سوگواری پیش از مصیبت

در یک بازی پرحادثه که اتفاقات بسیاری در دل خود داشت اما نتیجه در پایان آن چیزی نبود که فرهاد مجیدی می‌خواست. همو که دو هفته پرتنش و جنجالی را سپری کرده و پس از پرونده پر سر و صدای «سربازگیت» به نظر می‌رسد تمرکزش را از دست داده. مردی که در تمامی نشست‌های مطبوعاتی پس و پیش از بازی‌ها جملات معترضه و کنایه‌آمیزی را مطرح می‌کند و از رقیب گرفته تا فدراسیون فوتبال و تیم حریف را بی‌نصیب نمی‌گذارد اما حالا و درست در کلیدی‌ترین مقطع فصل اسیر حاشیه‌ای غریب شده که به نظر باشگاه و مدیریت در آن بی‌تقصیر نیست. اتفاقی که حتی شایعه استعفای صوری وی را به همراه داشت اما سرمربی استقلال فعلاً در قبال این پرونده و حواشی پیرامونی آن سکوت اختیار کرده و ترجیح می‌دهد که مأموریت انتقاد از زمین و زمان و نمایش کوبیدن روی میز را به دستیار خود تفویض کند!

استقلال در برابر نساجی البته درون زمین و مستطیل سبز همان تیم همیشگی بود؛ تیمی مقتصد و حسابگر که با حوصله بازی می‌کند و به جای سرعت دادن به بازی، آن را مدیریت کرده تا سر بزنگاه ستاره‌ها کار را برایش دربیاورند. تمامی بازی‌های استقلال در فصل جاری با همین مانیفست و دکترین بوده و بردهای حداقلی این گزاره را اثبات می‌کند. در دل این بردهای سریالی و صدرنشینی اما آنچه بیشتر از بازی اقتصادی و درخشش ستاره‌ها اهمیت داشته، استحکام خط دفاعی آبی‌ها بوده. تیمی که با زنجیره دفاعی ۳ نفره که میراث دوران استراماچونی است، در این فصل خو گرفته و نمایشی مقتدرانه و مستحکم داشته؛ به گونه‌ای که سخت و به ندرت در این فصل گل خورده و قفل دروازه‌اش را به روی حریفان بسته نگاه می‌دارد. این خط دفاعی حالا با بی‌تدبیری و آسان‌گیری باشگاه درست در کلیدی‌ترین مقطع فصل ۲ عنصر اصلی و ثابت خود را از دست داده و همین نکته سبب شده تا تمرکز سرمربی استقلال بر هم بخورد و بخشی از انرژی او پای این ماجرا هدر برود. استقلال اما بدون سیاوش یزدانی و محمدحسین مرادمند دو بازیکن اصلی خط دفاعی خود در این فصل کماکان همان تیم سابق است و در این دو هفته باز هم قفس توری خود را بسته نگاه داشته تا ثابت کند سازمان دفاعی استقلال به اندازه‌ای درست و اصولی ارنج شده که جدایی دو عنصر اصلی آن نیز خللی در بازی این تیم به‌وجود نمی‌آورد. اما فراموش نکنیم که هنوز بازی‌های دشوار استقلال باقی مانده و البته در نیمه دوم نیم‌فصل دوم بازی‌ها حساس‌تر، فشرده‌تر و سخت‌تر است و همین می‌تواند استقلال را به دست‌انداز بیندازد و در مسیر قهرمانی سکته ایجاد کند. دلخوری فرهاد مجیدی و خاموشی اعتراضی او شاید منبعث از همین باشد. بازی با نساجی یک آلارم و یک نشانه بود؛ آنچه می‌تواند در هفته‌های آتی و بازی‌های سخت پیش رو با صدای بلندتری تکرار شود.

*روزنامه‌نگار

منبع: ایران ورزشی