یک آموزگار البرزی در گفت‌و‌گو با پانا:
معلمی شغلی آمیخته به حس مادرانه و قاطعیت پدرانه است
کرج (پانا) - معلمی یکی از ارزشمندترین و پیچیده‌ترین شغل‌هایی است که تخصص و صبوری لازمی را می‌طلبد. معلم‌ها هموار کننده آینده دانش‌آموخته‌ها و تضمین کننده پیشرفت علمی، فرهنگی و اجتماعی یک جامعه هستند. معلمی از آن جهت که مسئولیت پرورش سرمایه‌های یک کشور را بر عهده دارد از دسته مشاغل با اهمیت محسوب می‌شود، بنابراین معلمی ، شغلی آمیخته به حس مادرانه و قاطعیت پدرانه است.
مهناز بهرامی، آموزگار پایه هشتم دبیرستان یادگار امام (ره) ناحیه ۳ کرج در ابتدا در پاسخ به اینکه علت او از انتخاب شغل معلمی چه بوده به پانا گفت: «در ابتدای کار به‌دلیل قبولی در مرکز تربیت معلم به این سمت سوق داده شدم، ولی در ضمن سال‌های خدمتم عاشقانه به کارم علاقه‌مند شدم و ادامه دادم.»
وی درباره ویژگی‌ها و ظرافت‌های معلمان خوب بیان کرد: «من در سال‌های پایانی خدمتم هستم. تجربه سال‌ها کار با دانش‌آموزان به من یاد داد که یک معلم خوب باید مثل یک مادر، صبور، با حوصله، مهربان و دلسوز باشد، در عین حال قاطعیت پدرانه هم داشته باشد. به‌روز باشد تا بتواند سوالات فراوانی که در ذهن دانش‌آموزان است را پاسخ دهد یا حداقل درست راهنمایی کند.»
این آموزگار در ادامه اضافه کرد: «دانش‌آموزان به‌خصوص دانش‌آموزان دوره ابتدایی مانند طفل نوپایی هستند که هنوز راه رفتن نیاموخته‌اند. معلم باید مانند مادر که دست کودک نوپا را می‌گیرد تا راه رفتن را بیاموزد، دانش‌آموزانش را همراهی و راهنمایی کند.»
بهرامی درباره رضایت خود از شغل معلمی نیز افزود: «با این که دانش‌آموزان با گذر زمان فعال‌تر، باهوش‌تر و کنجکاوتر می‌شوند و انرژی زیادی می‌خواهند، باز هم همین شغل را انتخاب می‌کردم چون از دانش‌آموزانم انرژی مثبت زیادی می‌گیرم.»
این آموزگار خاطره اولین سال تدریس خویش را نیز اینگونه بیان کرد: «اولین سال تدریس به یک مدرسه‌ای رفتم که دوشیفت ابتدایی و راهنمایی با هم بودند و مدیر مدرسه مرا به کلاس اول ابتدایی فرستاد. من که دوره کارورزی با دانش‌آموزان راهنمایی برخورد داشتم، اصلا نمی‌دانستم با این بچه‌ها چه کنم و تجربه سختی بود. البته بعدها برایم بسیار خاطره‌انگیز و به یادماندنی شد. به دانش‌آموزان گفتم نقاشی بکشید، بعد از نیم ساعت ۵ یا ۶ نفر دور مرا گرفته، مانتوی مرا می‌کشیدند و می‌گفتند: ببین، به من ۲۰ میدی و من هم چاره‌ای جز سازش نداشتم. البته ناگفته نماند ۱۴ سال در همان مدرسه، در شیفت راهنمایی ماندم.»
بهرامی در مورد رفتار خود با دانش‌آموزان و نحوه برقراری ارتباط با آنها نیز تصریح کرد: «البته این سوال را بهتر است شما دانش‌آموزان پاسخ دهید، ولی تاجایی که توانستم سعی کردم سعه صبر داشته باشم و آستانه تحملم را بالا ببرم چون هر یک از دانش‌آموزان با خانواده، فرهنگ، اخلاق و محیط متفاوتی در مدرسه حاضر شدند، ولی متاسفانه گاهی هم کنترل خودم را از دست می‌دهم و بعد از آن عذاب وجدان دارم.»
وی همچنین در رابطه با تاثیر به‌سزای والدین در امر تحصیل دانش‌آموزان تشریح کرد: «بدون شک خانواده تاثیر مستقیم و زیادی در تحصیل دانش‌آموزان دارد. خانواده‌ای که همیشه در آن از درس و علم‌آموزی و کسب دانش صحبت می‌شود، حتما دانش‌آموزان موفقی را هم تربیت می‌کند. من خانواده‌ای را می‌شناسم که پدر با هفت کلاس سواد و شغل نانوایی و مادر با تحصیلات پنجم ابتدایی فرزندانی را به جامعه تحویل داده‌اند که تحصیلات دکترا و کارشناسی ارشد دارند. پدر خانواده از بچگی در گوش این بچه‌ها زمزمه کرد من درس نخواندم چون شرایط مهیا نبود ولی شما باید درس بخوانید البته که مدرسه، معلمین و گروه دوستان هم تاثیر زیادی دارند.»
این آموزگار همچنین احساس خود را از دیدن دانش‌آموزان موفق خود در خاطره‌ای اینگونه توصیف کرد: «با دیدن دانش آموزان موفق خود که به اهدافی که داشته‌اند رسیده‌اند واقعا ذوق زده می‌شوم. سال ۸۴ دانشجوی دانشگاه تهران بودم، در قطار خانمی را دیدم و با دقت آن را نگاه کردم. خودش جلو آمد و گفت: من شاگرد شما بودم و الان پرستار بیمارستانی در تهران هستم. خیلی از دیدن او ذوق کردم، با این که دانش‌آموز سال اول کارم بود.»
بهرامی در پایان متزکر شد: «محبت، عشق به معلمی، برخورد درست و شایسته با دانش‌آموزان، همکاران و اولیا، خلاقیت، بالابردن سطح اطلاعات و به روز بودن، استفاده از روش‌های تدریس خلاقانه و پژوهش می‌تواند یک معلم بسیار موفق بسازد. مطمئن هستم کسی که این شغل را انتخاب می‌کند می‌داند لحن و کلام معلم نقش و جایگاه خاصی در شادی و یادگیری آنها دارد، تکه کلام مناسب با حفظ وقار و متانت می‌تواند روحیه شاد و طراوت را در کودکان زنده نگه دارد و با تنظیم فعالیت‌ها و موضوع درس و برنامه‌ریزی برای پاسخ درست به سوالات دانش‌آموزان جو آموزشی کلاس را ضمن حفظ کردن انضباط شاد ساخته و بی‌رغبتی و خستگی را در آنها از بین ببرد.»
دانش‌آموز خبرنگار؛ آتوسا هشترود
ارسال دیدگاه