پدران سرزمینم، ستون‌های استوار ایران

پدر، نامی مقدس که بر لب جاری می‌شود و دلی پر از آرامش و احترام به همراه می‌آورد. پدران ایران‌زمین! شما نه فقط پدر یک خانه بلکه ستون‌های یک ملت هستید. شما همان ریشه‌های محکمی هستید که در سخت‌ترین طوفان‌ها ایستاده‌اید و سرزمینمان را سرپا نگه داشته‌اید.

ای پدران مهربان و بی‌ادعا! دستان پینه‌بسته شما داستان هزاران تلاش بی‌وقفه را بازگو می‌کند. هر قطره عَرقی که بر خاک این زمین ریخته‌اید، بذری بوده که آینده ما را سبز کرده است. شما همان کوه استواری هستید که کودکان در سایه مهربانی‌تان قد کشیدند و آموختند چگونه مردان و زنان این دیار باشند.

پدران ایران! شما که در دل روزهای سخت جنگ در آتش غیرت سوختید و در پس آن، امید را به خانه‌ها بازگرداندید. شما که زیر بار مشکلات، خم نشدید و با هر قدم استوارتان، معنای واقعی مردانگی را به نسل‌ها آموختید.

روز پدر، بهانه‌ای است برای گفتن از عشق بی‌پایانی که در نگاهتان موج می‌زند. شما که شاید گاهی خسته بودید، اما خنده‌هایتان را پنهان نکردید تا دل‌های ما روشن بماند. شما که سکوتتان پر از حرف‌های نگفته بود، اما نگاهتان هزاران امید را در دل ما زنده می‌کرد.

پدران سرزمینم، این روز برای شماست؛ برای قهرمانانی که نامشان در صفحه‌های تاریخ شاید نوشته نشود، اما در قلب ما حک شده‌اند. برای شما که با هر قدم و هر تلاش، آینده‌ای بهتر برای این خاک رقم زده‌اید.

ایران به شما افتخار می‌کند؛ به صبرتان، به عشق بی‌دریغتان، به دستانی که نه‌تنها خانه، بلکه این وطن را ساختند. شما قهرمانان خاموشی هستید که در سایه مهربانی‌تان، ما یاد گرفتیم چگونه انسان باشیم.

روز پدر مبارک، پدران سربلند ایران. دعای خیر ما همیشه بدرقه راهتان باشد.