خوانش جنجال رسانه ای مهناز افشار و محسن تنابنده!

به نظرمی‌رسد که ماجرای جدال مهناز افشار با محسن تنابنده به مرحله ملال انگیزی رسیده و قصه، قصه کش دادن یک کشمکش بیهوده است. اینکه مهناز افشار بر اساس یک توئیت ارسالی تنابنده دست به یک قضاوت و داوری زده که بعد معلوم شده آن توئیت جعلی بوده حالا در حال تبدیل به قضاوت‌های جعلی درباره خود تنابنده است!

آنهایی که با فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی آشنا هستند می‌دانند که یکی از آسیب‌های جدی این رسانه، جعل و تولید اخبار کذب است که گاه موجب سوتفاهم ها و سوبرداشت هایی می شود که گاهی در میان فرستنده و گیرنده پیام هیچکدام مقصر نیستند بلکه منبع و تولید کننده نامعتبر خبر گناهکار است.

بارها شده که دوستان ما خبر یا تصویر و ویدئویی برای ما ارسال می‌کنند که بعدا فیک بودن یا عدم صحت و اعتبار آن اثبات می‌شود اما این بهانه‌ای نمی‌شود تا کذب بودن خبر را به مجرم بودن ارسال کننده آن تعمیم دهیم. اما ظاهرا کش دادن این ماجرا از سوی مهناز افشار و درهم تنیدن آن با مسائل کاری و حرفه‌ای و اخلاقی یک همکار که از همکاری موفق آنها زمان زیادی نمی‌گذرد چندان اخلاقی و پسندیده نیست.

اینکه یک دعوای درونی را هم بزنیم و درست در زمان پخش سریال پایتخت، از فضای مثبت شکل گرفته پیرامون اثر یک همکار بکاهیم نه اخلاقی است نه خلاقانه و هنرمندانه! ضمن اینکه کارگردان فیلم قسم نه به دلیل این ماجرا که حاشیه‌های دیگری که بازیگر فیلمش در خارج از کشور ایجاد کرده در تبلیغ و عرضه فیلمش دچار مشکل شده و پیش از پایتخت در زمان اکران قسم، از حاشیه‌های تحمیل شده بر فیلمش آسیب خورده! مساله نفی افشار و اثبات تنابنده نیست مساله درهم تنیدن ناپسند حاشیه با متن و تقدم منافع و مصلحت فردی بر اعتبار و آبروی حرفه ای است!

فارغ از اینکه سهم هر یک از طرفین دعوا چقدر است این مساله می‌توانست در سکوت خبری یا اجتناب از جنجال‌های رسانه‌ای در یک محفل خصوصی و دوستانه حل شود یا دست کم هر بار به هر بهانه‌ای به آن دامن زده نشود. در همین مدت اخیر مهناز افشار دوبار یکی در زمان پخش پایتخت ۶ و یکبار درلایو اینستاگرامی اخیر خود به این مساله دامن زده و نه نتها دوباره بر سوبرداشت‌ها و حاشیه‌سازی‌های رسانه‌ای و مجازی دمیده شده که امکان سواستفاده‌های سیاسی و جناحی از آن هم صورت گرفته که در نهایت هیچکدام اینها به نفع این دو بازیگر و خود سینما نیست و اعتبار سینما در نزد افکار عمومی را کاهش داده و لطمه می‌زند.

به نظر می‌رسد این مناقشه در حال تبدیل شدن به جدالی شخصی یا حتی انگار تسویه حساب شخصی است که به تدریج از مدار اخلاق‌گرایی خارج می‌شود و شانیت حرفه‌ای و انسانی هنرمندان را لکه دار می‌کند! شایسته است نه برای پوشش نقطه ضعف‌ها و نقدهایی که به ما وارد است پشت یک اتفاق دیگر پنهان شویم و نه اینکه با نفی و ابطال دیگری به اثبات حقانیت خود دست بزنیم! حقیقت‌ها پشت هیچ زمان و زبانی پنهان نمی‌ماند!