معلم شهید سیدعبدالحسین عمرانی؛ فرمانده گروهان ابوالفضل(ع) گردان 415 ثارالله

شهید عبدالحسین عمرانی در یک خانواده مذهبی در نهم شهریور سال ۱۳۳۵ در محله هومشی شهرستان میناب تولد یافت. وی از همان سن کودکی (پنج سالگی) در سالهای آغازین دهه ۴۰، قرآن را در نزد معلم مکتب خانه بشکل جدی آموخت. تا اینکه در سن یازده سالگی قرآن را ختم نمودند. شهید عمرانی پس از تحصیل در دوران ابتدایی و دبیرستان، دو سال را در دانشسرا طی کرد تا موفق به اخذ دیپلم شد.

وی در سال ۱۳۵۴ به عنوان سپاه دانش، خدمت زیر پرچم را آغاز می نماید. شش ماه آموزشی را در گرگان می گذراند. سپس به روستای پلنگی برازجان در استان بوشهر رفت. در این دوره نه تنها دانش آموزان مدرسه که حتی همه افراد آن روستا اعم از کدخدا و مردم عادی نیز از تاثیر ایشان بی بهره نبودند. او تبدیل به چهره ای دوست داشتنی و ناجی شد. این را می شود از طریق نامه نگاری های مردم روستا با این شهید در سالهای پس از اتمام دوران خدمت متوجه شد.

بعد از گذراندن سپاه دانش، وارد دوران تدریس و مرحله نویی از زندگی می شود. اولین تلاشهایش بعنوان معلم را رسما در روستای دهوسطی(دهستا) میناب شروع کرد. تلاش های او برای از بین بردن بیسوادی بر کسی پوشیده نیست. با اینکه بیش از توانش برای دانش آموزان وقت می گذاشت اما احساس می کرد نسبت به آنها کم کاری کرده است. شهید در قسمتی از وصیت نامه اش می گوید:

«ضمنا این حقیر خود را به عنوان یک معلم قالب کرده بودم که متاسفانه رسما چنین است، قلم می خواهد زیاد... قلم فرسایی نماید، خصوصا در این زمینه! ولی چه سود! (به قول گفته حال خرابی بعد از بغداد!) در هر صورت از این یدک کش (بنام معلم) خدا می داند چه خطاها، کوتاهی ها، نادانی ها، گمراهی ها و... سر زده؛ پناه بخدای غفور، حیف که نمی توانم و نمی شناسم که آن عزیزانی که در کلاس این حقیر بودند در سالهای مختلف در چه وضعیتی هستند و از ضربه ای که این حقیر به آنها وارد نموده ام، آخ!! هیچ اطلاعی ندارم ای کاش میشد و مقدور بود که بتوانم جبران نمایم ولی مرا ...خدایا پناه به تو. در هر صورت همه ی آن کسانی که در اثر سوء آموزش این حقیر از کانال اداره آموزش و پرورش به آنها لطمه ای وارد شده اولا قابل بخشش فکر نمیکنم باشد زیرا در سرنوشت نسلی موثر بوده است ولی در عین حال ناچارا تضرعا از خدای توفیق آن می طلبم که مورد عفو همه ی آنها قرار گیرم انشاالله...» البته این مهم نشان از متانت و بی ادعایی ایشان خواهد داشت.

این معلم شهید والامقام، سرانجام پس از سالها انتظار در تاریخ ۲۱ بهمن ۱۳۶۴ در عملیات والفجر ۸ که فرمانده گروهان ابوالفضل(ع) گردان ۴۱۵ ثارالله بود در فاو به شهادت رسید.