امیرحسین صدیق: صدا و سیما اغلب در حال پخش برنامه‌های غمگین و کسل کننده است حتی خارج از ایام عزاداری
در ۷ سالگی هر شب در عالم خیال می‌دیدم که در خانه باز می‌شود و پدرم به سوی من می‌آید و مرا در آغوش می‌گیرد
تهران (پانا)- بازیگر سریال «مرضیه» از مردم به دلیل فضای تلخ و غمگین سریال مرضیه عذرخواهی کرد و گفت که صداوسیما حتی در خارج از ایام سوگواری برنامه‌های غمگین و کسل‌کننده پخش می‌کند.
امیرحسین صدیق بازیگر نام آشنای ایرانی، فعالیت خود را از اوایل دهه ۷۰ خورشیدی در تئاتر آغاز کرد. سال ۱۳۷۱ در فیلم «قافله» مقابل دوربین رفت و در اولین تجربه تلویزیونی خود با سریال «قصه‌‌های تا‌به‌‌تا» معروف به «زی زی گولو» در نقش «آقای پدر» به شهرت رسید و همین موضوع باعث شد بازیگری را ادامه دهد.
«دردسرهای عظیم ۲»، «روزگار قریب»، «بدون شرح»، «آب پریا» و «کتابفروشی هد هد» ازجمله سریال‌هایی هستند که این بازیگر در آنها به ایفای نقش پرداخته است. صدیق روزهای اخیر سریال «مرضیه» به کارگردانی فلورا سام را روی آنتن داشت که پخش آن از شبکه دو به پایان رسیده است.
مردم در فضای مجازی به حال غمگین سریال «مرضیه» اعتراض می‌کنند
صدیق در گفت و گو با خبرنگار پانا درباره سریال «مرضیه» و نظر مخاطبان گفت: «زمان پخش این سریال مشغول فیلمبرداری فیلمی در شهرستان بودم و موفق نشدم تمام قسمت‌های سریال را ببینم یا بازخورد مردم را بسنجم، اما در فضای مجازی خیلی‌ها به فضای غمگین و تلخ این سریال اعتراض کردند.»
وی افزود: «این روزها آنقدر شرایط سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور نامساعد است که حال مردم زیاد خوب نیست.»
صدیق درباره نیاز مردم به برنامه‌های مفرح گفت: «در ایامی از سال پخش برنامه‌های شاد و مفرح امکان‌پذیر نیست. پس مردم حق دارند در باقی ماه‌های سال برنامه‌های شاد و مفرح داشته باشند و شادی کنند؛ اما مشکل این است که صدا و سیما اغلب در حال پخش برنامه‌های غمگین و کسل کننده است؛ حتی خارج از ایام عزاداری. من به مردم حق می‌دهم و از آنها به خاطر فضای تلخ «مرضیه» عذرخواهی می‌کنم، اما از آنجا که موضوع این سریال جدی بود، قرار شد پخش آن در ماه محرم باشد.»
فقط تعداد کمی از اختلاس‌های مسئولان رسانه‌ای می‌شود
بازیگر سریال «مرضیه» درباره دلیل پرداختن کارگردان‌ها و فیلمنامه نویسان به موضوعاتی مانند اختلاس و پولشویی گفت: «اختلاس و پولشویی ازجمله موضوعاتی هستند که هرازگاه خبری تازه از آن به گوش مردم می‌رسد. آنها مکررا اخبار اختلاس‌های چند هزار میلیاردی را می‌شنوند و این درحالی است که فقط تعداد کمی از این اتفاقات رسانه‌ای می‌شوند.»
وی افزود: «اینکه نویسندگان یا فیلمنامه نویسان بخواهند به موضوعات این چنینی بپردازند کاملا طبیعی است. سوال اینجاست که آیا آنها اجازه دارند آن طور که می‌خواهند ماجرا را بنویسند و داستان را به سرانجام برسانند، یا اینکه فقط سریالی ساخته می‌شود تا مردم فکر کنند که در ایران هم می‌شود در مورد این موضوعات حرف زد! باید صبر کنیم این سریال‌ها کامل پخش شوند و به مرور زمان بازخوردهای آن در جامعه ببینیم.»
رویای بازگشت پدر و تجربه مشترک فیلم و زندگی واقعی
این بازیگر درباره کاراکتری که در این مجموعه ارائه داده است و ارتباط آن با زندگی واقعی خود گفته است: «در این سریال بعد از مرگ کاراکتر علی فروتن (من)، کاراکتر دخترم دائما درحال صحبت کردن با پدرش دیده می‌شود؛ زیرا ارتباط عاطفی عمیقی بین این دو وجود دارد. این موضوع برای من کاملا قابل درک است چون تجربه مشابهی در زندگی واقعی داشتم.»
وی ادامه داد:« ۷ ساله بودم که پدرم فوت کرد. به خاطر دارم در دنیای کودکی هر شب در عالم خیال می‌دیدم که در خانه باز می‌شود و پدرم به سوی من می‌آید و مرا در آغوش می‌گیرد. این تجربه باعث شد این بخش از سریال برای من ملموس باشد.»
مشکل سریال‌های مناسبتی عدم برنامه‌ریزی سفارش دهنده است
صدیق همچنین درباره ساخت سریال‌های مناسبتی و بی‌نظمی موجود در این فضا عنوان کرد: «سریال‌های مناسبتی هرسال به مناسبت‌های مختلف سال ساخته می‌شوند و من هم بارها در این سریال‌های مناسبتی بازی کرده‌ام. به نظرم بزرگترین مشکل این پروژه ها عدم برنامه‌ریزی سفارش‌دهنده است. مثلا می‌بینیم یک ماه مانده به عید نوروز یادشان می‌آید که باید برای مردم سریال بسازند. این اتفاق عجله‌ای و بدون برنامه‌ریزی، بودجه کافی و پیش تولید مناسب یا حتی فیلمنامه به دردبخور ساخته می‌شود و در نهایت اثر ضعیفی ساخته و پخش می‌شود.»
وی ادامه داد: «اتفاقی که برای «مرضیه» افتاد همین بود. آنقدر فشار در پشت صحنه برای ساخت سریال و به موقع رساندن آن به آنتن زیاد بود که همه ما اذیت شدیم. مدیران باید بیشتر به فکر مردم باشند و حواسشان به مناسبت‌ها باشد. یعنی از حالا که ماه محرم در حال اتمام است باید به فکر محرم سال بعدی باشند و برای آن برنامه‌ریزی کنند. مشکل دیگر ما این است که متاسفانه مدیران هر دو سال یا چهار سال عوض می‌شوند؛ کسی به صورت جدی برای تلویزیون دل نمی‌سوزاند و همه به دنبال منافع خودشان هستند.»
ارسال دیدگاه