فوتبال ایران قربانی نداشتن کمک داور ویدئویی

در حوزه فوتبال این قاضی ابتدا داور مسابقه بود و حالا چندین سال است که تکنولوژی عصای دست آنان شده است. نه اینکه عامل انسانی به صورت فیزیکی حذف شده باشد(البته در آینده این اتفاق دور از ذهن نخواهد بود) اما در صحنه های حساس و مبهم، این تکنولوژی داور ویدئویی است که به کمک منطق و شعور انسانی می آید تا عدالت را به صورت تمام و کمال اجرا کند.

اگر این قاضی بی نقص وجود داشته باشد آیا مربیان و بازیکنان می توانند کم کاری خود را پشت اشتباهات داوری پنهان کنند و تنها عامل ناکامی خود را فلان تصمیم اشتباه داور بدانند؟ قطعا خیر. از جام جهانی ۲۰۱۸ به صورت رسمی و با وجود مخالفت های بسیار زیاد نهاد تصمیم گیر در حوزه فوتبال، سرانجام تکنولوژی به فوتبال اضافه شد تا حتی المقدور حق به حقدار برسد.

سوال این است چرا در فوتبال ایران بعد از گذشت حدود ۴ سال هنوزهیچ اتفاقی در این حوزه رخ نداده و پرسش دیگر اینکه چه زمانی از وعده و وعیدهای توخالی به عملگرایی می‌رسیم؟

مخاطبان حرفه‌ای فوتبال جای خود،حتی افراد فعال در حوزه رسانه که حرفه شان پیگیری اخبار و اتفاقات فوتبال است هم حقیقتا نمی دانند چرا هنوز VAR وارد فوتبال ما نشده و مهمتر از آن چه زمانی این طلسم می شکند؟

شهاب عزیزی خادم، رئیس فدراسیون فوتبال قبل از بازی حساس تیم ملی فوتبال ایران و کره جنوبی که مهرماه در تهران برگزار شد، صریحا عنوان کرد در این بازی از کمک داور ویدئویی بهره می بریم. بازی اما بدون وار(بصورن آنلاین) انجام شد و ما بیشتر از کره ای ها بابت این فقدان ضرر کردیم. بعد از آن مسابقه بود که رسانه ها خبرمهمی را مخابره کردند؛شرکت به ظاهرهنگ کنگی توانایی پیاده سازی وار در فوتبال را ندارد و از سوی دیگربلکه مالکیت این شرکت رگ و ریشه ای در رژیم غاصب صهیونیستی دارند.در این مورد نمایندگان مجلس، قول بررسی موضوع را دادند و حالا باید پرسید بعد از این همه مدت چرا کار فوتبال ما به آنجا رسیده که نمی تواند از یک کانال درست و بی اشکال، این مشکل کمک داور ویدئویی را یکبار برای همیشه حل کند؟

در اکثر مسابقات لیگ بیست و یکم فوتبال، اشتباهات بسیار زیادی در حوزه داوری رخ داده و تیمی نیست که تا امروز بیانیه ای را علیه این موضوع صادرنکرده باشد.چون آنها احساس می کنند، همین اشتباهات تنها عامل ناکامی شان است، با همه توان روی این موضوع بزرگنمایی می کنند و چون به گونه ای در آن صحنه های رخ داده حق با آنهاست، بیننده تصور می کند واقعا مشکل همین اشتباه داور است و بس. برای حل این معضل هیچ راهی برای ما نمی ماند، جز همان کاری که پیش از این سایر لیگ های معتبر فوتبال جهان سراغش رفتند؛ استقفاده از مواهب تکنولوژی و به صفر رساندن اشتباهات انسانی در امر قضاوت.

مربی و بازیکن ایرانی به همراه میلیون ها نفر هرشب از تلویزیون در حال تماشا و رصد این تکنولوژی عدالت محورهستند و باید به آنها حق داد وقتی فوتبال خودمان را دنبال می کنند، ناگهان به ذوق شان می خورد و احساس می کنند گویا سال ها از فوتبال روز جهان دور افتاده ایم.

پشت دیوار تحریم ها پنهان شدن و تکرار این جمله که به واسطه تحریم ها هیچ شرکتی حاضر به همکاری با ایران نیست، ساده‌ترین کار است. در درستی این موضوع که متاسفانه سیاست خصمانه علیه کشورمان حتی به حوزه ورزش بسط پیدا کرده، هیچ بحثی نیست اما آیا عزیزی خادم نمی دانست می بایست در چنین فضای سختی سکان هدایت فوتبال ما را در دست بگیرد؟بدون شک با دیپلماسی صحیح و روش های متعدد می شد خیلی پیشتراز اینها با هر کانالی که امکانش وجود داشت، کمک داور ویدئویی را وارد فوتبال ایران کرد.نه کشور فقیری درحوزه منابع مالی و انسانی هستیم و نه وارد کردن تکنولوژی وار موضوعی پیچیده تر از فعالیت های صلح آمیز مرتبط هسته ای است.از این رو باید سیاست وقتکشی و نمی گذارند و بودجه نداریم و این دست از بهانه ها را کنار بگذاریم و با بسیج واقعی این مشکل را حل کنیم.روز به روز به صف تیم های معترض اضافه می شود، مربیان همه ضعف های خود را به فلان تصمیم اشتباه گره می زنند و در این فضا این داوری ماست که سقوط آزاد را تجربه می کند.

*روزنامه‌نگار

منبع: خبرآنلاین