در گفت‌وگو با پانا مطرح شد؛
توضیحات رهبر قنبری درباره فیلم‌های راه‌یافته به کنگره جهانی محمد (ص)
تهران (پانا) - رهبر قنبری یکی از اعضای هیات داوران کنگره بین‌المللی «محمد (ص)، پیامبر رحمت در آئینه ادب و هنر» درباره فیلم‌های راه‌یافته به این کنگره و معیارهای داوری آن‌ها توضیحاتی ارائه داد.
کنگره بین‌المللی «محمد (ص)، پیامبر رحمت در آئینه ادب و هنر» از روز شنبه 7 اسفندماه در شهر شیراز در دو حوزه ادبی و هنری آغاز شده است. حوزه ادبی در بخش‌های شعر، رمان، داستان کوتاه، داستانک، نامه و خاطره و حوزه هنر جشنواره در بخش‌های خوشنویسی، نقاشی خط، پوستر، تایپوگرافی، دیجیتال آرت، نقاشی، تذهیب، عکس، فیلم کوتاه و نماهنگ برگزار می‌شود. این کنگره برای اولین بار برگزار می‌شود و اعضای هیات داوران بخش فیلم کوتاه این رویداد با هدف و رویکرد توجه به توصیه‌های اخلاقی و سیره پیامبر اکرم (ص) و نمود آن‌ها در فیلم‌های کوتاه، آثار را مورد بررسی و داوری قرار می‌دهند. احسان همتی، مرجان اشرفی‌زاده، رهبر قنبری، محمدرضا مصباح و کوروش زارعی آثار راه‌یافته به بخش فیلم کوتاه را داوری کرده‌اند.
رهبر قنبری نویسنده، کارگردان و تدوینگر، دانش‌آموخته کارشناسی ارشد سینما درباره ارزیابی فیلم‌های حاضر در کنگره جهانی «محمد (ص)، پیامبر رحمت، در آیینه ادب و هنر» به پانا گفت: «فیلم‌های انتخاب شده از سطح کیفی و جایگاه خوبی چه از نظر انتخاب موضوع و چه در پرداخت در تکنیک سینمایی برخوردار بودند. با توجه به اینکه اکثر این آثار از کارهای اول فیلمسازان جوان کشورمان بوده‌اند، به اعتقاد من بسیار عالی و چشم‌نواز و دلنواز هستند.»
وی در پاسخ به اینکه با توجه به اینکه کنگره جهانی محمد (ص)، در آینه ادب و هنر به صورت موضوعی پیرامون پیامبر و آموزه‌های اجتماعی، اخلاقی و انسانی بوده، داوری بر اساس چه دیدگاهی انجام شد، توضیح داد: «انَّما بُعِثتُ لِاُتَمّمَ مَکارِمَ الاخلاق» این گفته منتسب به حضرت محمد(ص) است که فرمودند، غرض از بعثت کامل کردن مکارم اخلاقی است. این گفته رهنمود مناسبی برای قضاوت آثار حاضر برای این حقیر بوده است، هرچند نمی‌توان هرگونه اخلاق متعارف در هر اجتماعی را در اینجا صادق دانست. فرض کنید در جوامع بدوی قبیله‌ای یا حتّی جوامع مدرن امروز، اخلاقیاتی برای خود آن اجتماعات هنجار باشد که در اجتماع دیگر ناهنجاری محسوب شود، لذا اخلاق در آثار سینمایی ایران لابد مشروط به هویت دینی خواهد بود و به این ترتیب بنده با چنین نگاهی منهای آثاری که مستقیماً مایه و پایه از اصول دین برداشته‌اند در سایر موارد با رجوع به اخلاقیات عام اجتماعی خودمان آثار حاضر را مورد بررسی قرار دادم. یعنی هر آنچه به طور کلی جزء اخلاقیات شناخته شده جامعه خودمان بوده است دقیقاً در حیطه آثار دینی قرار می‌گیرند.»
قنبری درباره دلیل موفقیت یا عدم موفقیت فیلم‌ها با مضامین دینی در سینمای ایران گفت: «آثار موفق دینی چه در ایران و چه در اجتماعات دیگر، آن قدر قدرتمند هستند که تأثیرات تربیت دینی را به دور از تظاهرات مستقیم دینی بیان کنند و در واقع آثاری که مستقیماً دینی هستند، به دلیل تکرارهای کلامی که از قبل داشته‌اند در ترجمه تصویری، عملاً متظاهرانه و حتّی ریاکارانه از آب در می‌آیند!! این در حالی است که انتظار دیندارانه از فیلمساز چنین نیست.»
وی تصریح کرد: «فیلمساز به دلیل عدم توانمندی در بسط و گسترش اخلاقیات دینی به روی موضوعات عام انسانی و اجتماعی با تصویرپردازی‌های شعارگونه به ساخت اثر دینی مستقیم می‌پردازد و اینجاست که اثر سینمایی او جز خستگی برای مخاطب به همراه نخواهد داشت. در حالی که پرداختن به متن زندگی و مکنون داشتن آموزه‌های دینی و اخلاقی در دل موضوعات مطروحه، روش آزموده تاریخ هنر و البته پسندیده برای هنرسینما است که از عهده هر فیلمساز بر نمی‌آید.»
این فیلمساز در پایان در پاسخ به اینکه آیا برگزاری جشنواره‌هایی با موضوعات خاص امکان تولیدات فیلم با آن موضوع را بالا می‌برد یا خیر، اظهار کرد: «این موضوع بستگی تام به سیاستگذاران و پشتیبانان آن جشنواره دارد که در ابتدا چه هدف یا اهدافی را مدنظر دارند و در مرحله دوم برنامه‌ریزی، مدیریت، فراهم کردن ابزار، انتخاب نیروی انسانی کارآمد و لازم و در آخر نیز سرمایه‌گذاری مناسب می‌تواند به حصول نتیجه بیانجامد، در غیر این صورت آن جشنواره نمی‌تواند موفق شود. مثل بسیاری از جشنواره‌هایی که یک یا دو بار و یا چند بار آمده و خیلی زود از چرخه سینمای کشور خارج شده‌اند.»
ارسال دیدگاه