همسر شهید معلم، محمد نظری‌فیل‌آبادی:
شهدا ستارگان بی‌نام و نشان هستند
شهرکرد (پانا) - همسر شهید معلم، حاج محمد نظری‌فیل‌آبادی، همه شهدا را ستارگانی بی‌نام و نشان توصیف کرد که جان خود را در راه وطن فدا کردند.
سهیلا ولی‌زاده در گفت‌وگو با پانا گفت: «شهید حاج محمد نظری، متولد دهم دی 1344 بود که در سال ۱۳۶۲ در منطقه مریوان و در عملیات والفجر ۴ بر اثر ترکش خمپاره و تیر، مجروح شد و پس از ۳۰ سال در 18 بهمن 1393 به درجه رفیع شهادت نائل آمد.»
ولی‌زاده درخصوص آشنایی با شهید نظری تشریح کرد: «شهید بعد از گذراندن دوران نقاهت، ادامه تحصیل می‌دهد و در آزمون تربیت معلم آموزش و پرورش شرکت کرده و به عنوان دبیر آموزش و پرورش مشغول به کار می‌شود. وی در سال ۱۳۶۷ به خواستگاری من آمد و من در آن زمان نسبت به ایشان هیچ شناختی نداشتم و نمی‌دانستم که حاج محمد ۷۰ درصد جانباز است.»
وی با بیان اینکه من چیزی از شهید فهمیدم که باعث دگرگونی در وجودم شد، ادامه داد: «هنگامی که شهید، مجروح می‌شود طی ۸ روز در سردخانه بیمارستان، جزو شهدا بودند و پس از ۸ روز هنگامی که ایشان را برای خاکسپاری آماده می‌کردند، متوجه نبض ضعیف شهید می‌شوند و این باعث شد من با شنیدن این داستان کاملاً منقلب شوم و به خانواده‌ام گفتم مخالفت را از طرف من اعلام نکنید و اگر خودتان مخالف این ازدواج هستید، مخالفت را از سوی خودتان اعلام کنید. این مساله باعث شد من با شهید آشنا شوم و در عرض یک هفته در سال ۱۳۶۷ وصلت ما صورت گرفت.»
ولی‌زاده از عشق و علاقه شهید نظری و ارتباط صمیمی ایشان با دانش‌آموزان گفت: «عاشق معلمی بود، عاشق کلاس و درس و تدریس بود و با شاگردانش دوست و رفیق بود و همیشه می‌گفت معلم باید برای پرورش نسل آینده ازخودگذشتگی کند. اکنون اکثر دانش‌آموزانش همه در درجه بالای تحصیلی قرار دارند و از خاطرات و اخلاق خوب شهید در کلاس صحبت می‌کنند. شهید علاوه بر تدریس، خودش هم عاشق درس خواندن بود و یک هفته بعد از شهادت، کارت ورود به جلسه آزمون دکتری برای وی ارسال شد.»
وی در رابطه با سادگی زندگی‌شان در اوایل ازدواج گفت: «در اوایل ازدواج، مستاجر بودیم و زندگی ما ساده بود. چون همیشه هر دوی ما به یک زندگی بی‌آلایش قانع بودیم و خوشبختی را زندگی تجملاتی نمی‌دانستیم.»
ولی‌زاده در رابطه با خصوصیات اخلاقی شهید خاطرنشان کرد: « شهید نظری، فردی خوش‌اخلاق، خونگرم، خنده‌رو و مردم‌دار بود به‌طوری که کسی تا به حال اخم را بر چهره شهید ندیده بود.»
همسر شهید نظری با اشاره به آخرین گفت‌وگوهای خود با شهید عنوان کرد: «شهید 6 روز در بیمارستان بستری شد و شب قبل از عمل جراحی که همزمان با شب شهادتش بود به من گفت از من عکسی بگیر که در آن لبخند زده باشم و هنگامی که من به شهادت رسیدم این عکس را به عنوان یادگاری در مراسم استفاده کن.»
ولی‌زاده با بیان اینکه شهید نظری ۲۲ بهمن را خیلی دوست داشت، خاطرنشان کرد: «آن شب که 18 بهمن بود از من پرسید که امشب چندم است. با خود حساب می‌کرد و خیلی خوشحال بود و می‌گفت اگر به شهادت برسم ۲۲ بهمن تشییع جنازه من است، می‌گفت این را مد نظر داشته باش و بعد از شهادتم بگو من را میان شهدا دفن کنند و بعد از شهادت میان 2 شهید در شهرکرد دفن شد.»
وی حس خود بعد از به شهادت رسیدن همسرش را چنین توصیف کرد: «سخت است وقتی انسان، عزیزترین فرد در زندگی‌اش را از دست بدهد. وقتی که حاج محمد به شهادت رسید، احساس تنهایی و بی‌کسی می‌کردم اما وقتی به زیارتش به گلزار شهدا می‌رفتم یک حس آرامشی به من دست می‌داد و اکنون هم هرگاه احساس خستگی و تنهایی می‌کنم به گلزار شهدا می‌روم.»
ارسال دیدگاه