اشک های خالصانه دانش آموزان در مراسم بازنشستگی معلمی مهربان

کلماتی که بر تخته سیاه می‌نویسی، ابرهای بهاری‌ اند که باران را به تشنگی گلبرگ‌ها مهمان می‌کنند. همه اتفاق‌های تو به گل سرخ می‌رسند. پنجره‌های کلاست را با پروانه‌ها فرش کرده ای و دیوارهای کلاست را با بوسه شاپرک‌ها، کاغذدیواری. نیمکت‌های کلاس، مثل کلام تو هیچ گاه بوی کهنگی نمی‌گیرند. کلاست باغچه ای از گل‌های همیشه بهار است که عطر زندگی را از جانت می‌آکنند.

نفس‌هایت رسولان روشنی اند. کلمات تو ساده ترین شکل ترجمه خورشید است؛ وقتی بر روی مستطیل جامانده بر دل دیوار می‌نویسی و نور را نقاشی می‌کنی گرد گچ‌های سفید که بر شانه‌هایت می‌نشیند، انگار با لبخندی مهربان، دماوند در مقابل بچه های کلاس ایستاده است؛ با همان سربلندی همیشگی.
اگر کسی چروک‌های پیشانی ات را دنبال کند، به رنج باغبانی می‌رسد که سال‌هاست گل‌هایش را از بیم خزان، به بهارهای در راه سپرده است، باغبانی که هر صبح، با لبخندی بی پایان، بهار را به باغش دعوت می‌کند.
همه جاده‌هایی که تو نشان می‌دهی، به «خرد و روشنی» می‌رسند. صدای گام‌هایت، زمزمه محبتی است که پیام آور دنیایی از مهربانی است.

مراسم بازنشستگی محمد علی نجفی، مدیر آموزگار دبستان روستای ریحال اهر با حضور مدیر آموزش و پرورش و معاون آموزش ابتدایی و جمعی از کارشناسان اداری و معلمان این دبستان برگزار شد.

رمضان پور، مدیر آموزش و پرورش اهر ضمن تجلیل از مقام والای بازنشستگان فرهنگی، ایشان را زبان گویای تاریخ تعلیم و تربیت ۱۰۵ ساله ارسباران دانست و گفت: پرچم جامعه ای همواره در حال اهتزاز است که قلم های آن استوار باشد و جامعه ای به پیشرفت خواهد رسید که پیشکسوتان آن پیشرو باشند.

وی با بیان اینکه تکریم از مقام معلم و پیشکسوتان این عرصه باید سرلوحه عمل مدیران قرار گیرد اظهارکرد: فرهنگیان بازنشسته کانون تجربه و مظهر ادب، اخلاق و دوستی هستند و باید این جمع مجرب را قدر دانسته و به معیشت آنان توجه ویژه ای شود.

در این مراسم که با حضور خانواده نجفی برگزار شد دانش آموزان این معلم در دبستان روستای ریحال اهر محبت های این معلم مهربان را به یاد آوردند و اشک فراق ریختند.