مرثیه حزن‌انگیز «زاری زار» نوحه‌ای در دل شب
لاهیجان (پانا) - دسته کوچک عزادار، قبل از اذان صبح در کوچه و پس‌کوچه‌های شهر، غریبانه می‌گردند و مرثیه حزن‌انگیز «زاری زار» در رثای امام حسین(ع) و یارانش می‌خوانند.
همه‌ساله آیین‌های سوگواری کهن فراوانی در مناطق شهری و روستایی گیلان از سوی عزاداران حسینی اجرا می‌شود که ریشه در عقاید و فرهنگ دینی مردم این استان دارد.
یکی از این عزاداری‌ها مراسم سنتی «زاری زار» است که در شب دهم محرم و تا صبح روز عاشورا ادامه دارد. مراسم سنتی «زاری زار» عزاداری شب عاشورای حسینی در برخی مناطق شرق گیلان از جمله شهرهای لاهیجان، لنگرود، رودسر و شلمان است. البته اکنون این نوع عزاداری، رو به فراموشی است و شاید در مناطق انگشت‌شماری برگزار شود. این مراسم، سادگی و صمیمیت عجیبی دارد و دسته کوچک عزادار در کوچه پس‌کوچه‌های شهر، غریبانه می‌گردند و مرثیه حزن‌انگیزی را مدام تکرار می‌کنند و از صبح صادق می‌خواهند که طلوع نکند تا آن اتفاق شوم برای اهل بیت(ع) اتفاق نیفتد.
آن‌ها بافته کوچکی از کاه برنج بر‌می‌دارند که آن را هر از چندی به نشانه عزا بر سر می‌زنند و مردان، سر در گریبان و زن‌ها چادر بر سر پس از طی چند قدم می‌نشینند و مداح، مداحی می‌کند و سپس دوباره بر‌می‌خیزند و به کوچه‌گردی عزادارانه خویش ادامه می‌دهند.
عزاداران حسینی، صبح عزا با خرما، شیر و چای نذری پذیرایی می‌شوند و برای امام حسین(ع) گریه و زاری می‌کنند. این عزاداری که بعد از نماز صبح آغاز می‌شود، چند ساعتی ادامه دارد و پس از آن عزاداران به خانه‌ها و هیات‌ها می‌روند و خود را برای برپایی مراسم ظهر عاشورا آماده می‌کنند.
ارسال دیدگاه