یک معلم عشایری در گفتوگو با پانا مطرح کرد؛
از سرمای چادرهای سیاه عشایری تا گرمای عشق معلمی
شهرکرد (پانا) - «رضا رئیسیان» یکی از معلمان منطقه عشایری استان چهارمحال و بختیاری است که سوز سرمای چادرهای سیاه عشایری را در مقابل گرمای عشق معلمی ناتوان عنوان کرده است.
رضا رئیسیان، یکی از معلمان صبور منطقه عشایری است که دوران خدمت سربازی خود را با عنوان «سرباز معلم» در خدمت آموزش و پرورش گذراند و پس از دو سال تدریس در مدارس؛ شیفته شغل معلمی شد.
رئیسیان گفت: برای شروع کار، در مدارس عشایری ثابت فعالیت داشتم اما هیچگاه تصور نمیکردم که عشق معلمی، من را شیفته تدریس در مدارس عشایری کوچ رو کند ولی بعد از آن حتی سرمای چادرهای سیاه عشایری نمیتوانست مانع عشق من به شغل معلمی شود.
وی ادامه داد: لبخند دانشآموزان عشایر، خستگی تدریس را از بین میبرد؛ به همین خاطر پس از پایان دوره خدمت؛ ترغیب به ادامه فعالیت در آموزش و پرورش شدم و افتخار خدمت برای من در آموزش و پرورش عشایر نیز فراهم شد. بعد از گذشت زمان متوجه شدم در اکثر خانوادههای عشایری که فرزند دانشآموز دارند ،جایگاه اهمیت سواد و آموزش مشخص نیست و از اهمیت آن در شکلدهی مسیر آینده فرزندانشان بیخبر هستند، پس از کمی کنشگری متوجه شدم که این مشکل از فقر خانواده و بیسرپرست بودن یا بد سرپرست بودن تعدادی از دانشآموزان است.
رئیسیان هدف پیگیریهای خود را تلاش برای آگاهسازی خانوادهها و ترغیب دانشآموزان به فضای آموزشی عنوان کرد و افزود: با شیوع ویروس کرونا و گسترش سریع آن بین ساکنان عشایر نشین و همچنین وجود محدودیتها و نبود امکانات رسانهای از جمله تلفن همراه باعث شد دانشآموزان عشایری بیشتر از گذشته تحت تاثیر آسیبها قرار بگیرند.
وی اظهار کرد: معلم پایه سوم ابتدایی بودم که با دو دانش آموز بازیگوش آشنا شدم که متاسفانه در کلاس اول ابتدایی و دوم ابتدایی درگیر بیماری کرونا شده بودند و بسترهای مجازی برای تدریس به آنها فراهم نبود؛ بعد از یک ماه از شناسایی و نیاز این دو دانشآموز در همان اوایل سال تحصیلی به برگزاری دورههای فوقالعاده برای آنها اقدام کردم و شیوه تدریس من استفاده از بازیهای رایانهای آموزشی بود و همین روش باعث شد علاوه بر فراگیری بهتر خواندن و نوشتن، در پایه چهارم ابتدایی جزء دانشآموزان برتر کلاس نیز معرفی شوند.
رضا رئیسیان اکنون به عنوان عضوی از مجتمع شهید شاهمرادی منطقه عشایری کوچرو معرفی شده است و اعتقاد دارد که دانشآموزان انسانهای بزرگ با روحهای لطیف هستند اما فقط سن و سال آنها کم است، زیرا تجربه آنها در شرایط سخت تدریس در مدارس عشایری نشان داد؛ دانشآموزان خیلی زود معنای محبت صادقانه و دلسوزی عاشقانه معلم خود را میفهمند و در پی اثبات فهم خود هستند.
دانشآموز خبرنگار: مرضیه امیرخانی
ارسال دیدگاه