در مراسم روز بزرگداشت سعدی عنوان شد:
صورت‌نگار سعدی را از خود بیخود کرده است
تهران (پانا) - استاد دانشگاه در مراسم روز بزرگداشت سعدی می‌گوید آن‌چه که سعدی را از خود بیخود کرده، صورت نیست بلکه صورت‌نگار است.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه سوره، الهه کریمی در نشست تخصصی ساعتی با سعدی همزمان با روز بزرگداشت سعدی به ادبیات عاشقانه اشاره کرد و گفت: ادبیات عاشقانه یکی از پرمخاطب‌ترین نوع ادبیات است و ریشه‌های ادبیات غنایی در آن وجود دارد. از قرن ۶ به بعد توجه خاصی به این نوع ادبی شده است. در قرن ۷، سعدی و مولانا این نوع ادبی را به اوج خود می‌رسانند و قالب غزل را انتخاب می‌کنند که بهترین فرم برای بیان این نوع ادبی است. آن چیزی که ادبیات غنایی را متمایز کرده جنبه عاطفی و احساسی آن است.
وی به مفهوم عشق در نزد سعدی پرداخت و خاطرنشان کرد: غزل یک معنی دارد؛ آن هم بیان حالات انسانی در جایگاه انعطاف‌پذیری در زمینه عشق است. سعدی مرد عشق است و زیباشناسی دل و روحش، در توصیف عشق ورزی‌ست، هنر سعدی بیش از همه در غزل‌هایش جلوه کرده است. عشقی که سعدی آشکارا از آن صحبت می‌کند، به جمال و زیبایی آدمی محدود نمی‌شود؛ آن‌چه که سعدی را از خود بیخود کرده، صورت نیست بلکه صورت‌نگار است.
کریمی افزود: اگر تمام شعرای جهان جمع شوند، هرگز نمی‌توانند شعری به گونه سعدی بسرایند. اگر بخواهیم عشق سعدی را بررسی کنیم، بابد بگوییم عشق سعدی تک‌بعدی نیست؛ بلکه ازلی، جاری و ساری در همه پدیده‌هاست و نباید عشق سعدی را منحصر به جسم و زمین بدانیم.
هنر دیوارنگاری و صورت‌گری در آثار سعدی
در بخش بعدی، سعدی و نقاشی مورد تحلیل قرار گرفت که محمد حسن جمشیدی، استاد دانشگاه اجرای آن را برعهده داشت.
جمشیدی به ارتباط شعر سعدی و نقاشی پرداخت و گفت: در آثار سعدی، هنر دیوارنگاری و صورت‌گری می‌بینیم که به نقاشی‌های چینی نیز اشاره شده است و این هنرها، در شعرهای دوره سعدی بازتاب داشته است.
وی در ادامه ابیات مرتبط به نقاشی و شعر را مورد بررسی و تحلیل قرار داد و طبق فرموده سعدی اشاره کرد: آدمی که عاشق نیست، مثل یک نقش بی‌روح بر روی دیوار است.
دین و اخلاق در کلام سعدی قابل تفکیک نیست
اجرای بخش دین و سعدی را فرشته ربیع، استاد دانشگاه برعهده داشت. وی در این بخش گفت: ویژگی برجسته سعدی رونق شعر انتقادی است و با افزایش تباهی و فساد، انتقاد هم افزایش می‌یابد که سعدی شروع به بازیابی مفاهیم دینی می‌کند. دین و اخلاق در کلام سعدی، در کنار هم قرار گرفته‌اند و قابل تفکیک نیستند. سعدی خداپرستی را در ابتدای کلام خود قرار می‌دهد و نگاه عاشقانه‌ای به دین دارد.
شعرهای سعدی پر از آواز است
حامد صلاحی، استاد دانشگاه اشعار سعدی را پر از آواز دانست و افزود: امروزه بسیای از اشعار وی، منبع موسیقی‌های ما است. کلمه سرود در شعر سعدی، نشان می‌دهد آواز خواندن شعر برای سعدی موضوعیت داشته است. سعدی به فنون موسیقی علاقه داشت و به نوعی شعرش هم شعری است که از موسیقی بهره‌مند است.
این نشست تخصصی در ۶ بخش سعدی و عشق، سعدی و سیاست، سعدی، دین و اخلاق، سعدی و عرفان، سعدی، شعر و موسیقی و سعدی و نقاشی اجرا شد.
ارسال دیدگاه