پای درد و دل اولیا و مربیان خوزستان در شروع سال تحصیلی؛
از رنج‌نامه مادر دانش‌آموز سرطانی تا رضایت از آموزش حضوری
اهواز (پانا) - همه ساله در چنین روزهایی، در آستانه بازگشایی مدارس، فصل خرید لوازم التحریر، کیف، لباس مدرسه و شور و شوق دانش‌آموزان خوزستانی برای مدرسه بود. آنها گاهی حتی یک ماه زودتر وسایل خود را تهیه کرده و ماه پایانی تابستان را به ذوق استفاده از این وسایل می‌گذراندند. بازار دستفروش‌ها و فروشندگان لوازم التحریر هم در چنین ایامی پر رونق و داغ بود. اما امسال نه خبری از پویایی بازار است و نه از شور و شوق دانش‌آموزان برای رفتن به مدرسه و نه نمایشگاه پاییزه و دستفروش و شلوغی‌های قبل از مهر خبری بود.
آغاز سال تحصیلی جدید و بویماهمهر امسال با کرونا همراه شد و موجب به‌وجود آمدن نگرانی بسیاری برای والدین و دانش‌آموزان شده است. روز شنبه سال تحصیلی جدید با کش و قوس‌ها و اخبار متفاوتی آغاز شد. هر چند دانش‌آموزان در اواخر سال گذشته هم به دلیل کرونا مجبور شدند بسیاری از آموزش‌ها را از طریق فضای مجازی و برنامه شاد فرا بگیرند و شاید بطور کامل و جامع از آموزش‌ها بهره‌مند نشدند، اما استرس ابتلا به کرونا باعث شد که ترجیح دهند در منازل بمانند و از طریق فضای مجازی آموزش‌های درسی را فراگیرند. دغدغه های والدین و معلمان پیرامون تصمیم آموزش و پرورش برای بازگشایی مدارس در شرایط کرونایی بهانه‌ای شد تا در این خصوص به سراغ والدین و معلمان برویم و نظر آنان را برای حضور در مدرسه در چنین شریطی جویا شویم.
آموزش مجازی دشواری‌های خاص خود را دارد، اما دراین شرایط بهترین تصمیم است
فاطمه زورمند یکی از اولیای دانش‌آموزانی است که باید فرزندش را روانه مدرسه کند. او در این زمینه می‌گوید:« ۲ فرزند دارم یکی از آنها کلاس ششمی است و دیگری کلاس دوم . آنها در مدارس زیرمجموعه ناحیه ۴ آموزش و پرورش اهواز تحصیل می کنند. با آموزش حضوری موافق نیستم، به ویژه برای دختر کوچکم که امسال دوم دبستان است چون هنوز به رعایت مسائل بهداشتی در اجتماع آشنایی کامل ندارد و اگر قرار باشد بین مدرسه رفتن در این شرایط بیماری، آموزش مجازی و تعطیلی مدارس یکی را انتخاب کنیم، قطعا ترجیح می‌دهم آموزش مجازی باشد تا اینکه کلا مدارس تعطیل و بچه ها در منزل به‌سر ببرند.
تجربه سال تحصیلی گذشته نشان داد واقعا آموزش مجازی دشواری های خاص خود را هم برای دانش‌آموزان و والدین و هم برای معلمان دارد. تدریس مجازی واقعا فشار زیادی بر روی خانواده‌ها داشت، هم از لحاظ هزینه تهیه گوشی و اینترنت و هم به لحاظ صرف وقت؛ چرا که معمولا مادرها مسئول آموزش فرزندان در منزل هستند.»
او ادامه می‌دهد: «بیشتر روزها خسته از سرکار به منزل می رسیدم و غذا خورده یا نخورده باید به تکالیف بچه ها رسیدگی می کردم. حداقل ۲ ساعت باید کنار فرزندانم برای آموزش آنلاین حاضر می‌شدم و روی آموزش آنها نظارت می‌کردم. بعد از اتمام کلاس مجازی دوباره انجام تکالیف جدید بود که وقت زیادی از مادران شاغل می گرفت و عملا وقت استراحت آنان از بین می رفت. اما این تنها عیب کار نبود، چرا که بچه ها در محیط خانه نظم پذیری و قانونمندی کلاس را نداشتند و با بازیگوشی و سهل انگاری با درس برخورد می کردند.»
این مادر در ادامه تاکید می‌کند: «به نظر من آموزش آنلاین باعث پایین آمدن راندمان آموزش می شود و بچه ها فقط در حد رفع تکلیف آموزش می بینند و دروس به صورت عمقی نیست و همین مسئله سبب می شود سال های بالاتر با ضعف علمی مواجه باشیم، اما با توجه به شیوع ویروس کرونا قطعا آموزش مجازی بهتر از آموزش حضوری است و باید والدین همکاری کنند امسال هم سال تحصیلی بصورت مجازی برگزار شود تا انشالله از آمار مرگ و میرهای ناشی از کرونا کم شود.»
فاطمه همت پور مادر یکی از دانش آموزان از دغدغه هایش می گوید.
او در خصوص آموزش بهتر عنوان می کند: «سال گذشته به هیچ عنوان از ۲ ماه آخر آموزش آنلاین فرزندم راضی نبودم. از جمله مشکلاتی که با آن مواجه بودیم، سرعت پایین اینترنت، تعجیل در جمع بندی دروس و عدم ارتباط گیری کامل معلم با نوآموز بود.»
او تاکید می‌کند: «با بازگشایی مدارس مخالفم، به خاطر سلامتی فرزندم به هیچ وجه اجازه نمی دهم در مدرسه آموزش ببیند و سلامتی فرزندم را فدای آموزش نخواهم کرد.»
پریسا منجزی یکی دیگر از والدینی است که در خصوص آموزش مدارس در این روزها می‌گوید: «فرزندم امسال کلاس چهارم دبستان است. با آموزش مجازی موافقم، ولی دلم برای آن دسته از دانش‌آموزانی که نمی توانند در کلاس مجازی شرکت کنند می سوزد و حتی به خاطر این دانش‌آموزان بی بضائت مالی حاضرم کلاس ها تعطیل باشند.»
او در خصوص آموزش‌های سال گذشته عنوان می‌کند: «سال گذشته آموزش مجازی که به فرزندم ارائه شد نسبتا خوب بود. معلم خوب درس می داد، فقط تنها ایراد این بود که سوالاتی که از دانش‌آموزان می پرسیدند به نظر باید بیشتر می شد. مدیریت زمانی کلاس‌های آنلاین باید به گونه ای می بود که مادران شاغل وقتی به منزل می رسیدند گوشی را در اختیار فرزندشان قرار می دادند تا از درس عقب نیفتد. من معتقدم بازگشایی مدارس، بدون توزیع واکسن و دارو بدترین تصمیم گیری و ظلم به دانش‌آموزان به ویژه گروه سنی ابتدایی است. ترجیح می دهم فرزندم به مدرسه نرود تا اینکه او را از دست بدهم.»
میترا مرادی یک روزنامه نگار است او در خصوص آموزش فرزندش به پانا می‌گوید: «فرزند من پایه نهم دوره متوسطه اول است. سال گذشته با مشکلاتی مانند پایان یافتن اینترنت در هنگام آزمون، عادت نکردن بچه ها برای به حضور به موقع و ارائه تکلیف در زمان معین شده به معلم، کم بودن سرعت عمل جهت ارسال پاسخ سوالات به لحاظ سرعت پایین اینترنت مواجه بودیم. از سوی دیگر برخی معلمان نسبت به اینکه دانش‌آموزان خودشان پاسخ سوالات را بدهند اعتماد نداشتند، ولی فرزند من با کمترین مشکل سال تحصیلی را سپری کرد.»
او در مورد بازگشایی مدارس نظر خود را اینگونه بیان می‌کند: «مسلما آموزش به صورت حضوری مزیت های بیشتری مانند ارتباطات کلامی مستقیم و رودرو، پرسش و پاسخ، تبادل نظر و بسیاری مسائل دیگر دارد، اما فعلا چاره ای نیست و آموزش مجازی بهتر از تعطیلی مطلق است. با توجه به شرایط موجود بعید می‌دانم که خانواده ها با حضور فرزندشان در مدارس موافق باشند و حتما پاسخ همه موافقت با آموزش مجازی خواهد بود. بالطبع من هم نگران سلامتی فرزندم هستم و ترجیح می دهم آموزش از طریق مجازی یا هر روش غیرحضوری دیگری باشد.»
او ادامه می‌دهد: «آغاز فعالیت مدارس با شرایط غیر حضوری بهترین تصمیم است. تدریس معلمان هم بهتر است در منزلشان باشد تا در شرایط راحت تری بتوانند پاسخگوی سوالات بوده و از طرفی سلامتی خودشان هم حفظ شود. به نظر من، برای دانش‌آموزانی که والدین شاغل دارند نیز توصیه می شود این دانش‌آموزان شناسایی و در زمان عصر از آموزش‌های تلویزیون استفاده کنند و برخی تکالیف را از سایر دوستانشان بگیرند تا از درس عقب نمانند. چون معلمان نمی توانند ۲ بار تدریس مجازی داشته باشند و کارشان خیلی دشوار می شود.»
هزینه ای که می‌خواهم صرف خرید گوشی بکنم، باید صرف هزینه درمان فرزندم کنم
صادقی دیگر مادری است که در خصوص نحوه آموزش فرزندانش به پانا می‌گوید: «سە فرزند محصل بە ترتیب پنجم، ششم و دهم دارم کە فقط یکی از آنها از طرف معلمان، عضو گروە مدرسە اش شدە است و نکتە قابل ذکر اینکە من برای سه فرزندم فقط یک گوشی اندروید دارم و این خودش مشکل بزرگی برای ما بە وجود آورده است. حتی من اگر یک گوشی دیگر هم بگیرم باز هم مشکلمان حل نمی‌شود. کسانی را می شناسم که تلفن همراه اندرویدی ندارند و برای این نوع آموزش تحت فشار هستند. یکی از آنها که فرزندش بیماری صعب العلاجی دارد می‌گوید هزینه ای که می‌خواهم صرف خرید گوشی بکنم، باید صرف هزینه درمان فرزندم کنم.
او در ادامه تصریح می‌کند: «با اینکە در شهر اهواز زندگی می کنم، اما نرم افزار دانش آموزی شاد برای بازکردن پیام ها و تصاویر مشکل داشت و سرعت آنقدر پایین بود که در ارسال و دریافت پیام ها مشکلات زیادی داشتیم و ما را اذیت می‌کرد. بر این اساس از مسئولین تقاضای برنامە بهتری برای برگزاری کلاس ها دارم.»
محبی نیز یک معلم است که نظرات خود را در خصوص آموزش مجازی این‌طور بیان می‌کند: «آموزش مجازی بازدهی آموزش را خیلی کم می کند. خیلی از دانش‌آموزان در آموزش مجازی متوجه مفاهیم درسی نمی شوند. از سوی دیگر برخی به لحاظ مالی نمی توانند هزینه بسته های اینترنتی را بصورت مستمر تامین کنند یا اینکه سرعت اینترنت در مناطق آنها آنقدر پایین است که از حضور در کلاس مجازی خسته شده و درنتیجه ترجیح می دهند در کلاس مجازی شرکت نکنند.»
او در خصوص معایب و مزایای آموزش مجازی تاکید می کند: «آموزش مجازی دارای محاسن و معایبی است. برای مثال توانایی معلمان از لحاظ زمان آموزشی پایین آمده است زیرا زمان های آموزش کم و این امر باعث شده معلمان نتوانند همه مطالب مورد نظر را ارائه دهند. درست است که آموزش در فضای مجازی تا حدی مرتفع کننده عقب ماندگی دانش‌آموزان است، ولی نباید مضرات فرهنگی فضای مجازی مخصوصا پیام رسان ها را نادیده گرفت. برای مثال خانواده ای که تا الان فرزند خود را از آسیب های فضای مجازی دور نگه داشته بود حالا به راحتی مجبور است عقب نشینی کرده و با این مسئله کنار بیاید که به نظر من آسیب این فضا بیشتر از مفید بودن آنها در امر آموزش است.»
شهرویی یکی از دانش‌آموزانی است که در خصوص مشکلات شبکه شاد نظرات دیگری دارد: «به نظر من نسخه ویندوز برنامه شاد به لحاظ رد و بدل شدن پیام ها خیلی بهتر از نسخه اندروید آن است، ولی دانلود و آپلود به سختی صورت می گیرد و سرعت آن کند است. در مجموع برای نصب شاد مشکلی نداشتم، فقط فیلم ها خیلی دیر بارگیری می شد. به نظر من مشکل اصلی از کلاس های آنلاین است، چون شما هر کاری هم که بکنید و از هر برنامه ای هم که استفاده کنید، هرگز به پای آموزش حضوری نمی رسد.»
او در ادامه در مورد هزینه بالای گوشی هوشمند و اینترنت بیان می‌کند: «با آموزش مجازی چندان موافق نیستم، چون هزینه خرید گوشی هوشمند و اینترنت بالاست و سایت های آموزشی مشکل دارند و همه به اینترنت دسترسی ندارند. تعدادی از دانش‌آموزان و دانشجویان در روستا و مناطق مرزی یا نقاطی زندگی می کنند که دسترسی به اینترنت ندارند یا سرعت نت خیلی خیلی ضعیف است. برنامه شاد را روی تبلت نتوانستم نصب کنم؛ هر چند سرعت اینترتنم بد نبود، اما نصب نشد. دست آخر مجبور شدم گوشی پدرم را یک ماه قرض بگیرم، چون تنها روی گوشی او نصب می شد.»
شهرویی معتقد است، معلمان به خاطر حجم بالای مطالب درسی مجبورند در دوره زمانی کوتاه، مباحث متعددی را آموزش دهند و عملکرد دانش آموز را ارزیابی کنند که ضمن تشکر از زحمات آنها در این شرایط کرونایی، آرزوی موفقیت و سلامتی آنها را دارم و انتظار دارم این مطالب به گوش مسئولان برسد تا راهکار خوبی برای علم‌آموزی دانش‌آموزان پیدا کنند.
تسلط نداشتن بر نرم افزار‌ها برای تولید محتوا از مشکلات معلمان برای تدریس مجازی بوده است
مانا آزادگان معلم ناحیه ۲ اهواز نیز در خصوص وضع آموزش مجازی در این روزهای مدارس به پانا می‌گوید:« ۲۸ سال سابقه تدریس دارم. از جمله مشکلات معلمان در زمان آموزش مجازی می توان به مواردی مانند نبود دسترسی به سخت افزار مناسب و اینترنت، تسلط نداشتن بر نرم افزار‌ها برای تولید محتوا و سختی دریافت بازخورد تدریس از دانش‌آموزان اشاره کرد. همچنین نبود روحیه تیمی و هماهنگی لازم در پشتیبانی و انجام کار‌های مربوط به آموزش مجازی، سرعت کند اینترنت در زمان برگزاری کلاس‌های آنلاین و رسمیت نداشتن این نوع آموزش برای دانش‌آموزان از جمله دیگر مسائلی است که معلمان با آن مواجه هستند. تجربه آموزش مجازی بیانگر این بود که با وجود تلاش های معلمان، تعداد انگشت شماری از دانش‌آموزان برای ارائه تکالیف حاضر می شدند، ولی با همه این تفاسیر با توجه به آمار بالای دانش‌آموزان و نبود امکانات مناسب در کلاس ها بهتر است آموزش به‌صورت مجازی باشد.»
سلامت جسمی و روحی معلمان تحت تاثیر شرایط نامناسب آموزش مجازی قرار گرفته بود
سپیده پابندی، معلم مقطع متوسطه اول ناحیه ۳ اهواز نیز در گفتوگو با ما در خصوص مشکلات آموزش مجازی ابراز می‌کند: «من و همکارانم ساعتها در گوگل جستجو می کردیم تا برنامه ای متناسب با درک دانش‌آموزان و ارائه مفاهیم درسی برای دانش‌آموزان پیدا کنیم. ساعتها برای ضبط صدا وتصویر و تصحیح و مشاهده عملکرد درسی دانش‌آموزان وقت می گذاشتیم که این باعث خستگی جسمی و روحی معلمان و ضعیف شدن چشم، آرتروز گردن، کمر درد و دردهای عضلانی شدید شده است. از این رو یکی از راهکارهایی که به آموزش و پرورش پیشنهاد می شود این است که از حجم کتاب ها کاسته و موارد اضافه مانند درس آزاد و.. حذف شود.»
او معتقد است، ظاهرا امسال در شرایط بدتری تدریس خواهیم داشت، چرا که در سال تحصیلی گذشته بیش از ۸۰ درصد کتاب ها تدریس شده بود و تا حد زیادی با استعدادهای دانش‌آموزان در دروس و عملکرد آنها آشنایی داشتیم. به‌طور حتم امسال کار برای معلمان،خانواده ها و دانش‌آموزان خیلی سخت تر خواهد بود، هیچ شناختی از عملکرد دانش‌آموزان نداریم، ولی باید تحمل کرد و صبور بود تا بتوان سال تحصیلی را به خوبی سپری کرد.
بستری ایمن جهت فرم نامه های الکترونیکی تست های خود ارزیابی ایجاد شود
مجتبی حیدری معلم مقطع متوسطه اول ناحیه ۲ اهواز نیز یکی دیگر از معلمانی است که از وضع این روزهای آموزش مجازی صحبت می‌کند. او می‌گوید: «نکته ای که در سال تحصیلی گذشته دانش‌آموزان و خانواده‌ها را با مشکل مواجه کرده بود کیفیت بسیار پایین ضبط و تولید محتوا و مطالب آموزشی فیلم ها و فایل های صوتی به علت صدای پایین معلم یا دیگر عوامل بود که انشاالله امسال با تجربیات سال تحصیلی گذشته و استفاده از فرصتی که در اختیار متولیان آموزش و گروه آموزشی در استودیوهای استاندارد نسبت به ضبط محتوای تدریس گذاشته شده این مشکل رفع شود.»
او همچنین عنوان می‌کند: «ضعف مدیریت در زمان پخش برنامه های آموزشی تلویزیونی از جمله نکاتی است که باید امسال صدا و سیما به آن توجه بیشتری بکند، چرا که زمان پخش برنامه های آموزشی با استراحت دانش‌آموزان تداخل داشت و تیزرهای تولیدی در شبکه های تلویزیونی فاقد جذابیت و کارایی لازم برای گروه سنی کودکان و نوجوانان بود. توجه داشته باشیم که تدریس یک کار فرهنگی است و از حساسیت و ظرافت‌های ویژه‌ای برخوردار است که باید متولیان تولید محتوا به آن اهتمام و توجه دوچندان داشته باشند، بنابراین باید فیلم آموزشی هر شهر و استانی متناسب با فرهنگ آنجا تولید شود.»
حیدیر پیشنهادی برای آموزش و پرورش دارد که اینگونه عنوان می‌کند: «پیشنهاد من این است که وزارت آموزش و پرورش بستری ایمن جهت فرم نامه های الکترونیکی و برگزاری تست های خود ارزیابی و دانش آموزی شبیه آنچه اکنون تحت عنوان فرم ساز در حال استفاده کادر آموزشی است، طراحی کند و در برنامه شاد قرار دهد تا در پایان هر بخش از تدریس، معلم بتواند آزمون طراحی کند و در آن صفحه قرار دهد و با قرار دادن پاسخنامه در پیش فرض صفحه، آزمون کل دانش‌آموزان در زمان بسیار کوتاه توسط نرم‌افزار تصحیح شده و اشتباهات آزمون به آنان اطلاع داده شود.»
زیرساخت های آموزش الکترونیکی در کشور فراهم نیست
سمیه کردی، آموزگار مقطع ابتدایی شهرستان کارون است که در خصوص آغاز یک باره آموزش مجازی در کشور برای دانش‌آموزان بیان می کند: «بیماری کرونا فرصتی فراهم کرد تا متخصصان امر آموزش و پرورش تصمیم بگیرند آموزش را بصورت الکترونیک برگزار کنند. نکته مهم این است که دانش‌آموزان بصورت ناگهانی و بدون هیچ گونه شناخت از آموزش مجازی به این بخش روی آوردند، این درحالیست که زیر ساخت های آموزش الکترونیک حتی در دانشگاه ها هم فراهم نشده است.»
او مهم ترین دغدغه تدریس و یادگیری را معطوف به دانش‌آموزان ابتدایی می‌داند و معتقد است: «دغدغه ما برای دانش‌آموزان ابتدایی است، چرا که آسیب پذیرتر از سایر مقاطع و رده های سنی هستند. شیوه آموزش به دانش‌آموزان ابتدایی مستقیم و علمی است و حالت های روحی و عاطفی و وضعیت جسمانی دانش آموز در کلاس های حضوری توسط معلم مشاهده می شود، اما در آموزش مجازی این شرایط تغییر کرده و معلم با گوشی خود فایل های صوتی یا تصویری درسی را برای دانش‌آموزان ارائه می دهد و انرژی زیادی از او گرفته می شود. مسئله بعدی در تدریس و آموزش مباحثی مانند طراحی، اجرا و ارزشیابی است که ارزشیابی به عنوان بازخورد دوباره آموزش مطرح می شود. در آموزش مجازی به ناچار ممکن است ارزشیابی حذف شود. به عنوان مثال وقتی معلم از دانش‌آموزان امتحان بصورت آنلاین می گیرد یا سوال می پرسد اطمینان کامل ندارد تکالیف را دانش آموز حل کرده یا والدین. بنابراین معلم متوجه نمی شود دانش آموز مباحث را فرا گرفته یا در چه قسمت هایی اشکال دارد، بنابراین آموزش مجازی یک طرفه است و معلم نمی تواند ارزیابی درستی از عملکرد درسی دانش آموز داشته باشد.»
او تصریح می‌کند: «آموزش مجازی مشکلات متعددی داشت، ولی دلیل نمی شود بگوییم خوب نبوده است، چرا که در نسخه های جدید آن سعی شده که امکانات بیشتری برای مخاطبان قرار داده و کار معلم و دانش آموز راحت تر بشود که این خود تحولی مثبت است. این نرم افزار می تواند در شرایطی که استان‌های کشورمان به ویژه خوزستان مجبورند به دلیل حوادث غیر مترقبه مانند سیل یا ریزگردها مدارس را تعطیل کنند کارآ و خوب باشد و یک اتفاق خوب در عرصه تکنولوژی درکشورمان است.»
کردی تاکید می‌کند: «در شرایط کنونی هیچ چیز بالاتر از جان آدمی نیست. برای آموزش حضوری زمان زیاد است، ولی اگر والدین یا دانش آموز یا معلمی مبتلا شد دیگر نمی توان جبران کرد و تا ابد برای آموزش و پرورش به عنوان یک درد و واقعه دردناک باقی خواهد ماند. اینکه در آموزش آنلاین چه روش هایی بکار برده شود تا کارآیی بهتر باشد هم موضوع مهمی است و آموزش و پرورش می توانست برای مقطع ابتدایی سازماندهی معلمان را متوقف کند و هر معلم بر پایه خود باقی بماند که با پایه خودش بالا برود چرا که شناخت از دانش آموز باعث می شود تدریس موفق تر باشد.»
تنها راهکار آموزش و پرورش، آموزش ترکیبی مجازی و حضوری است
وی در خصوص نوع رعایت دانش‌آموزان در مسائل بهداشتی ادامه می‌دهد: «تدریس در فضای مجازی، فرسایشی به اندازه ۸ ساعت آموزش حضوری دارد و تنها راهکار آموزش و پرورش، آموزش ترکیبی مجازی و حضوری است. این در حالیست که در کلاس های بالای ۳۰ نفر حتی اگر گروه بندی ها انجام شود، دانش‌آموزانی هستند که هنوز فرهنگ رعایت بهداشت را ندارند یا به علت تفاوت های فردی با دیگر دانش‌آموزان، گاه با هم درگیری فیزیکی پیدا می‌کنند یا حتی به لحاظ مالی توان خرید ماسک یا الکل را ندارند. مزید بر آن مدارس در مناطق کم برخوردار هم بودجه کافی حتی برای خرید مایع دستشویی یا ... را ندارند و از لحاظ امکانات در سطح پایینی قرار دارند.»
او با بیان پیشنهادی در خصوص استفاده از ظرفیت معلمان در تابستان ابراز می‌کند: «به نظر من آموزش و پرورش می توانست در ایام تعطیلی تابستان از ظرفیت علمی کارشناسان و متخصصان خود استفاده کرده و راهکار درستی بیندیشند تا آموزش مجازی کارآمدتر باشد. همچنین کاهش سرفصل های کتب درسی می توانست در برنامه قرار گیرد یا فقط مباحث مهم کتب اصلی مانند ریاضی، فارسی و علوم را در مقطع ابتدایی، محور کار معلمان قرار دهد تا از زمان بهترین استفاده شود، اما مطالعات کامل و جامعی در این خصوص انجام نداده است. با همه این تفاسیر پیشنهاد من برای آموزش دانش‌آموزان در امسال همان آموزش مجازی است که با توجه به تجربه قبلی می تواند بهتر از قبل باشد و انتظار می رود آموزش و پرورش از نقطه نظرات معلمان و کارشناسان دراین شرایط به خوبی استفاده کند.»
از ظرفیت والدین مجرب متخصص برای کمک آموزش استفاده شود
علی عبادی دانشجوی رشته علوم تربیتی است که در خصوص آموزش مجازی در این روزها می‌گوید: «در وضعیت کنونی آموزش وپرورش واقعا شرایط سختی را تجربه می‌کند و از طرفی امکانات کافی هم ندارد و قبول نمی کند که بخشی از سرفصل‌های آموزشی را حذف کند. ضمن اینکه برخی معلمان موفق به آموزش مناسب در بستر شاد نشده‌اند و آموزش در این فضا به شکل جدی رخ نداده است. ازاین رو می‌توان والدین را آموزش داد که در خصوص نظارت و ارزیابی به کمک آموزش و پرورش بیایند و بازوی معلمان برای آموزش سریعتر به دانش‌آموزان باشند. همانطور که می دانید بخش قابل توجهی از والدین باسواد هستند و می‌توان با آموزش مناسب از آنها برای نظارت و ارزیابی فرزندان استفاده کرد، چون واقعا در این شرایط معلم فرصت نمی‌کند تمام دانش‌آموزان را رصد کند، اما والدین می‌توانند رصد و پیگیری داشته باشند که فرزندشان مباحث آموزشی را جدی گرفته و از آموزش عقب نماند. همچنین والدین می‌توانند با فرزندان خود در منزل درس ها را تمرین کنند. بنابراین تکرار آموزش ها می تواند بر عهده والدین باشد.»
او ادامه می‌دهد: «معتقدم آموزش و پرورش نباید تمرکز را صرفا بر روی برنامه دانش آموزی شبکه شاد بگذارد، چون برخی خانواده‌ها به دلایلی همچون نداشتن موبایل هوشمند یا اینترنت از حضور در این فضا جا می‌مانند. باید آموزش چنین دانش‌آموزانی در بستر تلویزیون انجام شود. به نظر من اپلیکیشن شاد، ظرفیت‌های مختلفی برای آموزش دارد اما نمی‌توان افرادی را که به آن دسترسی ندارند نادیده گرفت. برنامه شاد برای آموزش مجازی دانش‌آموزان طرح بسیار خوبی است، اما فردی که به آن دسترسی ندارد نباید از چرخه تربیت و آموزش دور بماند. از این رو با توجه به ظرفیت بالای تلویزیون به عنوان رسانه پرمخاطب در جذب مردم می توان بیشتر از آن استفاده کرد، بنابراین آموزش و پرورش می تواند شبکه های بیشتری را برای آموزش دانش‌آموزان راه اندازی کند که دانش‌آموزان در هر ساعت بتوانند از این ظرفیت های علمی بهره مند شوند.»
این دانشجوی علوم تربیتی تاکید می‌کند: «آنچه مشخص است پیامدهای اجتماعی و نظام‌های کار و زندگی با ویروس کووید-۱۹ و زمینه‌های تغییر در نظام یادگیری یکی از نکاتی است که اهمیت آن به علت ضرورت ایجاد ساختار مناسب برای علم آموزی دانش‌آموزان با اولویت سلامتی دانش‌آموزان و معلمان و نامعلوم بودن زمان ماندگاری ویروس در کشور باید توسط کارشناسان آموزشی و مسئولان مربوطه درحوزه آموزش و پرروش و وزارت بهداشت مورد توجه قرار گیرد تا بتوان بر آن اساس برنامه ریزی های حساب شده و خوب را تدوین کرد. تاکنون هیچ عاملی همچون کرونا، این الزام و اجبار را برای خانه‌نشینی و کار از راه دور به وجود نیاورده بود. در همین دوره، کاستی‌های نظام یادگیری از راه دور به وضوح خود را نشان داد که از این خلأ و نیازها، نظام آموزشی جایگزین یا نظام آموزشی هوشمند و از راه دور، تولدی دوباره پیدا می‌کند و ضرورت تقویت کیفیت این نظام آموزشی برای همه دولت‌ها خصوصاً دولت‌های پیشرفته جهان آشکار می‌شود و اقدامات و روندهای جدیدی را به وجود می آورد.»
بنابراین می توان گفت از نظام یادگیری الکترونیک در شرایط کرونایی، به عنوان یک مکانیزم جبران خلأ به وجودآمده می توان نام برد، اما تنها شرایط کرونایی نیست که جمعیت را به عدم جابجایی، در خانه نشستن و نیامدن به محیط طبیعی وادار می‌کند، بلکه حوادث غیر مترقبه مانند زلزله، سیل، خطرهای امنیتی، آلوده بودن هوا به دلیل وجود انواع آلاینده‌ها، باران‌های اسیدی، ریزگردها و ده‌ها عامل دیگر آلاینده محیط زیست ممکن است شرایط دورکاری و یادگیری از راه دور را به یک الزام گریزناپذیر تبدیل کند و باید از این ظرفیت به خوبی استفاده کرد. فقط تعامل بین ارگان های مختلف در ارائه تصمیم های صحیح مهم است که متاسفانه تجربه نشان داده در این زمینه نقاط ضعف زیادی وجود دارد که باید توسط مسئولان کشوری و استانی رفع شود.
گزارش: شهرزاد امیری
ارسال دیدگاه