خوانش‌های متکثر و آزادانه از مرا بخوان

احساس و دریافت هنرمند در زمان خلق اثر همراه با شنیدن موسیقی می‌تواند متفاوت باشد و معنی مورد نظر هنرمند کامل در مخاطبان شکل نگیرد یا یک طیف خوانش های متعدد و متکثری را فراهم کند، هرچند عناصر آشنا و نشانه های مشخصی که هنرمند به کار می گیرد می تواند راههایی برای خوانش آثار باشد اما آثار نقاشی و خط در همراهی با موسیقی با تجربه زیستی هر مخاطبی و وضعیت اکنون او که بی تاثیر از گذشته و آینده نیست، همراه می شود و در این تعامل خوانشی پدید می آید. البته رویکرد انتزاعی در ترکیب نقاشی و خط خود بستری برای خوانش های متکثر است و هنرمند گرچه مخاطبان را فرامی خواند اما مخاطبان آزادانه دریافت و خوانش های خود را از آثار نمایشگاه دارند.

خطوط منعطف و منحنی با اندکی فراز و فرود گویی هنرمند و ممکن است مخاطب را در فضایی از تعلق و تعلیق قرار دهد اما در عین حال حس فارغ شدن و رها شدن از هر تعلق و تعلیقی هم با فضای آزاد و پرش های خطوط در آثار نمایشگاه دیده می شود. این مشخصه در هر اثر و در مجموعه آثار نمایشگاه تکرار می شود و هنرمند گرچه مخاطبانش را به این حس و تجربه و تعلق به آن و تعلیق در آن دعوت می کند اما او را آزاد می گذارد که با این تعلق گفتگو کند در آن تامل کند، قرار بگیرد یا از آن گذر کند و شاید دوباره به آن بازگردد. هنرمند در این آثار می گوید مرا بخوان اما هر مخاطبی آزادانه می تواند خوانش خود را داشته باشد.

امروز اثر هنری فارغ از اینکه موسیقی، نقاشی، عکس، خط و ... یا ترکیبی از آنهاست به عنوان اثر هنری ارائه و خوانش می شود اما در این نمایشگاه همچنان ترکیب نقاشی، خط و موسیقی به کار گرفته می شود، ممکن است تعیین کننده مسیری باشد که مخاطب با دیدن نقاشی و خط و شنیدن موسیقی ارتباط و تعامل آنها را جستجو کند، در حالی که مخاطب می تواند اثر هنری را نگاه کند، گوش کند و دریافت کند چه در این دریافت تعامل ترکیب نقاشی و خط با موسیقی باشد یا نباشد.
در نمایشگاه مرا بخوان هر مخاطبی می تواند هنرمند را بخواند یا خود را و یا هم خود و هم هنرمند را بخواند و در واقع مرا بخوان، بستری برای خوانش های متکثر است.