این پوست شماست، به وقت استرس!
تهران (پانا) - فشار روانی و استرس، پوست را نشانه می‌گیرد و تخریب می‌کند. درمان از آنچه فکر می‌کنید آسان‌تر و مقرون به صرفه‌تر است!
به‌گزارش شهروند، استرس چگونه بر پوست تأثیر می‌گذارد؟ برای درمان چنین پوستی چه باید کرد؟ محصولات مراقبت از پوست چقدر موثر است؟ از دست ما و قدرت شفابخشی طبیعت چه برمی‌آید؟ گزارش نیویورک‌تایمز درباره تأثیر استرس بر پوست به این سوالات پاسخ می‌دهد.
توده‌ای از سلول‌ها تقسیم می‌شوند و رشد می‌کنند؛ منشعب می‌شوند و بسط می‌یابند و از یک لایه بافت جنینی دو سیستم به‌ظاهر جداگانه اما ذاتاً به هم پیوسته متولد می‌شود: مغز و پوست.
آنها به هم پیوسته‌اند؛ وقتی یکی احساس خجالت می‌کند، دیگری سرخ می‌شود. وقتی یکی احساس درد می‌کند، دیگری آن را پردازش می‌کند و وقتی یکی بار پاندمی، ناآرامی‌های سیاسی، نژادپرستی سیستمی و وضعیت رو به وخامت تغییرات آب‌وهوایی را به دوش می‌کشد، دیگری «جوش» می‌زند.
یا شاید، بسته به پیش‌زمینه‌های ژنتیکی شما، «جوش» نباشد، بلکه به صورت اگزما بروز کند. یا طغیان پسوریازیس (صدفک، بیماری پوستی مزمن خودایمنی) یا بیماری روزاسه (بیماری پوستی که باعث التهاب یا جوش‌زدن پوست می‌شود) یا کاهش خطرناک مایعات بدن؛ ظاهری ملال‌انگیز، چرب یا حتی پیر!
احساس درد
دکتر ویتنی بوو، متخصص پوست و نویسنده کتاب «زیبایی پوست کثیف» گفت: «دو نوع استرس متفاوت وجود دارد: استرس حاد و استرس مزمن.» موج ناگهانی استرس یا همان استرس حاد همیشه هم بد نیست. ممکن است حواس شما را جمع کند، وضوح ذهنی را بالا ببرد و به ایجاد کلاژن (پروتیینی که در واقع ترکیب اصلی سازنده غضروف، عضلات، استخوان‌ها، پوست و تاندون‌هاست) برای سهولت ترمیم آسیب کمک کند. این نوع استرس بادوام نیست! می‌آید و می‌رود.
استرس مزمن یا مداوم نوعی از استرس است که هر موجود ذی‌شعوری تجربه می‌کند و باعث آسیب به پوست می‌شود.
البته این استرس به‌کل وجود موجود زنده آسیب می‌زند؛ آسیب‌دیدن پوست حداقل پیامد آن است! اما همان‌طور که دکتر لورتا سیرالدو، متخصص پوست، گفت: «پوست عضوی است که ما می‌بینیم.» اما در جامعه‌ای که استرس ناپایدار نه تنها عادی و معمول بلکه نشانه بارز موفقیت است، چه راهی برای فریاد اعتراض و شِکوه ضمیر ناخودآگاه بهتر از «پوست متأثر از استرس»! (با همه اینها نادیده گرفتن احساسات آسان‌تر از نادیده گرفتن چهره است.)
چگونه استرس بر پوست شما تأثیر می‌گذارد؟
بیشتر ارتباط روان با پوست به تولید بیش از حد کورتیزول برمی‌گردد؛ مهم‌ترین هورمون استرس و تأثیرگذار بر سطح خارجی پوست.
دکتر بوو گفت: «لایه خارجی پوست آب را جذب می‌کند و مواد حساسیت‌زا، تحریک‌کننده‌ها و آلاینده‌ها را از بدن دور نگه می‌دارد.» این بخش از پوست به نحوی کارآمد وظیفه بیشتر محصولات مراقبت از پوست موجود در بازار را انجام می‌دهد و برای رشد و پرورش مناسب به سه چیز نیاز دارد: چربی، آب و میکروبیوم (به تمامی باکتری‌ها، قارچ‌ها و دیگر انواع میکروب‌هایی که در پوست انسان زندگی می‌کنند، میکروبیوم پوست می‌گویند)؛ کورتیزول همه آنها را می‌فرساید و ناتوان می‌کند!
هنگام استرس کورتیزول تولید چربی‌های مفید را کُند می‌کند. دکتر سیرالدو گفت: «ما خشک، خشن و بسیار بیشتر تحریک‌پذیر و ملتهب می‌شویم! زیرا این چربی‌های سالم همچون لایه‌ای محافظ برای ما عمل می‌کنند.»
بدون لیپید (که چربی هم زیرمجموعه آن است) کافی که پوست را هیدراته نگه می‌دارد و نمی‌گذارد رطوبت پوست کاهش یابد، پوست در پروسه‌ای به نام ترانس اپیدرمال (TEWL)شروع به از دست دادن آب می‌کند. در همان زمان، کورتیزول تولید بیش از حد سبوم (چربی طبیعی پوست) را تحریک می‌کند، چربی‌ای که در ایجاد آکنه نقش دارد.
او گفت: «بنابراین در مورد بسیاری از ما، وقتی استرس داریم، پوست‌مان چرب‌تر به نظر می‌رسد و مستعد آکنه است.»
همه اینها PH پوست را تغییر می‌دهد (PH پارامتری است که تعیین‌کننده اسیدی یا قلیایی‌بودن یک ماده یا یک محیط است) که میزان طبیعی اسیدی‌بودن پوست را به خطر می‌اندازد و محیطی ناخوشایند برای یک تریلیون میکرو ارگانیسم همزیست که با نام میکروبیوم شناخته می‌شوند و در لایه خارجی پوست و در آن وجود دارد، خلق می‌کند.
در وضعیت ایده‌آل، میکروبیوم از پوست مراقبت می‌کند. میکروب‌هایی وجود دارند که از سبوم (چربی طبیعی پوست) تغذیه و به حفظ سطح چربی سالم کمک می‌کنند. میکروب‌هایی وجود دارند که از سلول‌های مرده پوست تغذیه می‌کنند؛ لایه‌بردارهای اصلی و اولیه!
میکروب‌هایی وجود دارند که پپتیدها و سرامیدها را تولید می‌کنند؛ دو ماده‌ای که به زیبایی پوست مربوطند و آن را سفت، محکم و مرطوب نگه می‌دارند. میکروب‌هایی وجود دارند که پوست را در برابر آلودگی، نور خورشید و عوامل بیماری‌زای مهاجم محافظت می‌کنند.
دکتر بوو گفت: «اگر به اندازه کافی از آن چربی‌های سالم تولید نمی‌کنید و پوست سالم نیست، زمینی را که این میکروب‌ها در آن رشد و نمو می‌کنند، دستکاری و دگرگون کرده‌اید!»
او افزود: «تصور کنید تمام مواد مغذی خاک را از بین ببرید، آیا باغ سبزی‌های شما قرار است رشد کند؟ درباره پوست هم همین است.»
میکروبیوم به نوبه خود ممکن است رشد بیش از حد باکتری‌های به‌اصطلاح بد و از بین‌رفتن باکتری‌های خوب را تجربه کند. میکروبیوم بیشتر متمایل به عفونت، تحریک، التهاب و هایپرپیگمنتیشن (لکه‌های پوستی) است. نسبت به متجاوزان خارجی حساسیت بیشتری پیدا می‌کند، مانند رادیکال‌های آزاد حاصل از آلودگی. (رادیکال‌های آزاد مولکول‌های ناپایداری هستند که هنگام تجزیه غذا در بدن یا زمانی که بدن در معرض تشعشع یا آلاینده‌ها مانند دود سیگار قرار می‌گیرد، تولید می‌شوند.)
استرس نیز بدن را وادار به تولید رادیکال‌های آزاد داخلی می‌کند. دکتر بوو گفت: «شما می‌توانید رادیکال‌های آزاد را مانند موشک‌های کوچک در نظر بگیرید.» به این دلیل که آنها سلول‌ها را برای تخریب هدف قرار می‌دهند و باعث استرس اکسیداتیو می‌شوند. (استرس اکسیداتیو همان پیروزی رادیکال‌های آزاد بر دفاع آنتی‌اکسیدانی بدن ماست و به نوعی به حمله‌های بیولوژیک به ارگانیزم بدن اطلاق می‌شود. به بیان دیگر، استرس اکسیداتیو عدم تعادل بین رادیکال‌های آزاد و آنتی‌اکسیدان‌ها در بدن است.) وقتی رادیکال‌های آزاد DNA را هدف قرار می‌دهند، باعث سرطان پوست می‌شوند.
وقتی رادیکال‌های آزاد الاستین و کلاژن را هدف قرار می‌دهند، باعث ایجاد خطوط ریز و چین و چروک می‌شوند. (پرسلول‌ترین لایه پوست لایه میانی یا درم (Derm) است که به دو بخش اصلی پروتیین‌ها و بافت همبند تقسیم می‌شود. دو پروتیین اصلی که در این لایه به مقدار زیاد موجود است کلاژن و الاستین است.)
هنگامی که رادیکال‌های آزاد لیپیدها (دسته‌ای از مولکول‌های غیر قابل حل در آب که واحدهای ساختاری آنها را ترکیباتی به نام اسید چرب تشکیل می‌دهد) را هدف قرار دهند، باعث کمبود آب و آسیب به سطح خارجی پوست و آکنه می‌شوند.
قرارگرفتن مزمن و دائم در معرض کورتیزول همچنین مانع تولید اسید هیالورونیک (قوی‌ترین ماده جذب‌‌کننده رطوبت برای پوست) و کلاژن می‌شود.
دکتر بوو گفت: «همین موارد باعث فربهی، توپُری و جوانی پوست می‌شود. وقتی نمی‌توانید به اندازه کافی تولید کنید، پوست نازک می‌شود!»
متأسفانه سرم‌های اسید هیالورونیک و کرم‌های کلاژن نمی‌توانند کورتیزول را خنثی کنند. ترکیبات موضعی همان اهداف بیولوژیکی را که ترکیبات طبیعی در بدن تأمین می‌کنند، ارایه نمی‌دهند و به‌ندرت به لایه تحتانی درم (لایه میانی پوست)، جایی که کلاژن و اسید هیالورونیک به طور طبیعی وجود دارد، نفوذ می‌کنند.
در واقع از دست محصولات مراقبت از پوست به هیچ‌وجه کاری برای پوست متأثر از استرس برنمی‌آید.
ران رابینسون، شیمی‌دان کازمتیک (آرایشی) گفت: «بیشتر محصولات برای مصرف‌کنندگانی است که پوستی سالم دارند.» قرار‌دادن مانعی شکسته در برابر عناصر و ترکیبات فعال -یا عناصر فراوان- فقط مسائل موجود را تشدید می‌کند!
دکتر بوو توصیه می‌کند که از به کار بردن محصولات دارای روغن اسنشیال (Essential Oils) روی پوست خودداری کنید، زیرا ممکن است باعث تحریک پوست شود: «بسیاری از مردم فکر می‌کنند آنها آرامش‌بخش و تسکین‌دهنده هستند، اما برای پوست این‌طور نیست.»
برای درمان تأثیر استرس بر پوست، استرس را دریابید!
با توجه به سیستماتیک‌بودن بسیاری از عوامل استرس‌زای مدرن، مدیریت استرس تقریبا غیر ممکن به نظر می‌رسد. با این حال، طبق گفته دکتر هدر وولری لوید، متخصص پوست «۹۰درصد از استرس ما به دلیل عامل استرس‌زا نیست بلکه به نحوه مقابله ما با آن عامل استرس‌زا برمی‌گردد!»
دکتر وولری لوید گفت نخستین قدم برای آرامش «مدیتیشن» است که سیستم عصبی پاراسمپاتیک بدن را فعال می‌کند و کورتیزول و التهاب را کاهش می‌دهد. با تمرین مداوم سطح خارجی پوست آب از دست نمی‌دهد و رطوبت را نگه می‌دارد.
دکتر سیرالدو به بیمارانش می‌گوید مدیتیشن را «تغییر زندگی با جادوی مرتب‌سازی» برای ذهن خود بدانند. (تغییر زندگی با جادوی مرتب‌سازی عنوان کتابی است نوشته ماری کندو، متخصص ساماندهی ژاپنی و در آن اشاره می‌کند که مرتب‌سازی، هر چند به معنی تمیزکردن منزل است، اما در عین حال، راهی برای تصمیم‌گیری بهتر، قوی‌تر زندگی‌کردن و رسیدن به آرزوهاست!)
او گفت: «سعی کنید مکانی را پیدا کنید که ۲۰ دقیقه در روز آنجا آرام بنشینید و فکر خود را مرور کنید. اگر چیزی به ذهن شما خطور کرد که باعث شادی شما نمی‌شود، برای کنارگذاشتن این فکر انرژی صرف کنید.»
مدیتیشن نه؟ خب، مشکلی نیست. تنفس -که ممکن است نوشیدن آب را به عنوان ساده‌ترین و در عین حال روشی انکارناپذیر در مراقبت از پوست شکست دهد- کافی است!
تحقیقات دکتر هربرت بنسون در دانشکده پزشکی هاروارد نشان می‌دهد که نفس‌های عمیق و آرام موجب آرامش می‌شود. دکتر بوو هم گفت: «می‌تواند فشار روانی را متوقف کند تا خود را به صورت التهاب جسمی در پوست نشان ندهد.» کلاس‌های کار با نفس به یادگیری این تکنیک کمک می‌کند.
گفته می‌شود قبل از خواب مراقب نور آبی ساطع‌شده از وسایل الکترونیک باشید. این نورها ریتم شبانه‌روزی شما را مختل می‌کند و باعث خواب کم‌کیفیت می‌شود که با افزایش کورتیزول، آسیب رادیکال‌های آزاد و التهاب مرتبط است.
دکتر وولری لوید گفت: «چیزی به‌سادگی خواب می‌تواند سطح خارجی پوست را دگرگون کند!»
برای رفع و جلوگیری از آسیب رادیکال‌های آزاد، بشقاب خود را با آنتی‌اکسیدان‌ها پر کنید که مولکول‌های ناپایدار را تثبیت می‌کند تا پوست را شفاف‌تر، آرام‌تر، روشن‌تر و یکدست‌تر کند.
به گفته دکتر بوو، ویتامین‌های A و C (فراوان در میوه‌ها و سبزی‌ها)، لیکوپن (موجود در گوجه‌فرنگی)، آستاگزانتین (ماهی آزاد) و پلی فنول (چای سبز و شکلات تلخ) همه گزینه‌هایی عالی هستند.
همچنین ورزش باعث افزایش آنتی‌اکسیدان‌ها می‌شود. (ببینید! بدن یکی دیگر از عناصر محبوب مراقبت از پوست را به تنهایی تولید می‌کند!) ورزش سطح کورتیزول را کاهش می‌دهد که این به جوش یا آکنه کمتر و قوی‌ترشدن سطح خارجی پوست منجر می‌شود. اگر هم در فضای باز ورزش کنید، چه بهتر!
دکتر وولری لوید گفت: «من اعتقادی قوی به قدرت شفابخشی طبیعت دارم. مردم می‌گویند «ما وقت نداریم» اما این وقت زیادی نمی‌گیرد. ثابت شده است فقط بیرون‌رفتن و دیدن یک درخت و تماشای چند پرنده باعث کاهش عوامل التهابی و تنش‌آفرین در بدن ما می‌شود.»
اگر همه راه‌های دیگر به شکست منجر شد، گریه کنید!
دکتر پورویشا پاتل، متخصص پوست، گفت: «گریه گره‌گشا و مُسکن استرس است و به کاهش سطح کورتیزول کمک می‌کند. این می‌تواند باعث جوش کمتر شود.»
دکتر سیرالدو هم گفت: «اینها کارهایی است که می‌توانیم برای پوست‌مان و خودمان انجام دهیم که هزینه‌ای ندارد، اما پاداش و نتیجه آن عالی است.»
ارسال دیدگاه