سواد‌آموزی و چالش‌های آن

از روزی که بشر پای بر این کره خاکی نهاد تا اکنون که علم و تکنوژی حرف اول را در همه جای دنیا می‌زند، موضوعی که انسان هیچ وقت از آن فارغ نمی‌شود، نیاز به یادگیری و آموختن علم و دانش است که باعث ارتقای توانایی‌های ذاتی انسان و تبدیل آن به مهارت‌های اکتسابی می‌شود.

انسان امروز، در گیر و دار پیشرفت صحیح علم و دانش است و اگر پابه‌پای تکنولوژی، نیاموزد همچون گمشده‌ای در سرزمینی برهوت است که نمی‌داند برای زنده ماندن به کدامین سو برود. موضوعی که در تمام دولت‌های خواستار توسعه از اهمیت بسیاری برخوردار است، سوادآموزی است که اگر در مورد تمام افراد یک کشور به نحو بهینه اتفاق بیفتد، آگاهی ناشی از آموختن سواد، در تمام جنبه‌های زندگی انسان‌های آن کشور، بارز می‌شود.

اما چالشی که در سواد‌آموزی کشور ما مطرح است، نبود تعداد دقیقی از بی‌سوادان است، اگر تعداد دقیق بی‌سوادان زن و مرد شهرها مشخص نباشد، نمی‌توان میزان سواد‌آموز مورد نیاز برای آموزش آنها را تخمین زد.

مسئله‌ دیگر نبود افراد مجرب برای آموزش به افراد بی‌سواد است، چرا که آموزش به افراد بزرگسالی که تاکنون به مدرسه نرفته‌اند، همراه با سختی‌ها و مشکلات بسیاری است، بنابراین کسی که کسوت معلم سوادآموزی را می‌پذیرد، باید سرشار از صبر، ایثار و دارای مهارت‌های روانشناختی باشد.

موضوع دیگر، پرداخت نامنظم حقوق سوادآموزان است و باعث بی‌انگیزگی فعالان این عرصه می‌شود، درست است که بخش عظیمی از وجود این افراد را ایثار و فداکاری تشکیل می‌دهد اما به هرحال تأمین مسائل مادی، جزو نیازهای اولیه معلمان سوادآموز است و بر هیچکس پوشیده نیست که اگر نیازهای سطح پایین افراد برآورده نشود، انسان‌ها به سطوح بالای رفتاری، اخلاقی و شکوفایی نخواهند رسید.

بنابراین با توجه به اهمیتی که تحصیل و سواد‌آموزی در ارتقای سطوح فرهنگی، اجتماعی و بهداشتی ملت‌ها دارد، بنابراین ضروری است که مسئولین سطوح عالی، برنامه‌ریزی لازم را برای ثبت آمار دقیق بی‌سوادان، تربیت افراد مجرب و پرداخت حقوق منظم و حتی افزایش آن برای سوادآموزان، انجام دهند.

خبرنگار*