برگزاری جشن غدیری متفاوت درحاشیه شهر مشهد
بهترین عیدی برای من ، لبخند های نمایان کودکان از زیر ماسک بود
مشهد( پانا ) - همزمان با روزهای کرونایی ، عید سعید غدیرخم کمی متفاوت تر از سال های گذشته در سرتا سر کشور برگزار شد.
امسال انتظار می رفت جشن عید غدیر به دلیل شیوع کرونا کمرنگ تر و بی سر و صدا تر برگزار شود، اما ما با گروهی از خیرین همراه شدیم که قرار بود در این روز به یکی از مناطق حاشیه شهر مشهد رفته و لباس عیدی به کودکان تقدیم کنند. هدایا زیاد بودند و منطقه خیلی شلوغ؛ در این زمان یکی از اهالی، خانه خود را در اختیار خیرین قرار داد و کار رفته رفته جان گرفت. حیاط خانه مذکور را فرش کردند و لباس ها را بر اساس سایز چیدند.
کم کم زمان اهدای هدایا فرا می رسید. شور و هیجان کودکانی که چشم انتظار اما سرشار از خرسندی پشت در ایستاده بودند هر بیننده ای را به وجد می آورد. صدای پچ پچ هایشان از پشت در به گوش می رسید که رنگ و نوع لباسها را برای خود انتخاب میکردند و شاید لحظه ای خود را در این لباس و لحظه ای در لباسی دیگر تصور می کردند؛ خلاصه هر طور که بود تا وقتی نوبت به آنان می رسید انتخابشان را کرده بودند و قاطعانه انگشت اشاره خود را به سوی یکی از لباسها می گرفتند. اغلب انتخاب بچه ها رنگ های روشن و کودکانه بود، اما مادران به بهانه پوشیدن لباس ها در مهمانی و محرم و ... رنگ های سنگین تر را برایشان ترجیح می دادند.
باورش واقعا برایم سخت بود، اما وقتی هدایا به دستشان می رسید آن را به آغوش میکشیدند و گویا دنیا را به آنان هدیه داده بودند. زمان می گذشت و تعداد کودکان پشت در بیشتر و بیشتر می شد؛ نگرانی های خیرین از اینکه کسی دست خالی برگردد هم رو به افزایش بود. نهایت چندین نفر از کودکان بدون هدیه ماندند و ناامیدانه به خانهای که دیگر لباسی در آن نبود نگاه می کردند. اما خانم خیّر باری دیگر شعله امید را در دل کودکان روشنکرد و شماره تلفن هایشان را گرفته و قول آوردن مجدد هدیه را به آنان داد.
یا علی گفتیم و عشق آغاز شد
زهرا غلامی فرهنگی شاغل در منطقه تبادکان و از سرپرستان این گروه خیراندیش در گفت وگو با پانا اظهار کرد: ما یک گروه نامدار و مشهور نیستیم و اصلاً گروه ما به عنوان یک نهاد و خیریه در جایی ثبت نشده است؛ بلکه نیروهای مردمی ساده ای هستیم که دست به دست هم دادیم، یا علی گفتیم و کارمان را آغاز کردیم و هدف مان باز کردن گره ای، شاد کردن دلی و یا نشاندن لبخندی بر لبان مردم است. بنده صرفاً به عنوان یک خدمتگزار، مسئولیت جمع آوری کمک های نقدی و غیر نقدی اعضای گروه را عهده دار هستم.
وی در ادامه افزود: امروز از طرف تعدادی از دوستان هدایایی اهدا شد و چند نفر دیگر از اعضای گروه نیز زحمت توزیع آنها را در یکی از مناطق حاشیه شهر کشیدند. من واقعا دلم می خواست که برای توزیع شخصا حضور داشته باشم و با دستان خود آنها را تقدیم عزیزانم کنم؛ منتها به دلیل شیوع کرونا و شرایط جسمانی ام محدودیت هایی در این زمینه برایم ایجاد شده است و مجبور شدم تا دورادور همراه عزیزان بوده و اکتفاء به دیدن همراه با حسرت عکس ها کنم.
غلامی با بیان اینکه بهترین عیدی در روز غدیر، بازگشت به شرایط عادی پیش از کرونا است، گفت: من پس از قریب به ۲۳ سال خدمتگزاری خالصانه به فرزندان عزیزم در حاشیه شهر و هر روز طی کردن مسافت های طولانی آن هم با شور و اشتیاق و عشق، امسال اما به دلیل همه گیری ویروس منحوس کرونا و وضعیت جسمانی که دارم واقعاً نگران هستم؛ نه فقط برای خودم، بلکه برای دانش آموزان عزیزتر از جان و خانواده ام که نمی دانم در مسیر رفت و آمدهای طولانی چه پیش خواهد آمد، در این روز از امام علی (ع) می خواهم تا یا شرایط به روال عادی خود بازگردد و یا محل خدمتم تغییر کند تا حداقل با نگرانی کمتری در کلاس درس حاضر شوم.
با به اتمام رسیدن توزیع لباس ها و خنک تر شدن هوا، خبرهایی از برگزاری جشن به مناسبت عید غدیر به گوش می رسید. با مردمان آن منطقه همراه شدیم تا از نزدیک نظاره گر جشن باشیم. در فضایی باز و به دور از شلوغی شهر صندلی هایی را با فاصله از هم چیده بودند و به هنگام ورود دستان افراد را ضدعفونی می کردند.
مسابقه، سخنرانی، مداحی، اجرای گروه تواشیح، برنامه های طنز و ... از جمله بخش های این مراسم بود. خانواده تعدادی از شهدا نیز در این جشن حضور داشتند که نهایت به رسم یادبود و قدردانی، هدایایی تقدیم آنان شد. با تاریک شدن هوا نورافشانی در آسمان یکی از بهترین شب های الهی سال نیز صورت گرفت. لازم به ذکر است که این مراسم به همت قرارگاه مردمی صاحب الزمان و مجتمع فرهنگی تربیتی حضرت مهدی برگزار شده بود.
و اما یکی از جالب ترین صحنه هایی که در مراسم به چشم می خورد، کودکانی بودند که لباس های هدیه داده شده را به تن کرده و در جشن حاضر شدند؛ کودکانی که حداقل امروز دنیا به کامشان بود.
این روزها مردم به ظاهر از هم دور هستند، اما هنوز هم قلب هایشان برای هم می تپد و دل هایشان به هم گره خورده است. اگر همدلی، محبت، نوع دوستی و در یک کلام انسانیت سرلوحه کار مردم قرار گیرد بی شک هر روز عید خواهد بود و دنیا جای بهتری برای زیستن خواهد شد.
هانیه سلیمی
ارسال دیدگاه