و هنری دانش آموزان وجود نداشته باشد این ویژگی در وجود فرد، مانده و خفه میشود و هرگز بروز داده نمیشود، تأکید کرد: «امروز بسیاری از دستاندرکاران و ارگانهای تصمیمساز و تصمیمگیر در حوزه شناسایی، پرورش و شکوفایی استعدادهای دانشآموزان، میتوانند هنر را در این مملکت زنده نگاه دارند و شکوفا کنند تا نسلی توانمند را به آینده این کشور هدیه کنند.»
رحیمی، با اذعان به این امر که امروز، در برخی از مدارس این امکان وجود دارد که دانشآموز میتواند در کنار تحصیل زبان بخواند، شنا یاد بگیرد و به یکی از هنرهای مورد علاقهاش بپردازد، یادآور شد: «تصور میکنم که اقدامات امروز انجام شده توسط آموزشوپرورش در جهت شناسایی جذب آموزش و تحویل استعدادهای هنری به جامعه بسیار بهتر از نسل قدیم است که تنها در مدرسه، به درس خواندن میپرداختند چرا که این نوع از آموزش دانشآموزان را تکبُعدی تربیت میکرد و آنقدر به دانشآموز کمک نمیکرد تا بتواند در ساختن آینده او تأثیرگذار باشد، اما امروز آموزش مهارتها به دانشآموزان در آموزشوپرورش، میتواند زمینه ساز ایجاد زندگی بهتر در آینده برای دانشآموز باشد.»
وی در پایان با تأکید بر این امر که هنر جایگاهی والا در زندگی انسان دارد، گفت: «متأسفانه باید پذیرفت که هنر در چند سال گذشته، نسبت به گذشتههای دور در عقب مانده است چون آن گونه که باید، به آن بها داده نمیشود اما با تمرکز در مدارس و تهادهای دیگر میتوان به شکوفایی هنر کمک کرد.»
ارسال دیدگاه