آیه‌ای برای نجات از گرفتاری‌ها و اندوه
تهران (پانا) - آیه أَمَّنْ یُجیب شصت و دومین آیه سوره نمل که معمولاً برای نجات از گرفتاری، ناراحتى و بیمارى‌ها خوانده می‌شود. در این آیه، روی عنوان مضطر تکیه شده است؛ چراکه یکی از شرایط استجابت دعا آن است که دعا صادقانه باشد و انسان مضطری که دیگر به جز خدا امیدی ندارد و کاملاً درمانده شده است، دعایش واقعی است و در این حالت شخص فقط خدا را می‌خواند و خدا هم استجابت می‌کند.
به‌گزارش صدا و سیما، بنابر برخی از روایات این آیه بر حضرت مهدی (عج) تطبیق شده است. امام صادق (ع) فرمودند: این آیه در مورد قائم نازل شده، به خدا سوگند مضطر او است، هنگامی که در مقام ابراهیم دو رکعت نماز بجا می‌آورد و دست به درگاه خداوند متعال برمی‌دارد دعای او را اجابت می‌کند، ناراحتی‌ها را برطرف می‌سازد و او را خلیفه روی زمین قرار می‌دهد.
متن آیه
اَمَّن یُّجیبُ المُضطَرَّ اِذا دَعاهُ وَ یَکشِفُ السُّوءَ وَ یَجعَلُکُم خُلَفاءَ الاَرضِ ءَاِلهٌ مَّعَ اللهِ قَلیلاً مَا تَذَکَّرُونَ
[آیا آن شریکان بهترند]یا کسی که [دعای]شخص گرفتار را هنگامی که او را می‌خواند، پاسخ می‌دهد و آسیب و گرفتاری‌اش را برطرف می‌سازد و شما را جانیشنان [روی]زمین قرار می‌دهد (جانشنان خدا در روی زمین، و حاضران در جای رفتگان)؟ آیا با خدای یکتا معبودی هست؟ بسیار اندک متذکر می‌شوید!
مضمون آیه
در این آیه، روی عنوان مضطر تکیه شده است؛ چراکه یکی از شرائط اجابت دعا آن است که دعا صادقانه باشد و انسان مضطری که دیگر به غیر خدا امیدی ندارد و کاملا درمانده شده است، دعایش حقیقی است و در این حالت فرد فقط خدا را می‌خواند و خدا هم اجابت می‌کند.
تفسیر روایی آیه
بر اساس روایتی که از امام صادق (ع) نقل شده است ایشان یک مصداق این آیه را امام مهدی دانسته‌اند: صالح بن عقبه می‌گوید امام صادق (ع) فرمودند: این آیه در مورد قائم نازل شده، به خدا سوگند مضطر او است، هنگامی که در مقام ابراهیم دو رکعت نماز بجا می‌آورد و دست به درگاه خداوند متعال برمی‌دارد دعای او را اجابت می‌کند، ناراحتی‌ها را برطرف می‌سازد و او را خلیفه روی زمین قرار می‌دهد.
جایگاه آیه در فرهنگ عمومی
در زبان عموم مردم از این آیۀ شریفه به عنوان دعا تعبیر می‌شود و حتی مراسمی به عنوان ختم امن یجیب مرسوم هست. میرزا جواد ملکی تبریزی هم می‌گوید: خوب است انسان هنگامی که با سختی‌ها و مشکلات روبه‌رو شد این آیۀ شریفه را بخواند البته توجه به این نکته هم لازم است که آیه هیچ سبک و سیاق دعایی ندارد و امامان وقتی که از این آیه ارادۀ دعا می‌کردند این‌گونه قرائت می‌کردند: یا مَنْ یجیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ.
ارسال دیدگاه