کرونا، زمانی برای دریافتن اهمیت تندرستی و ورزش

در این یک سال و چند ماهی که کرونا بر دنیا سایه افکنده، یک موضوع، بسیار مهم جلوه کرد، موضوعی که اکنون به آن اشاره می‌کنم.

تمام درس‌های تخصّصی در مقابل سلامتی فرزندانمان بی‌ارزش شد به گونه‌ای که برای حفظ سلامتی آنها به هر شیوه‌ای عمل می‌کردیم از پاکسازی دست و وسایل با الکل تا ممنوعیت خروج فرزندانمان، موضوعی بسیار مهم که بسیار سخت و خشن به ما یادآوری شد، «سلامتی».

سلامتی، مبحثی که یکی از شش ساحت سند تحوّل بنیادین آموزش و پرورش را به خود اختصاص داده بود، ساحت تربیت زیستی و بدنی، سلامتی و این سلامتی چگونه حاصل می‌شود؟ آیا برای سلامتی باید برنامه‌ریزی کرد؟ باید زمان گذاشت؟ باید برای سلامتی ارزش قائل شد؟ بله مسیر سلامتی از فعّالیّت بدنی منظّم و برنامه‌ریزی شده توسّط متخصّصین علوم ورزشی و تندرستی عبور می کند، از ورزش.

طبق تحقیقات انجام شده در سازمان سلامت جهانی WHO، مشخص شد افرادی که از لحاظ ساختار بدنی و پیکرسنجی در زمره افراد دارای اضافه وزن و چاق قرار می‌گیرند، از این ویروس منحوس بیشتر متضرّر می‌شوند، حال آنکه اگر ما در سال‌های گذشته می‌توانستیم هدف درس تربیت‌بدنی و ورزش را در تمامی مقاطع همچون کشورهای پیشرفته تحصیلی دنیا؛ کانادا، فنلاند و دیگر کشورهای اسکاندیناوی، به فرزندانمان آموزش دهیم، آنگاه دیگر با این ضریب، از دست دادن عزیزانمان را شاهد نمی‌بودیم. مبحث مهم، مسیر سلامتی است، مسیری که از نهادینه شدن ورزش در سبک زندگی افراد می‌گذرد. مسیری که ما معلّمان باید آن را تبیین کنیم.

دبیر تربیت بدنی: حبیب‌الله آذر‌حزین