مبعث؛ روز پایان یافتن جهل و نادانی

۲۷ رجبِ عام الفیل بود که حضرت محمد(ص) مانند همیشه برای عبادت به غار حرا که در کوه‌های اطراف مکه بود، رفتند که فرشته‌ی وحی از طرف خداوند نازل شد و خبر پیامبری ایشان را به وی داد، این روز را، روز مبعث که به معنای انتخاب شدن است می‌خوانند. ما مسلمانان این روز را عید می‌گوییم و هر ساله آن جشن می‌گیریم.

اولین آیه‌ای که از قرآن بر پیامبر(ص) نازل شد آیه‌ی اول سوره‌ی علق بود و اولین کسانی که به حضرت محمد(ص) ایمان آوردند، حضرت علی(ع) و حضرت خدیجه (س) بودند.

حضرت محمد(ص) آخرین پیامبری بودند که از طرف خداوند متعال انتخاب شدند و بعد از ایشان پیامبری دیگری نیامده است. وی در سن چهل سالگی به پیامبری انتخاب شدند و آن زمان در مکه زندگی می‌کردند.

در نزد اهل سنت هم تاریخ بعثت پیامبر مشخص شده است، اما بعضی از آنها معتقد هستند که این اتفاق در ۲۱ ماه رمضان بوده است، و به همین دلیلِ نامعلوم بودن تاریخ بعثت پیامبر، این روز را جشن نمی‌گیرند.

در روایات اسلامی، اعمال مستحبی برای روز مبعث گفته شده است؛ دعا و نماز و غسل مستحب از اعمال این روز است. خداوند در این روز به حضرت محمد(ص) ماموریت بزرگی داد تا مردمی که بت‌ها را می‌پرستیدند به سمت خداباوری و دین اسلام دعوت کنند و در برابر جهل و نادانی و بت پرستی مقابله کنند.

در اصل روز مبعث پیامبر، روز تولد عاطفه هاست؛ آن روز‌ها دختران معصوم و بی‌گناه را به دلیل جهل و نادانی به دامان خاک می‌فرستادند، زنان بی‌پناه به اسرات گرفته می‌شدند و جوانان بلند قامت در زیر نیزه‌ها جان میدادند. مبعث اتفاق افتاد تا تمام این ظلم‌ها وجاهلیت‌ها از بین برود و عاطفه‌ها زنده شوند.

مبعث، روز پایان یافتن کرامت‌هایی بود که به پای بت‌ها قربانی می‌شدند، روز نابودی جهل و شرک و پرستش‌هایی به غیر از پرستش خداوند و مرگ شرارت‌ها بود.