سمیه مهری کارگردان نمایش «قهوه برزیلی»: گاهی برای کاراکترهایم گریه می‌کنم

سمیه مهری کارگردان نمایش «قهوه برزیلی» که این ایام در سالن استاد انتظامی خانه هنرمندان اجرا می‌شود در مورد دغدغه های زنانه نمایش هایی که به صحنه می برد گفت: «مسائل و مشکلات زنان واقعا دغدغه خودم است. من برخلاف مسیرآب شنا کردن را دوست دارم و به من حس خوبی می دهد. دوست دارم چیزهایی را بررسی کنم که کمتر مورد توجه قرار گرفته است . متن نمایش «قهوه برزیلی» را خیلی دوست داشتم که کامران شهلایی آن را نوشته بود و از چهارسال پیش می گفتم این متن را به کسی نده و اجازه بده خودم آن را کارگردانی کنم. ما زیاد شاهد چنین مسائلی هستیم و وقتی می گویند فلانی به همسرش خیانت کرد مثل قبل شوکه نمی شویم، اما بخش آزاردهنده خیانت این است که از جانب چه کسی دیده می شود؟»

او در مورد ویژگی های نمایشنامه «قهوه برزیلی» گفت: «ما بخشی در کار داریم که از زبان جنینی که به دنیا نیامده است حرف هایی می شنویم و همین بخش خیلی جالب بود. هرآدمی به دنیا می آید اهداف و ایدئولوژی خودش را دارد. سقط جنین و بعد سورئال متن خیلی جذاب بود و دل می خواست پیرامون آن کاری انجام دهم».

او درمورد تاثیرات روانشناس بودنش در اجرای تئاتر گفت: «همه فکر می کنند من فمنیست هستم درحالی که اینطور نیست. من اگر روزی درمورد موضوعی مردانه دغدغه داشته باشم آن را هم می نویسم و کار می کنم. با توجه به بعد روانشناسی خودم می توانم از وجوه مختلف به کاراکترها و اتفاق هایشان بپردازم و حتی گاهی آنقدر تحت تاثیرقرار می گیرم که برایشان گریه می کنم. مثلا زمانی اختلال جنسی دغدغه من شده بود و حتی فیلم مستندش را ساختم. این موارد دغدغه های روانشناسی من هستند که خیلی هم اهمیت دارند. خیانت هم یکی از این موارد بود و زنان زیادی را دیده بودم که به خاطر از دست رفتن زندگی شان به خاطر خیانت اشک می ریختند.

او درمورد وجوه مستند در آثارش توضیح داد: «در کارهای قبلی من خیلی بیشتر چنین خصوصیتی وجود داشت. در مورد موضوع خیانت حتی اگر در نمایش ما چیزی وجود نداشته باشد، معادل مستندش خیلی زیاد در جامعه وجود دارد. ما بسیار دچار شعارزدگی شده ایم، اما آنچه می گوییم واقعیت محض است و ربطی به شعار ندارد. ما آنقدر ارزش های اجتماعی را پایین آورده ایم و چیزهایی که ارزشمند بودند بی ارزش شدنده اند که نمی توان تصورش را کرد. واژه خیانت دیگر برای ما خیلی ترسناک نیست و مدام در فیلم ها هم شاهدش هستیم».

اودر مورد بازی در آثاری که خودش کارگردانش است گفت: «من آخرین بار در نمایش «کژدم» به این دلیل که بازیگرم شب اجرا گفت که نمی تواند با ما باشد، بازی کردم. در آخرین کارهایم بازی نکردم و نمی خواستم این اتفاق دیگر تکرار شود. من با نقش ژاله در نمایش «قهوه برزیلی» احساس همذات پنداری می کردم و دوست داشتم این نقش را بازی کنم».

مهری ادامه داد: «حرف های این کاراکتر به نظرم حرف هزاران زن دیگر است و مدام با خودم می گفتم این نقش را باید خودم بازی کنم به این دلیل که از بعد روانشناختی هم ابعاد این زن را می شناختم و معدل های او را دیده بودم. نقش ژاله خیلی سخت بود و باید در کنارش علاوه بر رسیدن به نقش کارهای مربوط به کارگردانی مثل طراحی صحنه کار و میزانسن ها و .... را هم در نظر می گرفتم. من بعد از این هم دیگر در کارهای خودم بازی نمی کنم و نقشی مثل ژاله ونمایش «قهوه برزیلی» برای من استثنا بود».