هیپنوتیزم چیست و چه کاربردی در درمان بیماری‌ها دارد؟
تهران (پانا)- هیپنوتیزم یا خوابگری شاخه‌ای از علم روانشناسی است که در آن به وسیله تلقین، شخص در حالت خاصی از هوشیاری قرار می‌گیرد. به طور دقیق‌تر موجب تسلط دیگر بر فرد نمی‌شود، بلکه با ضمیر ناخودآگاه آدمی به مکالمه و القای تلقینات می‌پردازد.
هیپنوتیزور نمی‌تواند هر آنچه را دوست دارد به فرد تلقین کند. این یک امر خارق‌العاده نیست و کارایی عجیب و غریب ندارد. اگر هم آثار غریبی داشته باشد در تعداد محدودی از افراد وجود دارد و خیلی قابل تکرار و تأیید نیست. بنابراین از منظر علم به صورت رسمی پاره‌ای غرایب مشاهده شده در هیپنوتیزم قابل اعتبار و برداشت کلی نیستند. خود هیپنوتیزم یعنی آن که شما خودتان را هیپنوتیزم کنید، این کار فقط با تمرکز و تفکر خود فرد صورت می‌پذیرد.
در خود هیپنوتیزمی انسان با تأثیر گذاشتن در ضمیر ناخودآگاه می‌تواند اخلاق و توانایی‌های خویش را تغییر دهد هندوهای هند اولین کسانی بودند که این شیوه را بنیان نهادند و از آن به عنوان یک دارو برای سلامتی استفاده کردند.
امروزه این یکی از کاربردهای اصلی هیپنوتیزم است و به روانشناسی مربوط می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد هیپنوتیزم به گذشته‌های دور برمی‌گردد که برای درمان از اختلالات فیزیولوژیک و روان‌شناختی استفاده می‌شد. در پزشکی، از هیپنوتیزم برای کاستن از اضطراب مربوط به عمل‌های پزشکی و دندان‌پزشکی، آسم، بیماری‌های معده و روده، تهوع ناشی از شیمی درمانی و مدیریت درد، استفاده می‌شود. همچنین در درمان بیماری‌های روانی، از هیپنوتیزم استفاده می‌شود تا به مردم کمک شود بر اعتیاد خود فائق آیند. استفاده از هیپنوتیزم برای حل مشکلات عاطفی-هیجانی بیش از همه بحث‌برانگیز بوده‌است.
هیپنوتیزم افراد به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم در طول تاریخ و در کشورهای مختلف، تحت نظارت قانون و تنظیمات قانونی بوده‌است. اگر چه در مجموعه ای از کشورها هیچ قانونی مستقیماً به تعریف و تنظیم محدودیت‌های قانونی هیپنوتیزم نپرداخته است، اما مقررات مربوط به هیپنوتیزم، در حوزه‌های مختلفی از قانون، مانند بهداشت، اقتصاد و حقوق کیفری بازتاب یافته و عملاً تنظیمات قانونی اعمال شده‌است.
دانش آموز خبرنگار: ریحانه اسدی
ارسال دیدگاه