تهیه‌کننده «دره شاپرک‌ها»: سینمای ما خوراک مناسبی برای جمعیت مدرسه‌ای و دانشگاهی ندارد
تهران (پانا) - غلامرضا آزادی فیلمساز سینمای کودک عقیده دارد ۹۰ درصد صندلی‌های سینماها در ایران به فیلم‌های «به اصطلاح لمپنی» اختصاص داده می‌شود درحالیکه سهم این نوع فیلم‌ها باید تنها ۱۰ درصد صندلی‌ها باشد.
غلامرضا آزادی کارگردان، تهیه‌کننده و تصویربردار سینمای کشور که به همراه همسرش فریال بهزاد تولید چند فیلم‌های شاخص سینمای کودک و نوجوان ازجمله «دره شاپرک‌ها» و «کاکلی» را درکارنامه حرفه‌ای خود دارد، در گفت‌وگو با خبرنگار پانا با اشاره به کمبود تولیدات سینمایی خوب برای گروه‌های سنی کودک و نوجوان و جوان ایران گفت: «درصد بالایی از جمعیت کشور ما در سنین تحصیل در مدارس یا دانشگاه‌ها هستند و سینمای ما هیچ خوراک مناسبی برای این جمعیت عظیم ندارد.»
وی افزود: «متاسفانه بسیاری فیلم‌های فعلی ایرانی به جای اینکه از اخلاق و فرهنگ سرچشمه بگیرند سرشار از لُمپنیسم هستند. فیلم‌های سینمای کودک هم حکم آبنبات چوبی را دارند که بچه‌ها فقط می‌توانند دهانشان را با آن شیرین کنند و دورش بیندازند.»
تهیه‌کننده فیلم «بالای شهر، پایین شهر» درباره معضل اکران فیلم و تخصیص سینماها گفت: «سالن‌های سینما هم بیشتر به همین فیلم‌ها اختصاص داده می‌شود و این به عقیده من جنایت بزرگی در حق خانواده‌هاست. وقتی که فیلم‌هایی ارزشمند و مبتنی بر فرهنگ این مملکت ساخته می‌شود، اما به اکران نمی‌رسد، این خیانتی در حق فرهنگ است.»
«سندباد و سارا» آخرین ساخته غلامرضا آزادی
این تهیه‌کننده سینما که سال گذشته فیلم «سندباد و سارا» را در مقام کارگردان و با تهیه‌کنندگی همسرش بر پرده سینماها داشته در پاسخ به پرسشی درباره رده‌بندی فیلم‌ها و آثار این رده‌بندی بر آینده سینمای کودک و نوجوان گفت: «امروز درصد بالایی از تولیدات سینمایی و صندلی سینماها باید متعلق به نوجوانان و جوانان باشد. کسانی که طرح‌هایی مثل «رده‌بندی سنی» را به جریان می‌اندازند به سن توجه می‌کنند، ولی به فرهنگ توجهی ندارند. به نظر این طرح تنها در صورتی مفید واقع می‌شود که باعث شود صندلی‌های بیشتری از فیلم‌های لُمپنی و غیرفرهنگی گرفته شود و به فیلم‌های فرهنگی و خوب داده شود.»
وی ادامه داد: «از هر هزار صندلی سینما در اصل باید تنها ۱۰۰ صندلی به فیلم‌های لمپنی داده شود؛ درحالیکه امروز کاملا برعکس است و این فیلم‌ها ۹۰۰ صندلی را دراختیار دارند. چون تهیه‌کنندگان این فیلم‌ها اهل تجارت و پول هستند و نه فرهنگ؛ و امروز پول است که حرف اول را می‌زند.»
ارسال دیدگاه