منشأ تضاد بین نوجوان و خانواده، رفتار والدین در این دوره است
کرج (پانا) - سن نوجوانی بسیار حساس و حائز اهمیت است. زمانی که یک فرد پا در این دوره می گذارد نسبت به اتفاقات پیرامون خود تغییر نگرش پیدا میکند و خانواده مهم ترین اشخاصی هستند که میتوانند به نوجوان خود کمک کنند.
گاهی بین نوجوان و خانواده تضاد یا همان اختلاف نظر در زمینه های مختلف به وجود میآید. در این زمان نوجوان حس دوستانه و آشنایی با خانواده خود را ندارد و مدام در حال گریز از آنهاست.
از علل های ناسازگاری کودکان و نوجوانان با خانواده می توان به ایجاد برخی محدودیت ها، نبود رابطه دوستانه بین فرزندان و والدین، محیط خشن و ترس از والدین اشاره کرد این عوامل موجب کمرنگ شدن ارتباط بین فرزند و خانواده است.
البته عوامل دیگری هم در این موضوع دخیل هستند. تغییر سبک زندگی با ورود اینترنت و شبکه های ماهوارهای موجب دوری نوجوان از فضای سنتی خانواده و نزدیکی آنها به انزوا با همسالانشان میشود.
در این هنگام والدین احساس نگرانی کرده و سعی میکنند روابط فرزند را با دوستانش کمرنگ کنند اما ممکن است با این کار شرایط بدتر شود.
شکاف و تضادی که بین نوجوان و خانواده به وجود میآید علاوه بر ناسازگاری فرزند عواقبی نظیر افسردگی، افزایش روحیه ضدخانواده، پرخاشگری و ستیزه جویی را نیز به دنبال خواهد داشت. هر چقدر این اختلاف بیشتر باشد فرزند از خانواده دورتر شده و توسط همسالان خود و عدهای سودجو به بیراهه کشیده می شود. بنابراین می توان گفت منشأ این اختلافات و تضادها ریشه در باورهای رفتار پدر و مادر در دوران کودکی و نوجوانی دارد.
برخی رفتار های غلط و بی رویه والدین هم موجب ایجاد این شکاف می شود. به عنوان مثال برخی پدر و مادرها فرزندان خود را سرزنش می کنند یا در زمان های نامناسب شروع به نصیحت کردن می کنند و گاهی دست به تهدید و توبیخ می زنند بدون شک این رفتارها با یک نوجوان سبب سرد شدن او از خانه و خانواده می شود.
گاهی هم رفتاری که مثبت به نظر می رسد باعث این اختلاف می شود. مثلا محبت و دلسوزی های بیجا، عشق های تحمیلی و دخالت کردن در امور فرزندانشان روند تضاد را ادامه می دهد.
دوره نوجوانی از مهم ترین سنین در زندگی به شمار می رود پس هر فردی باید با سلامت روان و جسم، این دوره را پشت سر بگذارد. خانواده ها به خصوص والدین باید ارتباط دوستانه ای با فرزند خود برقرار کنند و بین مشغله هایی که دارند زمانی را به صحبت کردن با نوجوان خود اختصاص دهند. اگر بتوانند رابطه ای نزدیک و صمیمی با فرزند خود ایجاد کنند دچار مشکلات نمیشوند و نوجوان هم با خیالی آسوده در کنار خانواده به سر خواهد برد و ناگفته نماند که این کار پیش زمینه ای برای دوره نوجوانی هم خواهد بود زیرا دغدغه افراد در دوره جوانی بسیار بیشتر از هر زمانی است ، گفتگو، مشورت و همفکری با خانواده در این زمینه بسیار مثمرثمر واقع می شود.
خبرنگار؛ مهشید عبادی
ارسال دیدگاه