«گوزن‌های اتوبان»؛ روایتی از حال و روز این روزهای تهران

ابوالفضل صفاری از کارگردانان مستقل سینمای ایران است که همواره به دغدغه‌های اجتماعی و روایت واقع‌گرایانه از زندگی شهری پرداخته است. او در چهارمین فیلم بلند سینمایی خود، گوزن‌های اتوبان، تلاش کرده تصویر روشنی از زندگی امروز تهران و آدم‌هایی که در آن نفس می‌کشند ارائه دهد.

این فیلم که حاصل سه سال نگارش و بازنویسی فیلمنامه است، در جشنواره فیلم فجر امسال به نمایش درآمد و با استقبال منتقدان و مخاطبان مواجه شد. به همین واسطه با وی گفت‌وگویی داشتیم که می‌توانید در مطلب ذیل بخوانید.

‌ایده اولیه گوزن‌های اتوبان از کجا آمد؟

من این فیلم را از مدت‌ها پیش در ذهنم داشتم. حدود سه سال پیش با آقای باقر سروش روی فیلمنامه کار کردیم. این فیلم حال و روز این روزهای تهران و آدم‌هایی که در آن زندگی می‌کنند را به تصویر می‌کشد. فیلمنامه طی این سال‌ها بارها بازنویسی شد و در نهایت به نسخه‌ای رسیدیم که روی پرده سینما قرار بگیرد.

چالش‌های تولید و فیلمبرداری چه بود؟

حدود شش ماه پیش‌تولید داشتیم و سه ماه فیلمبرداری که واقعاً چالش‌برانگیز بود، به‌ویژه با توجه به شرایط شهر تهران. اما خوشبختانه گروه بسیار خوبی کنارمان بود. بازیگران فوق‌العاده‌ای مثل الناز شاکردوست، پیمان قاسم‌خانی، نوید پورفرج و خانم سپهبدی در این پروژه حضور داشتند و همگی بهترین بازی خود را ارائه دادند.

چرا فیلم را به جشنواره فیلم فجر فرستادید؟

یکی از دلایل اصلی این بود که جشنواره فیلم فجر تنها رویداد سینمایی مهم کشور است و امکان دیده شدن فیلم و معرفی آن به مخاطبان را فراهم می‌کند. از سوی دیگر، معتقدم جشنواره بستری برای معرفی جوانانی است که در بخش‌های مختلف سینما، چه بازیگری و چه فنی، توانایی بالایی دارند و باید فرصت دیده شدن پیدا کنند.

میزان تأثیر جشنواره فیلم فجر بر دیده شدن فیلم‌ها را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

قطعاً تأثیر بسیار زیادی دارد. خوشبختانه امسال فضای بازتری نسبت به برخی سال‌های گذشته وجود داشت و من در مسیر ساخت این فیلم ممیزی خاصی نداشتم. این نشان می‌دهد که رویکرد جشنواره نسبت به فیلم‌های اجتماعی بهتر شده است.

اگر بخواهید فیلمتان را در یک جمله توصیف کنید، چه می‌گویید؟

گوزن‌های اتوبان، روایتی از حال و روز این روزهای ما.