سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی و فرهنگستان زبان وادب فارسی تفاهم‌نامه همکاری امضا کردند
زمینه‌سازی برای پالایش و حفظ قوت و رواج زبان و ادب فارسی با همکاری دو نهاد میسر می‌شود
تهران (پانا) - تفاهم‌نامه همکاری بین سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی و فرهنگستان زبان و ادب فارسی در راستای رشد و تعالی زبان فارسی، اجرای اسناد بالادستی و حفظ و اصالت زبان فارسی به‌عنوان یکی از ارکان هویت ملی امضا شد.
به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، این تفاهم‌نامه در ۷ ماده به امضای حسن ملکی (رئیس سازمان) به‌عنوان طرف اوّل و غلامعلی حدادعادل (رئیس فرهنگستان) به‌عنوان طرف دوم رسید.
در بخشی از این تفاهم‌نامه آمده است:
«نظر به جایگاه قانونی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در نگاهبانی و گسترش از زبان و ادبیات فارسی و جایگاه تأثیر‌گذار سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی وزارت آموزش و پرورش در آموزش صحیح و ماندگار زبان فارسی به‌عنوان مرجع علمی و آموزشی و به‌منظور مشارکت در زمینه‌های علمی و بهره‌برداری بهینه از امکانات و بسترهای علمی، آموزشی و پژوهشی و در راستای رشد و تعالی زبان و ادبیات فارسی به‌عنوان یکی از ارکان یکپارچگی و هویت ملی و همچنین میراث گران‌سنگ معنوی و فرهنگی ایران زمین وایجاد تعامل سازنده بین نهادهای مرتبط با زبان و ادبیات فارسی کشور، و در اجرای اسناد بالادستی از جمله سند تحول بنیادین آموزش و پرورش این تفاهم‌نامه منعقد شود.
البته چندی پیش نشستی مشترک با حضور رؤسا، معاونان، مدیران و کارشناسان سازمان پژوهش و فرهنگستان برگزار شد که با بررسی آسیب و برخی از مسائل و مشکلات در عرصه زبان و ادب فارسی و همچنین محتوای کتاب‌های درسی منتج به امضای این تفاهم‌نامه شد.
تعامل و ارتباط سازنده این سازمان و نهاد علمی می‌تواند زمینه‌ساز پالایش و حفظ قوت و رواج زبان و ادب فارسی به‌ویژه در دانش‌آموزان باشد.
شایان ذکر است، در بیست‌و نهم اردیبهشت سال ۱۳۱۴ بود که نهادی با عنوان فرهنگستان ایران که بعدها به فرهنگستان زبان و ادب فارسی کنونی تغییر کرد، پا در عرصه «پیراستن زبان فارسی از الفاظ نامتناسب خارجی و ...» نهاد. این نهاد تا سال ۱۳۳۳ ذیل عنوان «فرهنگستان اوّل» و بعد فرهنگستان زبان ایران (تا سال ۱۳۶۰) فعالیت می‌کرد و نهایتاً «فرهنگستان زبان و ادب فارسی» در سال ۱۳۶۹ تأسیس شد تا برای «حفظ قوت و اصالت زبان فارسی» «پروردن زبان مهذّب و رسا» برای بیان اندیشه‌ها «رواج زبان و ادب فارسی» و «ایجاد نشاط و بالندگی در زبان فارسی» اقدام کند.
امّا چند دهه قبل از تشکیل فرهنگستان ایران سنگ بنای مدرسه دارالفنون با همت امیرکبیر در سال ۱۲۲۵ در خیابان ناصرخسرو تهران (محل کنونی مدرسه دارالفنون) بنا نهاده شد.
در آغاز فعالیت این مدرسه کتاب‌های درسی را به زبان خارجی (بیشتر به فرانسه) تدریس می‌کردند که شاید رواج کلمات غیرفارسی بین مردم همین محتوای آموزشی باشد که هنوز در میان مردم وجود دارد.
البته معلمان ایرانی هم برای اولین بار چند کتاب درسی به فارسی تألیف یا ترجمه کردند با تأسیس مدارس جدید خصوصی، مدارس به دلیل نبود یک برنامه یا سازمان مشخصی از کتاب‌های مختلفی به‌عنوان کتاب درسی استفاده می‌کردند تا اینکه وزارت فرهنگ در سال ۱۳۰۰ همه مؤلفان و ناشران را ملزم به تولید کتاب‌های درسی مطابق با برنامه وزارت کرد. با اشغال ایران توسط متفقین در جنگ جهانی دوم از سال ۱۳۲۰ تا سال ۱۳۳۵ فرایند چاپ کتاب‌های درسی دچار وقفه و آشفتگی شد و نهایتاً هیأت دولت در سال ۱۳۴۱ تألیف و نشر کتاب‌های درسی را به «سازمان تازه تأسیس کتاب‌های درسی ایران» واگذار کرد و نهایتاً این سازمان در سال ۱۳۵۸ با عنوان سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی با وظایفی در حوزه پژوهش در تولید محتواهای آموزشی و تربیت کارشناسان مورد نیاز با رویکردی جدید آغاز به کار کرد.
«تقویت گرایش به زبان و ادبیات فارسی به‌عنوان زبان مشترک» از ارزش‌های سند تحول بنیادین است که می‌بایست در تولید محتواهای آموزشی و تربیتی به آن عمل کرد.
امید است با این تفاهم‌نامه که در ولادت با سعادت امام موسی کاظم (علیه‌السلام) به امضاء هر دو طرف رسیده است زمینه تقویت این زبان را پویاتر کند.»
ارسال دیدگاه