مرتضی‌علی عباس میرزایی: قهرمان «بیرو» مشکلاتش را به گردن دولت یا شخص خاصی نمی‌اندازد

مرتضی‌علی عباس میرزایی تصمیم گرفته سومین فیلم سینمایی‌اش را از یک فوتبالیست بسازد چرا که معتقد است در سینمای ایران ضعف بزرگی در ساخت فیلم‌های ورزشی وجود دارد. «بیرو» برشی از زندگی پر فراز و نشیب دروازه بان مشهور علیرضا بیرانوند است. فیلمی که در نخستین روز چهلمین جشنواره فیلم فجر روی پرده می‎‌رود و به همین بهانه خبرنگار پانا با کارگردان این فیلم به گفتگو نشسته‌ که در ادامه می‌خوانید.

چه شد که زندگی بیرانوند را برای ساخت سومین فیلم سینمایی خود انتخاب کردید؟

در سینمای ایران ضعف بزرگی در ساخت فیلم‌های ورزشی (درام اسپورت) داریم و من علاقه داشتم فیلمی ورزشی و اتوبیوگرافی بسازم اما دوستی پیشنهاد ساخت فیلم زندگی بیرانوند را داد و من از این پیشنهاد بسیار خوشحال شدم زیرا این فوتبالیست زندگی عجیبی داشته تا به دروازه بان اول ایران تبدیل شده است. نزدیک به شش ماه درباره زندگی بیرانوند تحقیق کردم و متوجه شدم جذابترین بخش زندگی او زمانی است که ما در حال حاضر آن را به فیلم تبدیل کردیم.

پس «بیرو» شامل تمام زندگی بیرانوند نمی‌شود.

- خیر، «بیرو» روایت من از زندگی این دروازه‌ بان است و بخشی از زندگی او را انتخاب کردم که برایم جذاب بود و بسیار دوستش داشتم. ممکن است برای یک کارگردان دیگر بخش دیگری از زندگی این فوتبالیست جذاب باشد. همین قصه را ده نفر دیگر با روایت‌های مختلف می‌توانند بسازند اما من آن چیزی که از علیرضا متوجه شدم و با او زندگی کردم را مقابل دوربین بردم.

کدام ویژگی این فوتبالیست برای شما جذاب بود؟

- او انسان قابل احترامی است و مشکلاتش را گردن دولت و سیستم خاصی نمی‌اندازد. مبارزی است که خودش با مشکلاتش می‌جنگد و حتی از کسی دعوت نمی کند که در کنار او بایستد و دربرابر این مشکلات بجنگد. خیلی ها با او رفاقت کردند و در کنار او بودند اما برخی هم به دنبال ضربه زدن به او بودند. با وجود این ها بیرانوند جنگید تا به این جایگاه رسید. او در حال حاضر یک بازیکن حرفه‌ای فوتبال است و زندگی حرفه‌اش در جریان است. بیرانوند در فوتبال پارتی‌ای نداشته و دائم تلاش کرده است. لطف خدا و دعای خیر پدر و مادرش به او همراه تلاشی که کرده باعث شده به سنگربان اصلی تیم ملی فوتبال ایران تبدیل شود. فکر کنید این انسان در موقعیت پنالتی که به دلیل خطای یک بازیکن به تیم مقابل داده می‌شود و دروازه بان نقشی در آن ندارد، پنالتی بزرگترین فوتبالیست فعلی جهان را می‌گیرد.

فیلمی از بیرانوند قبل از بازی با پرتقال در فضای مجازی منتشر شده بود که هنوز هم در ذهن خیلی از مردم هست. همان ویدیو که می گفت چطوری کریس.-

بله، خیلی ها همان موقع مسخره‌اش می کردند و می گفتند کریس رونالدو به او چند گل می‌زند اما همانهایی که او را به سخره میگرفتند ظرف چند دقیقه بیرانوند برایشان تبدیل به اسطوره شد. زندگی بیرانوند تمام شرایطی که یک فیلم سینمایی ورزشی احتیاج دارد، داشت. مردم دوست دارند زندگی یک قهرمان را ببینند. قهرمانی که برای رسیدن به این موقعیت بسیار تلاش کرده و از شکم مادر قهرمان متولد نشده است.

پس فیلم شما به نوعی قهرمان محور است.

- من عاشق سینمای قهرمان محور هستم، در فیلم «انزوا» قهرمان وجود دارد و در «خون خدا» هم قهرمان به شکل دیگری دیده می‌شود. البته فیلم‌های من هیچ کدام شبیه همدیگر نیست. انزوا و خون خدا تجربه های دیگری هستند و در آن مرتضی‌علی های دیگری را می‌بینیم اما فیلم بیرو تجربه جدیدی در دوران فیلمسازی من است. نگاهی دیگر که با فضای فیلم‌های قبلی‌ام متفاوت است.قهرمان داستان که می تواند هر فردی باشد اگر بخواهد کوه قاف را هم می‌تواند جابجا کند. امیدوارم کسی مشکلاتش را گردن فرد دیگری نیندازد و همه حد تقصیر خودمان را بفهمیم. برای مشکلاتمان بجنگیم و روی زندگیمان تمرکز کنیم. همین حسین بیرانوند که در فیلم بازی می‌کند فعل خواستن را صرف کرده است. ما هم برای اینکه این فیلم را بسازیم و به جشنواره برسانیم جنگیدیم .

فکر می‌کنید مردم پس از تماشای «بیرو» از سالن های جشنواره راضی بیرون می‌آیند؟

- دو حالت برای مخاطبان این فیلم وجود دارد، یا «بیرو» را می بینند و شگفت‌زده می‌شوند و یا فیلم را می‌بینند و از آن لذت نمی‌برند و از سالن بیرون می‌آیند. من می خواهم با فیلمم بگویم خواستن توانستن است دوست دارم زمانی که مخاطب از سالن سینما بیرون آمد بگوید بیرانوند توانست پس من هم می‌توانم و با حال خوب از سالن بیرون بیاید.