رابطه واکسیناسیون و بهبود روابط اجتماعی

برای مثال در آغاز قرن بیستم (صد و سه سال پیش) شاهد وقوع آنفلوانزای موسوم به اسپانیایی بودیم که باعث کشته شدن صد میلیون نفر از جمعیت دو میلیاردی (آن مقطع) جهان شد که در نوع خود فاجعه بوده و حیرت آور است، اما امروزه بیماری کرونا به‌خاطر رشد آگاهی انسان‌ها، تشخیص زودهنگام ویروس، شناسایی شیوه سرایت آن، اطلاع‌رسانی و پیشگیری بموقع با وجود هشت میلیارد نفر جمعیت در جهان کشته‌های این‌ بیماری مهلک به مراتب کمتر از آنفلوانزای اسپانیایی بوده و کل کشته‌ها در جهان با گذشت قریب به یکسال و نیم، به سه و نیم میلیون نفر هم نرسیده است.

این امر نشان دهنده رشد علم پزشکی و سایر دانش‌های بشری طی یک قرن اخیر است. با این مقدمه به سراغ موضوع یادداشت می‌رویم. اصولاً دو چیز در زندگی انسان‌ها اصل و مهمتر از همه چیز است؛ یکی «سلامتی» و دیگری «امنیت». این دو اگر در جامعه‌ای نباشند حتماً مردمانش نابود خواهند شد، اما حتی اگر یکی از این دو آسیب ببیند باز هم جامعه نرمال و با نشاطی نخواهیم داشت. بیماری کرونا به خاطر شیوع سریع آن، هر دو عنصر «امنیت» و «سلامتی» را به خطر انداخته است. امروزه ما هم نگران سلامتی خود و هم‌ اطرافیان و هم نگران امنیت جامعه به خاطر کسادی اقتصاد و افزایش بیکاری هستیم. اینکه مبادا بیکاری باعث شود جرایم زیاد شده و امنیت جامعه به‌خطر بیفتد. اگر از این‌ منظر به جامعه و انسان‌هایش نگاه کنیم «واکسیناسیون» در کوتاه مدت سلامتی و در دراز مدت در بهبود امنیت جامعه مؤثر خواهد بود.

واکسینه کردن افراد و تضمین سلامت آنان موجب افزایش ارتباط و حضور اجتماعی، رونق کسب و کار، بالا رفتن کیفیت آموزش در مدارس و دانشگاه‌ها می‌شود. همچنین به کاهش استرس و از سوی دیگر افزایش امید و نشاط افراد جامعه کمک می‌کند، البته واکسینه شدن یک قشر و طبقه یا مردم یک کشور کفایت نمی‌کند بلکه زمانی بشر در همه جوامع امنیت کامل می‌یابد که تمام مردم واکسینه شوند. امیدواریم با واکسینه شدن همه مردم ایران و مردمان جهان، دوباره زندگی افراد و روابط اجتماعی به روال عادی خود برگردد و امید و نشاط و امنیت در جامعه بشری افزایش یابد. نسل ما در این سال‌ها و ماه‌ها تجربه گرانسنگی را از سر می‌گذراند. امید است به مدد تکنولوژی پیشرفته ارتباطی و دیجیتالی، تجربیات خود را برای نسل‌های بعدی به یادگار بگذاریم.

*جامعه شناس

منبع: ایران