حضرت خدیجه کبری(س)؛ الگویی جاودان از ایثار و استقامت

حضرت خدیجه (سلام الله علیها) نخستین همسر پیامبر اکرم (ص) و از برجسته ترین زنان تاریخ اسلام، نماد ایثار، وفاداری و ایمان بی چون وچرا است. وفات ایشان در دهم رمضان سال دهم بعثت، نه تنها ضایع های بزرگ برای پیامبر (ص) محسوب میشد، بلکه پایان دورانی از پشتیبانی بی وقفه ی مادی و معنوی از اسلام نوپا بود. ایشان در سخت ترین روزهای آغاز دعوت پیامبر، با ثروت و جان خود از مسلمانان دفاع کرد و به عنوان «ام المؤمنین» و «طاهره» همواره الگویی از عفت و شرافت برای جهانیان باقی ماند. رحلت ایشان چنان دردناک بود که پیامبر (ص)، آن سال را «عام الحزن» (سال اندوه) نامیدند.

حضرت خدیجه (سلام الله علیها) نه‌تنها نخستین زنی بود که به پیامبری حضرت محمد (ص) ایمان آورد، بلکه نقش بی بدیلی در تقویت پایه های دین اسلام ایفا کرد. ثروت ایشان به گسترش دعوت اسلامی و حمایت از مستضعفان کمک شایانی کرد و استقامت شان در برابر آزار مشرکان مکه، نشان دهنده ی عمق ایمان و توکل ایشان به خداوند بود. پیامبر (ص) همواره به فضایل او اشاره میکردند و میفرمودند: «خدیجه پیش از همه به من ایمان آورد و در روزگاری مرا یاری داد که همه مرا رها کرده بودند.» این میراث عظیم، او را به نمادی از مقاومت و ایثار در مسیر حق تبدیل کرده است.

سالروز وفات حضرت خدیجه (سلام الله علیها) فرصتی است برای بازخوانی درس‌های زندگی او از توکل بر خدا در بحران‌ها تا اهمیت حمایت از ارزش‌های انسانی و دینی. امروزه مسلمانان جهان با بزرگداشت این روز، بر نقش بی‌همتا زنان در پیشبرد جامعه‌ اسلامی تأکید می‌کنند و از او می‌آموزند که چگونه عشق به خدا و خلق میتواند بر تمام محدودیت‌های دنیوی غلبه کند. یادبود وفات ایشان، نه تنها احترام به مقام بانوی اول اسلام است، بلکه تلنگری برای الگوبرداری از اخلاق و منش او در زندگی فردی و اجتماعی است.