مهندسی که آسمان را رصد کرد و اخلاق را بنا نهاد

کاش می‌شد در زمان سفر می‌کردم و خواجه نصیرالدین طوسی را می‌دیدم؛ مردی که انگار از جنس دیگری بود، از جنس ستاره‌ها و دانش. او که در توس به دنیا آمد و در بغداد آرام گرفت، نه فقط دانشمندی بزرگ، که مهندسی بی‌همتا بود. تصور کنید، رصدخانه‌ی مراغه! شاهکاری از معماری و مهندسی که با ابزارهای دقیقی که خودش طراحی کرده بود، آسمان را رمزگشایی می‌کرد. انگار او با هر آجر، هر قطعه‌ی ابزار، ذره‌ای از دانش بیکرانش را به جهان می‌بخشید. نه فقط نجوم، که ریاضیات، فلسفه، فیزیک و حتی الهیات و هر علمی که به آن دست می‌زد، درخشش خاصی پیدا می‌کرد.

امروز، هر پنج اسفند، روز مهندس، یاد او زنده می‌شود. یاد مردی که نه فقط آسمان را با رصدخانه‌اش فتح کرد، بلکه با اخلاق ناصری‌اش، اخلاق را به قله‌های رفیع رساند. زیج ایلخانی، تذکره نصیریه، قواعد العقاعد و هر کدام از آثارش، سندی بر عظمت فکر و دانش اوست. او نه فقط یک مهندس، که یک انسان کامل بود.

امروز که به یاد او روز مهندس را گرامی می‌داریم، به تمام مهندسان کشورم درود می‌فرستم؛ کسانی که با تلاش و خلاقیت خود، آینده‌ی این سرزمین را می‌سازند. روح خواجه نصیرالدین طوسی شاد.