تنبیه یکی از عوامل پرخاشگری در افراد است

عزیزاله بابلی بهمئی، مدرس خانواده و رئیس اداره مشاوره شهر تهران در گفت و گو با پانا می گوید: ‌«اسکینر» رفتارگرایی است که معتقد است تنبیه در بلندمدت بی تاثیر است. چنین به نظر می رسد که تنبیه صرفا رفتار را واپس می زند و زمانی که دیگر تهدید تنبیه وجود نداشته باشد، رفتار ناهنجار فرد تنبیه شده به حالت اولش بر می گردد. بنابراین اگر چه تنبیه اغلب به ظاهر خیلی موثر به نظر می رسد، در واقع تنها اثری ناپایدار بر جای می گذارد.
بابلی درباره دلایل بی تاثیرشدن تنبیه بر روی کودکان گفت: «از جمله دلایل دیگر درباره بی تاثیری تنبیه در کودکان این است که تنبیه آثار هیجانی جانبی نامطلوبی به بار می آورد( مثلا استرس ، تعمیم نابجا و..) و همچنین تنبیه صدمه زدن به دیگران را توجیه می کند.»
بابلی، مدرس خانواده درباره تاثیرگذاری تنبیه بر پرخاشگری کودکان گفت: «تنبیه به ارگانیسم نشان می دهد که چه کار نکند، نه این که چه کار بکند. تنبیه در شخص تنبیه شده نسبت به عامل تنبیه کننده و دیگران پرخاشگری ایجاد می کند. زیرا اغلب یک پاسخ نامطلوب را جانشین پاسخ نامطلوب دیگر می سازد.»
بابلی به خانواده ها جانشین هایی را برای تنبیه توصیه می کند و می گوید: «مقتضیاتی را که منجر به رفتار نامطلوب می شوند می توان تغییر داد و بدین وسیله رفتار را تغییر داد، مثلا دور ساختن ظروف شکستنی از دسترس کودک یا بطور کلی فرد خشمگین. همچنین اگر رفتار نامطلوب ناشی از مرحله رشد کودک و نوجوان است می توان با آموزش منتظر ماند تا فرد خود به آن سطح از آگاهی برسد و خود کنترلی داشته باشد. روش دیگر با تغافل از خطا و اشتباه، فرصت دهیم تا زمان خود مشکل را حل کند. به قول روسو "گاهی اوقات هیچ کاری را انجام ندادن بهترین کاراست"»
بابلی می گوید:‌ «اگر رفتار نامطلوب برای فرد و جامعه پیرامون خیلی خطرناک نیست، می توان رفتار نامطلوب را با اجازه دادن به ارگانیسم تا سرحد اشباع یا دلزدگی به آن رفتار ادامه دهد تا از بین برود ولی در کل بهترین راه از بین بردن عادت نامطلوب؛ نادیده گرفتن آن است تا خاموش شود.»