دبیر تربیت بدنی در گفت و گو با پانا:

بهترین تجربه من از دوران تدریس، ایجاد اشتیاق دوباره زنگ ورزش در دانش‌آموزان است

ملارد(پانا) - دبیر تربیت بدنی آموزش و پرورش ملارد، پس از دوسال تعطیلی مدارس به علت شیوع کرونا گفت بهترین تجربه او از دوران تدریس، ایجاد شوق دوباره زنگ ورزش در دانش‌آموزان پس از یک دوره رکود و بی‌تحرکی است.

کد مطلب: ۱۲۸۵۲۵۰
لینک کوتاه کپی شد
بهترین تجربه من از دوران تدریس، ایجاد اشتیاق دوباره زنگ ورزش در دانش‌آموزان است

حدود دو سال مدارس به علت شیوع یک مهمان ناخوانده یعنی کرونا تعطیل شد، انجام دروس عملی مثل تربیت‌بدنی همراه با مشکلات عدیده‌ای بود و هر کدام از دبیران تربیت‌بدنی با یک روش سعی در برطرف کردن سستی و رکود ایجاد شده در دانش‌آموزان داشتند.

معصومه مبارکی، کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی و دبیر درس تربیت بدنی مدارس شهرستان ملارد است، چند سالی است در یکی از مدارس متوسطه دوره اول مشغول تدریس است و به گفته خودش، این مدرسه با یک چشم‌انداز بسیار زیبا در کنار یک کوهپایه، درختانی خوشرنگ با سایه دل‌انگیز بهاری واقع شده و اهالی آن منطقه، مردمانی سرشار از مهر و محبت هستند.

وی در مورد تجربه خود از سختی‌های تدریس در دوران کرونا بیان کرد: «روند کاری دبیران تربیت‌بدنی طبق بخشنامه‌های مصوب، تدریس طرح درس ملی بود تا اینکه در یک برهه زمانی خاص دچار بحرانی به نام بیماری کرونا شدیم، تمام مدارس تعطیل شدند، دورهمی‌ها از بین رفت و چیزهایی را تجربه کردیم که اصلا فکرش را هم نمی کردیم. در این میان دانش آموزان از حضور در مدارس محروم شدند و مجبور شدند آموزش را به صورت مجازی دنبال کنند، اینجا بود که نقش ما معلم ورزش‌ها به نوعی پررنگ شد باید کاری می‌کردیم که دانش‌آموزان دور از چشم ما به یک جا نشستن و عدم تحرک عادت نکنند و حتما برنامه ورزشی برای خودشان در منزل داشته باشند. خلاصه اینکه همگی روزهای پر از استرسی را سپری کردیم.»

مبارکی ادامه داد: «سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ به صورت مجازی برگزار شد و اوایل مهر سال ۱۴۰۰ بود که مدارس بصورت گروه‌بندی و با رعایت پروتکل بهداشتی و فاصله‌گذاری اجتماعی بازگشایی شد، طبق بخشنامه ارسالی، لازم بود من به عنوان دبیری که چهارده سال سابقه تدریس دارد، طرح درسی را مبنی بر اینکه رشته ورزشی مورد تدریس، انفرادی باشد و نیازی به استفاده از وسیله ورزشی نباشد ،برنامه‌ریزی کنم.»

وی افزود: «در آن بازه زمانی طولانی‌مدت، که دانش‌آموزان در منزل بودند به این موضوع آگاه بودم که اکثر آنها دچار ضعف آمادگی قلبی عروقی، ضعف قدرت عضلات، اضافه وزن و حتی افسردگی شده‌اند، رنگ و روی خیلی از دانش‌آموزان در روزهای اول تشکیل کلاس تربیت‌بدنی زرد و بی‌رمق بود و بدون ذره‌ای ذوق و شوق برای ورزش کردن و فعالیت بدنی در کلاس حاضر می‌شدند.»

این دبیر تربیت‌بدنی گفت: «نکته جالب این بود که بعضی از دانش‌آموزان از بازگشایی مدارس ناراحت بودند. با توجه به این موارد، اندیشیدم که بهترین و شادترین طرح درسی که می‌توانم در نظر داشته باشم آموزش ایروبیک با موسیقی شاد برای دانش‌آموزان است.»

کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی تشریح کرد: «اوایل تدریس این طرح درس، متوجه ضعف بسیار زیاد هماهنگی عصبی عضلانی در تک تک دانش‌آموزان شدم اما ذوق یادگیری را در وجودشان حس کردم، بچه‌ها را به انجام تمرینات همراه با آهنگ در منزل تشویق می‌کردم، از آنها خواستم که سعی کنند حرکات ریتمیک جدید ابداع کنند و در جلسات بعدی کلاس اجرا کنند، زمانی که تعدادی از دانش‌آموزان نمی‌توانستند حرکات را درست اجرا کنند سعی می‌کردم با رمزواره کردن حرکت به صورت شماره‌گذاری به آنها کمک کنم.»

مبارکی اضافه کرد: «حس اعتماد به نفسی که بچه‌ها هنگام اجرای حرکات داشتند، آنقدر برایم لذت‌بخش بود که لحظه به لحظه از زمان کلاس را احساس شعف می‌کردم، تکرار شماره‌های اجرا به صورت هماهنگ و بلند توسط دانش‌آموزان، جریانی شاد، پر از پویایی و انرژی مثبت را در مدرسه طنین‌انداز کرده بود، آموزش تمرینات هوازی و ایروبیک به همین روند تا پایان ترم اول ادامه پیدا کرد.»

دبیر تربیت‌بدنی مدارس ملارد تصریح کرد: «دانش‌آموزان پیشرفت خیلی خوبی در اجرا داشتند ولی با شیوع سویه جدید کرونا متاسفانه مدارس در ماه اسفند دوباره تعطیل شد، این بار دانش‌آموزان یاد گرفتند که تمام تمرینات را در منزل انجام دهند، بهار سال ۱۴۰۱ آغاز شد و به لطف پروردگار با کاهش تعداد ابتلا و مرگ و میر، مدارس به صورت کامل از چهارده فروردین ۱۴۰۱ بازگشایی شد. حضور تمام دانش‌آموزان در کلاس درس بسیار خوشحال کننده بود، بعد از دو سال سکوت غم‌انگیز کلاس‌ها، باز هم هیاهوی شلوغی و خنده‌ها و شیطنت دانش‌آموزان در مدرسه به راه افتاده بود. اولین جلسه بهاری درس تربیت‌بدنی در سال جدید را با اجرای تمرینات ایروبیک توسط یکی از دانش‌آموزان ماهر، جشن گرفتیم.»

وی با احساس رضایت کامل بیان کرد: «اکنون که سال تحصیلی به پایان رسیده، خدا را شاکر هستم که توانستم هم از لحاظ جسمی کمک کنم تا دانش‌آموزان به سطح ایده‌آل آمادگی قلبی، عروقی و هماهنگی عصبی عضلانی برسند، به سطح قابل قبولی در اجرای حرکات پایه ایروبیک مسلط شوند و هم اینکه در بعد سلامت روحی، شادی وصف‌ناشدنی در زنگ ورزش برای آنها رقم بزنم.»

خبرنگار: سحر شیخی

ارسال دیدگاه

پربازدیدترین ها
آخرین اخبار