مدرسه‌سازی را از پدرم آموختم
تهران (پانا) - وقتی کار خیر از نسلی به نسل دیگر ادامه پیدا می‌کند مانند درختی است که سال‌های سال ریشه دوانده و کسی نمی‌تواند به راحتی آن را جدا کند؛ داوود فرزانه خیر مدرسه سازی است که راه پدر خود را ادامه داده و مدرسه سازی را در پیش گرفته است.
در سن ۸۱ سالگی با کوله باری از کارهای خیر دیده از جهان فرو بست. عشق به کودکان را با تمام وجود احساس می‌کرد و ۲ مدرسه به نام‌های فرزانه یک و فرزانه ۲ از خود به یادگار گذاشت. صحبت از حاج محمد شریف فرزانه خیر نیک اندیشی است که همه در شمیران نام او را می‌شناسند. اما بعد از فوت پدر، کار خیر در خانواده فرزانه تمام نشد و پسر بزرگ ایشان، یک مدرسه دیگر به یاد پدر به نام فرزانه ۳ در شمیران احداث کرد و حالا نوه‌های حاج محمد شریف فرزانه نیز کار خیر آن‌ها را دنبال می‌کنند. وقتی کار خیر از نسلی به نسل دیگر ادامه پیدا می‌کند مانند درختی است که سال‌های سال ریشه دوانده و کسی نمی‌تواند به راحتی آن را جدا کند.
خاطرات پدر
داوود فرزانه با اشاره به خاطرات پدر به پانا گفت: «پدرم در سال ۱۳۱۰ در منطقه شمیران تهران متولد شد. همیشه در زندگی اش دست از تلاش و کوشش نکشید و در انجام کار خیر لحظه ای درنگ نمی‌کرد. حدود ۲۰ سال پیش زمانی که در بسیاری از مناطق کشور از جمله شهر تهران نیاز به مدرسه سازی بسیار احساس شد، پدرم با علاقه وافری که به مدرسه سازی و کودکان داشت وارد این حوزه شد و ۲ مدرسه هم به نام فرزانه یک و ۲ در منطقه یک تهران محله (دربند و درآباد) احداث و مدرسه سوم خود را هم در نیاوران مراحل اولیه آن را شروع کرده بود اما عمرشان به ساخت آن کفاف نداد. پدرم عاشقانه به کودکان مهر می‌ورزید و در مجامع دانش‌آموزی حضور داشت و ارتباط بسیار نزدیک و خوبی با بچه‌ها برقرار می کرد و هر از چند گاهی سری به مدارسش می‌زد و از نزدیک با بچه‌ها ملاقات داشت. زمانی که خوشحالی را در وجود دانش‌آموزان مدارسش احساس می‌کرد از شادی آن ها بسیار خرسند می‌شد. دانش‌آموزان هم او را بسیار دوست داشتند و حتی جشن تولد پدرم را نیز در مدرسه برگزار می‌کردند.»
کار خیر را از پدرم یاد گرفتم
این خیر مدرسه ساز اشاره کرد: «سال‌ها قبل زمانی که وارد مدرسه پدر شدم، یکی از بچه‌ها با اینکه پدرم را نمی‌شناخت وقتی او را دید جوری در آغوشش گرفت که من به جای پدر از این صحنه متاثر شدم و در همان لحظه تصمیم گرفتم این کار را دنبال کنم. پدرم همیشه این نکته را مد نظر داشت که کودکان ما آینده کشور و میهن عزیزمان را می‌سازند و فراهم آوردن شرایط تحصیل برای فرزندان ایران امری ضروری است، به همین دلیل زمانی که از بحث مدرسه سازی آگاهی پیدا کردند بدون درنگ آغاز به کار کردند چون یکی از نیازهای اصلی کشور را تأمین وضعیت تحصیلی مناسب برای دانش‌آموزان می‌دانستند. من هم بعد از فوت ایشان با کمک دخترم که مهندس معمار است طراحی مدرسه فرزانه ۳ را آغاز کردیم که یادگاری دیگری از ایشان به جا بماند.»
شمیران علی رغم تصور عموم وضعیت خوبی از لحاظ فضاهای آموزشی ندارد
وی افزود: «در منطقه شمیران یا همان منطقه یک، به دلیل بافت قدیمی و فرسوده، مدرسه سازی از اهمیت به سزایی برخوردار است و یکی از دلایل پدرم برای ساخت مدرسه در منطقه شمیران هم همین موضوع بود. ایشان پروژه سوم خود را در نیاوران مراحل اولیه آن را آغاز کرده بودند که متأسفانه عمرشان کفاف نداد و نتوانستند مدرسه خود را ببینند اما من راه پدر را دنبال کردم و مدرسه را به سرانجام رساندم. اکنون من به عنوان یکی از اعضای مجمع خیرین مدرسه ساز شمیران، افراد متمکن را به این کار جذب و شرایط مدارس این منطقه را برایشان بازگو می‌کنم.»
فرزانه در پایان اضافه کرد: «دوست دارم و امیدوارم بتوانم مسیر پدر را به همان قوت ادامه دهم زیرا همه انسان‌ها روزی از این دنیا باید بار سفر خود را ببندند و تنها اعمال و کارهای نیک است که از انسان باقی می‌ماند و این کار را به همه افراد توصیه می‌کنم زیرا هیچ لذتی بالاتر از ساخت مدرسه و دیدن موفقیت دانش‌آموزان نیست.»
ارسال دیدگاه